Βιβλία με αφιερώσεις

τώρα να πω ότι η άποψη μου ταιριάζει με αυτήν της Μάνταλένας, θα ταν περιττό. Νομίζω πως είναι το θηλυκό μου εγώ!
 
Χρυς, λες:

Δεν θεωρώ ματαιοδοξία να χαίρεσαι όταν σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις από κοντά ή ακόμα και να επιδιώκεις να γνωρίσεις από κοντά έναν άνθρωπο, που σε άλλη περίπτωση θα παρέμενε ένα τυπωμένο ονοματεπώνυμο πάνω σε ένα εξώφυλλο. Ειδικά αν ξέρεις ότι το έργο αυτού του ανθρώπου σε γεμίζει ή σου προσφέρει κάτι. Είναι πολύ ωραίο να σου δίνεται η ευκαιρία να του πεις ένα "μπράβο, συνέχισε" ή "μπράβο, μ' αρέσει αυτό που κάνεις"....
ως εδώ οκ. Μετά όμως...

...και, γιατί όχι, να του δίνεις το αντίτυπό σου να στο υπογράψει.
Γιατί να το κάνεις αν δεν είσαι ματαιόδοξος;
 
ματαιοδοξία η [mateoδoksía] Ο25 : η ιδιότητα του ματαιόδοξου· κενοδοξία: Aγοράζει ακριβά πράγματα όχι επειδή τα χρειάζεται, αλλά για να ικανοποιήσει τη ~ του. Kολακεύω τη ~ κάποιου. || (συνήθ. πληθ.) η αντίστοιχη συμπεριφορά

Με βάση τον παραπάνω ορισμό της ματαιοδοξίας εξήγησέ μου, αν δε σου κάνει κόπο, πού ακριβώς την εντοπίζεις.

Πηγή ορισμού
 
Last edited:

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Παρωνύμιε σχεδόν οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή πηγάζει από αίσθημα "εγωισμού" ή "ματαιοδοξίας". Επειδή ακριβώς αυτα τα δύο κίνητρα είναι τοσο παγκόσμια και τόσο φυσικά, οι λεξεις αυτές αποκτούν νόημα σε πιο ακραίες εκφάνσεις τους. Πολλες φορες όμως τις χρησιμοποιούμε και για εκφάνσεις που δεν κατανοούμε ή ασπαζόμαστε.

Εγω πχ θεωρω ματαιοδοξία να έχω καλύτερο αυτοκίνητο. Αντίστοιχα αυτός που κυνηγάει το "καλύτερο αυτόκινητο" θεωρεί ματαιοδοξία να έχω συλλογή από βιβλία (το αυτοκίνητο είναι πιο χρήσιμο, πιο ορατό κλπ).

Ένας άνθρωπος που δεν εχει το ένστικτο της αναπαραγωγής, θεωρεί εγωιστικό ή ματαιόδοξο το οτι ο άλλος θέλει να κάνει παιδιά.

Επισης κάποιος που αξιολογεί αλλιώς τα πράγματα (ο Μιστερ Σποκ πχ) θα θεωρούσε ματαιοδοξία τη συνήθεια του να τραβάμε φωτογραφίες απο μέρη που επισκεπτόμαστε, και το αναφέρω γιατί στην ουσία κάτι τέτοιο είναι και οι αφιερώσεις.

Προσθετουν ένα μαγικο ασαφές "κατι" που τους βαζει συλλεκτική αξία
 
Ματαιοδοξία. Η ιδιότητα του ματαιόδοξου. Υποκλίνομαι ταπεινά στο λεξικό σου.

Βέβαια, τα παραδείγματα που παραθέτει είναι πιο ζουμερά, ευτυχώς. Ας τα τροποιήσω ελαφρά:

- Παίρνω το αυτόγραφο της Δέσποινας Βανδή
όχι επειδή το χρειάζομαι αλλά για να ικανοποιήσω την ~ μου.

- Βλέπω το αυτόγραφο του Καβάφη σε ένα βιβλίο σου που μου δείχνεις. Γουρλώνω τα μάτια μου 10 πόντους πέρα απ' τη μύτη μου έχοντας έτσι κολακέψει την ~ σου.

Δεν με ενοχλεί η ~. Δεν είναι κακό να έχει κανείς ~. Έχω τόση ~ όσο και οι περισσότεροι. Αυτό με κάνει να μπορώ να την αναγνωρίζω. Κι εσύ μπορείς :)
 
Παρωνύμιε, θα σε παρακαλέσω να μην ξανακόψεις τις αναρτήσεις μου, ώστε να τις κάνεις να φαίνονται όπως εσύ θέλεις. Το έκανες στην πρώτη μου ανάρτηση, στην τελευταία πρόταση, ενώ η τελευταία πρόταση, και γενικότερα οι κατακλείδες έρχονται σαν επιτέσγασμα ή σαν αποτέλεσμα των όσων προηγήθηκαν.

Όταν λέω λοιπόν, "γιατί να μην του δώσω και ένα αντίτυπο να μου υπογράψει", αυτό έρχεται σε συνέχεια με τα προηγούμενα. Την συνάντηση, το καλό κλίμα, τον διάλογο που προγήθηκε με τον συγγραφέα. Ζητώντας από τον συγγραφέα την υπογραφή του, εγώ προσωπικά αναγνωρίζω τον κόπο του ή/και την αξία του. Αν εσύ θες να βλέπεις ματαιοδοξία είναι πραγματικά δικό σου θέμα και δε με απασχολεί καθόλου. Αλλά, να χαρείς, άσε με να βλέπω κι εγώ αυτά που θέλω και όχι αυτά που επιμένεις εσύ να θέλεις να βλέπω.

Όσο για το λεξικό μου , πάλι κόβεις την ανάρτησή μου και ειρωνεύεσαι και πάλι. Έχω όλη την υπομονή όμως να σου εξηγήσω ότι αφενός έχεις κόψει τον υπόλοιπο ορισμό του λεξικού, ο οποίος προφανώς δεν εξυπηρετεί την ειρωνεία σου, και αφετέρου το σχόλιό σου δείχνει ότι δεν είσαι ιδιαίτερα εξοικειωμένος με τους τρόπους των λεξικών. Στο λινκ που δίνω θα βρεις τα πλήρη στοιχεία του λεξικού μου.

Να προσθέσω και μια εμπειρία που είχα πριν λίγο καιρό και μου τη θύμισες λέγοντας για τη Δέσποινα Βανδή. Είχαμε καλέσει στο σχολείο που δουλεύω τη Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου, για μια συνάντηση με τους μαθητές. Στο τέλος, ορισμένα παιδιά είχαν μαζί τους βιβλία της και έτρεξαν να πάρουν αφιέρωση. Η συγγραφέας πρόθυμα τα υπέγραψε. Μερικά όμως δεν είχαν και της πήγαν τα τετράδιά τους να υπογράψει. Η συγγραφέας αρνήθηκε ευγενικά λέγοντας ότι δεν είναι τραγουδίστρια να δίνει αυτόγραφα.

Η πράξη της με βρίσκει απολύτως σύμφωνη και δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το να σου αφιερώσει ένας συγγραφέας το βιβλίο του είναι μια πράξη που δεν έχει σχέση ούτε με φίρμες, ούτε με ματαιοδοξίες, ούτε με τίποτα το αρνητικό. Είναι πολύ γλυκό και επικοινωνιακό. Κατά τη γνώμη μου...
 
Last edited:
ματαιοδοξία η [mateoδoksía] Ο25 : η ιδιότητα του ματαιόδοξου· κενοδοξία: Aγοράζει ακριβά πράγματα όχι επειδή τα χρειάζεται, αλλά για να ικανοποιήσει τη ~ του. Kολακεύω τη ~ κάποιου. || (συνήθ. πληθ.) η αντίστοιχη συμπεριφορά

Με βάση τον παραπάνω ορισμό της ματαιοδοξίας εξήγησέ μου, αν δε σου κάνει κόπο, πού ακριβώς την εντοπίζεις.

Πηγή ορισμού
Ολόκληρη η ανάρτησή σου σε παράθεση. Εντόπισε εσύ ή όποιος άλλος βλέπει πιο καλά από μένα τον ορισμό της ματαιοδοξίας. Με την φτωχή μου όραση διαβάζω: η ιδιότητα του ματαιόδοξου· κενοδοξία. Επιτέλους, όλοι τώρα ξέρουμε τί θα πει ματαιοδοξία.

Ας το ξαναπώ: Δεν είναι κακό. Όλοι έχουμε λίγο-πολύ την ιδιότητα του ματαιόδοξου.

Αυτό με την κυρία Λότη.. αυτό κι αν ήταν μάθημα για τα παιδιά... Εύχομαι να το βλέπεις το μάθημα των "παιδιών με τα τετράδια" και των "παιδιών με τα βιβλία". Αν όχι, σου ορκίζομαι να μην ξανασχολιάσω ανάρτησή σου, φιλικά πάντα.

ΥΓ. Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά από ότι εσύ θέλεις. Επίσης, περί ορέξεως μηλόπιτα :)
 
Last edited:
Λοιπόν έγω έχω τέσσερα βιβλία υπογεγραμμένα:

To "Πεζά ποιήματα" του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Το "Εναντίον" του << <<
Το "Θεσσαλονίκην οὗ μ' ἐθέσπισεν" του << <<

και τέλος το "Πάνω απ'τις στέγες" του Ιωάννη Βογιατζή.





Σημείωση: Στην πρώτη εικόνα το επώνυμο έχει αφαιρεθεί μέσω photoshop για ευνόητους λόγους.

 
Έχω ένα και μοναδικό, το οποίο δεν διάβασα... ακόμη. Το βιβλίο "Venganza en Sevilla" της Matilde Aseni, στην πρωτότυπη Ισπανική έκδοση και ήταν δώρο από έναν φίλο που κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, έτυχε να παραβρεθεί στην παρουσίαση του. Γράφει λοιπόν η συγγραφέας με ενδιαφέροντα ιδιότροπο γραφικό χαρακτήρα (αλλά ουσιαστικά ο φίλος μου καθότι τα δικά του λόγια μετέφερε):

"Solo por Matilde Asensi Venganza en Sevilla para - όνομα μου - Espero que mi libro te ayude a aprender mi lengua. Con carino Matilde"

Σε συνδυασμό με την "Εκδίκηση"στον τίτλο, τον λόγο δηλαδή που το επέλεξε ως δώρο για μένα, αυτή η έμμεση αφιέρωση - προτροπή του να μάθω Ισπανικά (επειδή ξέρει πόσο μου αρέσουν) καθιστούν το συγκεκριμένο βιβλίο σημαντικό, χωρίς να το έχω διαβάσει - ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα το κάνω.
 
Last edited:
Ποτέ δεν τρελαινόμουν για αφιερώσεις από τους συγγραφείς των βιβλίων που διαβάζω. Πάντα σκεφτόμουν πως αν δεν γνωρίζεις κάποιον προσωπικά, η αφιέρωση θα είναι τυπική.

Αντίθετα έχω μεγάλη αδυναμία σε αφιερώσεις που προέρχονται από φίλους που μου χάρισαν βιβλία κατά καιρούς.


Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον "Καπετάν Μιχάλη" του Νίκου Καζαντζάκη που άφησα πίσω σε ένα στρατόπεδο της Λήμνου μετά από μία βιαστική μετάθεση.

"Άγγελε σου αφιερώνουμε αυτό το βιβλίο με αφορμή την επιτυχία σου στις πανελλήνιες εξετάσεις. Βασίλης - Γεωργία"
Δυο άνθρωποι που μου άλλαξαν τη ζωή.

Δεν ξέρω πόσα θα πλήρωνα για να έπαιρνα πίσω εκείνο το βιβλίο. :κλαψ:
 
Κούκλος ρε Άγγελε, συμφωνώ στα πάντα όλα.
Έχω κάποιες πολύτιμες λέξεις επάνω σε βιβλία, σε πακέτα από τσιγάρα, σε μπλούζα, σε φωτογραφίες / στα βιβλία όμως είναι τόσο δυνατές οι αναμνήσεις που δεν αντέχω να τ' ανοίξω, πονάει.
 
Θεωρώ τελείως τυπική την αφιέρωση ενός συγγραφέα που δεν γνωρίζω, έχει την ίδια ακριβώς σημασία με το αυτόγραφο.
Αντιθέτως μου δίνει μεγάλη χαρά η αφιέρωση ενός φίλου/φίλης υπό την προυπόθεση ότι έχει γραφτεί από καρδιάς κι όχι γιατί έτσι "πρέπει" , ψυχαναγκαστικά, τυπικά, ψυχρά.
 
Top