Βιβλία ή συγγραφείς που θέλουμε να διαβάσουμε αλλά για κάποιο λόγο συνεχώς το αναβάλουμε...

[Νικόλας Δε Κιντ]

Σε κάποιο άλλο νήμα πριν μια εβδομάδα είχαμε ανοίξει μια συζήτηση για τον Τζέημς Τζόυς και τον "Οδυσσέα" του... Ορμώμενος λοιπόν από αυτήν την συζήτηση, σκέφτηκα πως υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς και βεβαίως αρκετά βιβλία που θέλω εδώ και χρόνια να διαβάσω αλλά πάντα κάτι συμβαίνει και το αναβάλω...

Οδυσσέας - Τζέημς Τζόυς: "Καταραμένο" βιβλίο... Από την μια διαβάζω διθυραμβικές κριτικές και βλέπω ότι άρεσε πολύ σε άτομα με τα οποία το γούστο μου συμβαδίζει από την άλλη όμως γνωρίζω και αρκετούς βιβλιόφιλους οι οποίοι το παράτησαν μετά τις 30-40 πρώτες σελίδες... Το σίγουρο είναι πως αυτό το βιβλίο κάποια στιγμή θα το ξεκινήσω...

Λέων Τολστόι: Πάντα ήθελα να διαβάσω κάτι από το μεγάλο αυτόν Ρώσο συγγραφέα αλλά ο όγκος των έργων του (βλ Άννα Καρένινα, Πόλεμος και Ειρήνη) πάντα με απέτρεπε... Επίσης η θεματολογία του Τολστόι με αφήνει κάπως αδιάφορο. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος και να με ενθουσιάσει η γραφή του βεβαίως!! Νομίζω πως κάποια στιγμή θα διαβάσω κάτι δικό του..

Τόμας Πίντσον: Κάποια στιγμή είχα ξεκινήσει να διαβάζω το "Έμφυτο Ελάττωμα" όμως δεν με τράβηξε και πολύ... Βλέπω όμως πως τα έργα του συγκινούν αρκετούς βιβλιόφιλους αλλά και επίσης το όνομα του τείνει να γίνει σύμβολο των απανταχού ελιτιστών στην Ελλάδα. Λίγο ο μυστήριος χαρακτήρας του (δεν τον έχει δει κανείς τα τελευταία 50 χρόνια), λίγο το πολυστρωματικό ακαταλαβίστικο γράψιμο του δεν ήθελε και πολύ... Η λέσχη μας φιλοξενεί αρκετές παρουσιάσεις έργων του Πιντσόν οι οποίες είναι ενδιαφέρουσες. Τέλος ακόμα ένα στοιχείο που με αποτρέπει από το να διαβάσω κάτι δικό του είναι και ο όγκος των βιβλίων του. Εμ "τούβλα" εμ ακαταλαβίστικα;;;

Γκίντερ Γκρας: Δυστυχώς το καλύτερο του βιβλίο "Το τενεκεδένιο ταμπούρλο" είναι εξαντλημένο εδώ και πολλά χρόνια και δεν βλέπω διάθεση κάποιου εκδοτικού οίκου να το επανεκδώσει... Ως εκ τούτου θέλω να διαβάσω αλλά δεν μπορώ...

Μπολάνιο Ρομπέρτο: Κανένας γνωστός μου δεν έχει διαβάσει κάτι δικό του, ώστε να έχω μια δεύτερη γνώμη και βέβαια αρκετά από τα δυνατά του βιβλία είναι εξαντλημένα... Επίσης είναι ένας συγγραφέας που τα βιβλία του ξεπερνάν πάντα τις 600 σελίδες!!!

Ναθάνιελ Χόθορν: Κλασικός συγγραφέας, πολυγραφότατος που πάντα ήθελα να διαβάσω. Όμως ίσως τα χρόνια πέρασαν και πια η κλασική λογοτεχνία δεν με συγκινεί... Ίσως κάποια βιβλία πρέπει να διαβάζονται σε κάποιες ηλικίες... Ίσως λέω!! Παρόλα αυτά η θεματολογία του με τραβάει ακόμα! Τώρα πότε θα πιάσω κάτι δικό του δεν ξέρω...

Εσάς σας συμβαίνει αυτό ή μόνο έμενα με απασχολούν τέτοια πράγματα;;;

 

[Γρίλος]

Χα! Ακριβώς το ίδιο με τους Τζέημς Τζόυς και Γκίντερ Γκράς. Τον "Οδυσσέα" τον είχα ξεκινήσει πριν κάποια χρόνια αλλά οι πολλές παραπομπές με κουράσαν και το άφησα. Κάποια στιγμή στο μέλλον... Επίσης ένα αντίστοιχο του Οδυσσέα που έχω στη βιβλιοθήκη μου και περιμένει, είναι το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο". Πολλές σελίδες, πάρα πολλές και λίγος χρόνος

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Γρίλε όπως καταλαβαίνω για σένα αποτρεπτικό στοιχείο αποτελεί ο όγκος και οι λεπτομέρειες ενός βιβλίου!!!

Όταν λες "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" εννοείς όλα τα βιβλία ή μόνο το πρώτο "Από την πλευρά του Σουάν";;;

 

[Στιλλ ιλλ]

Δεν ξερω για τους υπολοιπους συγγραφεις αλλα την Αννα Καρενινα να την διαβασεις αγαπητε οπωσδηποτε, ειναι απο τα αγαπημενα μου . Μεσα στον χειμωνα θα πιασω και τον Πολεμο και Ειρηνη

 

[Έλλη Μ]

Αριθμητικά ή αλφαβητικα;

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αννα Καρενινα να την διαβασεις αγαπητε οπωσδηποτε,

Χμμμ, θα το χω υπόψη μου... Είναι κι αυτός ο συνειρμός με την Ντενίση!!! :χαχαχα:
Μήπως να δοκίμαζα κάτι άλλο για αρχή από τον Λέοντα;;;

Αριθμητικά ή αλφαβητικα;

Για σκάσε μύτη...

 

[Έλλη Μ]

Δωσε μου λιγο χρόνο... Ειναι μια λίστα να!

 

[Γρίλος]

Αν και έχω διαβάσει μεγάλα βιβλία δεν ξέρω αυτά τα δύο λίγο τα φοβάμε. Όλη τη σειρά και τα 7 βιβλία Νικόλα. Η έκδοση του Οδυσσέα που έχω σε προετοιμάζει γιαυτό. Σου λέει ότι είναι δύσκολο το έργο του μεταφραστή και σαν μή άγγλος δεν θα καταλάβεις όλο το μεγαλείο του βιβλίου. Οπότε διάβασα λίγο, ήταν καλοκαίρι, αρχίζει να περιγράφει και το σετ με τα μαχαιροπίρουνα... Κάποια στιγμή αργότερα θα το διαβάσω.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ο Προυστ είναι ένας συγγραφέας που θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω κι εγώ!!!

Ειδικά μετά από παρότρυνση αγαπημένου μέλους της Λέσχης (ονόματα δεν λέμε)... Το πρώτο βιβλίο δεν με τρομάζει και θα το διαβάσω σύντομα και από κει θα εξαρτηθεί αν προχωρήσω και στα άλλα...

Τον Οδυσσέα τον έχεις σε μετάφραση Ανευλαβή;;

 

[Έλλη Μ]

Θα γελάσει κάθε πικραμένο χείλι (άνω).
Στο Χρόνο, μου λειπουν οι υπόλοιποι έξι τόμοι (7 δεν είναι; ), για να ολοκληρώσω ολόκληρο το έργο.

Αυτό ήταν και το magnum opus μου για το 2016 –στο τέλος του 2015- αλλά η ζωή, φίλες και φίλοι, τα φέρνει αλλιώς.
(Δεν τα εχω στη βιβλιοθήκη μου.)
Έχω αδιάβαστο τον 2ο τόμο του Ανθρώπου χωρίς ιδιότητες.
Θα θελα κάποια στιγμη να ολοκληρώσω την τριλογία του Μπροχ «Οι υπνοβάτες»
(Μ’ αρέσουν οι νωπογραφίες, όπως καταλάβατε)

Βιργιλιου θάνατος, Μπροχ επίσης.
Την Αινειάδα του Βιργίλιου και το Δεκαήμερο του Βοκάκιου.
Το Infinite Jest και την Αμερικανικη Λήθη, του Wallace.
Το Cosmopolis και το Underworld του ΝτεΛίλλο, το ζοφερό οίκο του Ντίκενς
Το μαγικό Βουνό και τους Μπούντενμπροκς, του Μαν

Tractatus Logico-Philosophicus, του Βιτγκενστάιν
Κάτω από το ηφαίστειο, Λόουρι.
Το κουτσό του Κορτάσαρ. Αυτό το έχω κάνα χρόνο στο ράφι με τις ενοχές. Στο ίδιο ράφι στέκεται και Το μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης, του Πεντζίκη. Με κοιτάει, το κοιτάω, κοιταζόμαστε. Σε μη ενοχικό ράφι υπάρχουν και οι Άγριοι Ντεντέκτιβ, δεν με ψήνει όμως άμεσα. Επίσης, η τριλογία του Ντός Πάσος είναι στα μελλοντικά σχέδια.

Στα γενέθλιά μου απέκτησα τους πρώτους Πύντσον, αλλά ακόμη δεν έχω καταφέρει να ξεκινήσω κάποιο.

Ξεκίνησα το 2666 το 2014, όταν ήμουν έγκυος. Γενικά δεν έχω ευαισθησίες με τη θεματολογία των βιβλίων, ίσως μόνο με την ακραία περιγραφή βίαιων πράξεων ή αηδιαστικών καταστάσεων να δυσαρεστώ. Όταν έφτασα στο κομμάτι που περιγράφονται οι δολοφονίες (χωρίς να έχει λεπτομέρειες δυσβάσταχτες) παρατήρησα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω, είχα ένα μόνιμο πλάκωμα και μου ήταν αφόρητο, πράγμα πρωτόγνωρο. Το απέδωσα στην εγκυμοσύνη, μαζί με το την αηδία που μου προκαλούσαν και τα ψάρια , επίσης πράγμα πρωτόγνωρο. Το ξανάπιασα αργότερα. Νικόλα, μην σε τρομάζει ο όγκος του, είναι πολύ καλό.
Την Αγρυπνια των Φίννεγκαν και το πορτραίτο ενός καλλιτέχνη.
Την τριλογία του Τσίρκα
Tους Τιμπώ, του ντου Γκαρντ.

(παρατηρώ ότι ο αριθμος των βιβλίων που θέλω να διαβάσω –από τα λίγο δύσκολα, εννοώ- κοντεύει να ξεπεράσει τον αριθμό των βιβλίων που εχω διαβάσει.)

 

[Γρίλος]

Εκδόσεις Κέδρος Νικόλα, μετάφραση Καψάσκης.

Έλλη ο Τσίρκας εμένα προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ. Θέλω να διαβάσω το Αλεξανδρινό κουαρτέτο μόνο και μόνο γιατί λένε ότι μοιάζει σε στύλ.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Όταν έφτασα στο κομμάτι που περιγράφονται οι δολοφονίες (χωρίς να έχει λεπτομέρειες δυσβάσταχτες) παρατήρησα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω, είχα ένα μόνιμο πλάκωμα και μου ήταν αφόρητο, πράγμα πρωτόγνωρο. Το απέδωσα στην εγκυμοσύνη, μαζί με το την αηδία που μου προκαλούσαν και τα ψάρια , επίσης πράγμα πρωτόγνωρο. Το ξανάπιασα αργότερα. Νικόλα, μην σε τρομάζει ο όγκος του, είναι πολύ καλό.

Τι πραγματεύεται το βιβλίο αυτό;;;;

Επίσης είναι και εξαντλημένο...

@Γρίλε εγώ τον Οδυσσέα μόνο από Ανευλαβή θα το πιάσω, όταν και αν το πιάσω!!!

 

[Έλλη Μ]

Θέλω να διαβάσω το Αλεξανδρινό κουαρτέτο μόνο και μόνο γιατί λένε ότι μοιάζει σε στύλ.

Και αυτό με ενδιαφέρει, ναι!

Τι πραγματεύεται το βιβλίο αυτό;;;;

Ουσιαστικά προκειται για 5 βιβλία, 5 νουβέλες σε ένα:
Στο πρώτο, αναζητείται ο περίφημος συγγραφέας Αρτσιμπολντι απο τέσσερις λογοτέχνες-κριτικούς και καταληγουν στηνΣαντα Τερέζα, στο Μεξικο.
Στο δευτερο, περιγράφεται η ζωή ενος καθηγητή, του Αμαλφιτάνο πάλι στην Σάντα Τερέζα.
Στο τρίτο, ένα ρεπορτάζ για αγώνα πυγμαχίας (σιγά το πράγμα), στο ίδιο μέρος, μονο που ο δημοσιογραφος που το καλύπτει, ανακαλυπτει την ιστορία των δολοφονιών νεαρών γυναικών.
Το τέταρτο εστιάζει σε αυτές τις δολοφονίες και τους βιασμους, την προσπάθεια εξιχνίασής τους (εμπνευσμένο απο γεγονότα που όντως ελαβαν χώρα εκει).
Στο πέμπτο, η ζωή του Αρτσιμπολντι.

Οι ιστορίες μεταξύ τους κάποτε αποκλινουν, κάποτε συγκλινουν με ένα αόρατο (μη σου πω και διασθητικό, κάποιες φόρες) νημα να τις συνδέει. Δηλαδή, εκει που το λες αποσπασματικό, εκει αντιλαμβάνεσαι και την παραλληλία των ιστοριών του. Αυτό, μάλιστα, το λες πολυεπίπεδο, όχι με την έννοια των νοημάτων βέβαια.
Το βιβλιο το κάλυπτε ενα μεγάλο μυστήριο, κάτι που κι ο ίδιος ο Μπολάνιο μαλλον επεδίωκε, όταν έλεγε πως "κάπου μέσα στο 2666 υπάρχει ένα κρυφό κέντρο που ενώνει τα πάντα", αντιστοιχο με τον τζοϊσικο ισχυρισμο οτι σον Οδυσσέα έκρυψε ενα κάρο γριφους, ώστε να εχουν να ασχολούνται οι κριτικοι. Προσωπικά, το θεωρώ απλώς τέχνασμα (για τον Μπολανιο, για τον Οδυσσέα δεν έχω καταλήξει).
Πολυ επιγραμματικά όλα αυτά, να πάρεις μια ιδέα.

ΥΓ. Να, πχ αυτό το βιβλιο δεν το εχω υπογραμμισει (νομιζω, δηλαδη) παρα μόνο ξεκινησα να απαριθμω (με μολύβι) τις δολοφονίες, προκειμένου να δω πόσες ειναι. (πάααρα πολλές). Τον α' τόμο του Προυστ, πάλι, τον έχω σκισει. Και μολύβι, και στιλο, και φωσφοριζέ μαρκαδοράκι (όλα με χάρακα). Το κάθε μέσο εχει τη δικη του θεματική, εν προκειμένω. Το μολύβι για συγκεκριμένα πράγματα, το στιλο για άλλα συγκεκριμενα κοκ. Εχω συστημα!*
*ΚΑΙ τις υοσημειώσεις, φυσικά.

 

[Τζόνκαν]

Δύο βιβλία επιθυμώ κάποια στιγμή ν'αρχίσω .Το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο του Προυστ ,που με κοιτάζει παραπονεμένος από τα ράφια της βιβλιοθήκης μου -αν και αποσπασματικά έχω ρίξει κάποιες ματιές σε όλους τους τόμους - και την Αγρύπνια του Φίνεγκαν που τριγυρίζει στο μυαλό μου συνέχεια αλλά όλο την αποφεύγω .Έχω διαβάσει του Πίντσον ότι κυκλοφόρησε στα ελληνικά έως το Mason & Dixon .αλλά δεν τον θεωρώ και πολύ σπουδαίο .Όσο για τον Μπολάνιο ,είμαι φαν .Έτυχε να τον ανακαλύψω νωρίς και έχω διαβάσει ότι έχει βγάλει εκτός από τα Τηλεφωνήματα .Νικόλα ξεκίνα την ανάγνωση του Μπολάνιο από το Μακρινό αστέρι ,αν σου αρέσει συνέχισε με τους Άγριους Ντετέκτιβ και μετά με το 2666 ,αν μπορέσεις και το βρεις .Οι αφηγήσεις του παραμένουν αποσπασματικές και ημιτελής ,καθότι καμμιά ιστορία δεν μπορεί να ειπωθεί τελειωτικά .Ειδικά στο 2666 το τέλος (;) παραμένει ανοιχτό και αμφίσημο .Έλλη Μ ,το Βιργιλίου Θάνατος είναι κακομεταφρασμένο ,το άρχισα τρεις φορές και τρεις φορές το παράτησα .Τελικά το ολοκλήρωσα από την αγγλική μετάφραση της Penguin .Όσο για τον Άνθρωπο Χωρίς Ιδιότητες πρέπει κάποια στιγμή να το ξαναπιάσω γιατί έχει μείνει και σε μένα αδιάβαστος ο 2ος τόμος .Και πρέπει να το ξαναπιάσω από την αρχή αλλά βαριέμαι ....

 

[Ιαβερης]

Νικολα, κι εγω καποτε ειχα απωθημενο τον Οδυσσεα του Τζοϋς, το επιασα καποια στιγμη στα χερια μου κι αφου διαβασα περιπου 200 σελιδες και δεν καταλαβα Χριστο, το σιχτιρισα και μπηκε στη μαυρη λιστα μου.
Το '' Πολεμος και Ειρηνη'' ομως ειναι μεγαλος καημος, ενω ειμαι φαν του Τολστο, το συγκεκριμενο βιβλιο οσες φορες και να το ξεκινουσα, το παρατουσα τελικα. Δεν ειναι οτι το εβρισκα βαρετο, απλα το ξεκινουσα σε λαθος στιγμη. με λαθος διαθεση και αυτο ειχε ως αποτελεσμα να μην το ολοκληρωσω ποτε. Το εχω βαλει στη λιστα μου για το 2016, για να δουμε...

 

[Μπέιζιλ Γκραντ]

Ας το πιάσω κατά χώρα και από Δυσμάς προς Ανατολάς.
Από Αμερικανούς (ΗΠΑ) τον Μόμπυ Ντικ του Μέλβιλ και μια επιλογή από έργα του Φώκνερ. Δεν έχω διαβάσει τίποτα δικό τους.
Περνάμε τον Ατλαντικό και φτάνουμε στην Ιρλανδία όπου σκεφτόμαστε έναν και μόνο συγγραφέα. Μπαίνω κι εγώ στη χορεία εκείνων που σταμάτησαν κάπου πριν την 50η σελίδα. Αυτό κάπου στο 2000. Το 2004 αγόρασα τον «Οδυσσέα» στο πρωτότυπο (από το Κισινάου της Μολδαβίας - ντόινγκ!) και έκτοτε αναπαύεται στο ράφι, περιμένοντας τον κατάλληλο καιρό. Δεν πρόκαμα ως τώρα, γι΄ αυτό και φιγουράρει στην παρούσα ανάρτηση. Είχα διαβάσει προηγούμενα το «Πορτραίτο του Καλλιτέχνη» και τους «Δουβλινέζους» και νόμιζα ότι θα έκανα περίπατο, όμως κούνια που με κούναγε.
Από την Ιρλανδία κάνουμε ένα βήμα και βρισκόμαστε σε έναν τόπο με αρκετές εκκρεμότητες:
Defoe - Robinson Crusoe.
Dickens - Bleak House (Ζοφερός Οίκος) και The Mystery of Edwin Drood.
Durrell - Alexandria Quartet.
Maugham (αυτός είναι ο Μωμ - ακόμα έχω την απορία πως βγαίνει το δεύτερο από το πρώτο) - Selected Works.
Collins - Moonstone (Φεγγαρόπετρα).
Conrand - Heart of Darkness (Καρδιά του σκότους).

Έχω δει τις ράχες των παραπάνω βιβλίων στη βιβλιοθήκη μου φορές ων ουκ έστιν αριθμός. Κάποια μέρα ελπίζω να δω και τα σπλάχνα τους.

Κάνουμε ένα πέρασμα από την Ισπανία για να πάρουμε τον Δον Κιχώτη (από την έκδοση του Εξάντα, ή της Εστίας, Εξάντα, ή Εστία, Εξάντα, ή Εστία...) και συνεχίζουμε στη γειτονική χώρα όπου με περιμένει το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» και μάλλον θα με περιμένει για πάντα, γιατί αναζητώντας χαμένο χρόνο για διάβασμα δεν βρήκα επειδή η ζωή δεν είναι και τόσο μεγάλη, τελικά. Εξυπνάδες.

Πάμε στη φίλη μας Γερμανία. Μετά την ανάγνωση όλων των μυθιστορημάτων των Μαν (εκτός από το «Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί αυτού» - εκκρεμότητα) και Κάφκα (έγραφε στα γερμανικά) σκέφτηκα να ξεκινήσω γερμανικά για να τα διαβάσω στο πρωτότυπο. Αυτά το '97, στα 25 μου. Δυστυχώς μετά έξι μηνών απέθεσα το μολύβι στο γραφείο. Δυο-τρία χρόνια αργότερα άρχισε και η μανία μου με τον Μπέρνχαρντ (υποτροπή σχετικά πρόσφατα χάρη (ή εξαιτίας;) σε μια παρατήρηση της Έλλης!) και ο θαυμασμός μου για τον Μούζιλ. Από τον «Άνθρωπο Χωρίς Ιδιότητες» διάβασα τον πρώτο τόμο και τον μισό δεύτερο, αφήνοντάς τον στην άκρη όπως ακριβώς ένας σκύλος θάβει το κόκκαλό του. Η πλοκή του μύθου δίνει τη θέση της σε κάτι που μοιάζει με εκτενές φιλοσοφικό δοκίμιο.
Έχω εκκρεμότητα το «Βερολίνο Αλεξάντερπλατς» του Ντέμπλιν και έπειτα θα δω την ταινία του Φασμπίντερ, μιας και πήρα την ντουζίνα των dvd όταν τα έδινε το Ποντίκι.

Ένα σταυροδρόμι επιλογής γλώσσας εμφανίστηκε κάπου στο 2004. Από τη μια τα ισπανικά για τους Μπόρχες και Σάμπατο, από την άλλη τα ρωσικά για τα γνωστά ονόματα. Η εντατική ενασχόλησή μου με το σκάκι (αργότερα το έκανα επάγγελμα) έκλινε τη ζυγαριά προς τα δεύτερα. Έχω κι εγώ εκκρεμότητα το Πόλεμος και Ειρήνη. Επίσης θα ήθελα να ξαναπιάσω, για τρίτη φορά, το Μαιτρ και Μαργαρίτα του Μπουλγκάκωφ, καθώς και κάποια διηγήματά του, όπως τα «Μοιραία αβγά», τα οποία (διηγήματα) θεωρώ ως ξεκαρδιστικά αριστουργήματα.

Βάζω στη λίστα και το 2666 για το οποίο έγινε λόγος εδώ. Έχω διαβάσει το «Τρίτο Ράιχ» (δεν είναι αυτό που νομίζετε!) και το «Φυλαχτό» του Μπολάνιο και μου άρεσαν πολύ. Νικόλα και τα δύο, ειδικά το δεύτερο, είναι πολύ μικρότερα από 600 σελίδες!

Όσο για τα καθ΄ ημάς, διάβασα αρχικά την απολαυστική Έρση του Δροσίνη, και όταν έπεσα πάνω στο «Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης» του Πεντζίκη, έσπασα τα μούτρα μου! Ακόμα το έχω στο ράφι για τιμωρία! Ακόμα και «Ο πεθαμένος και η ανάσταση» του ίδιου (το πρώτο του) με πεθαίνει και δεν τσουλάει.
Η τριλογία του Τσίρκα είναι το πρώτο (ελπίζω και τελευταίο!) μυθιστόρημα που διάβασα στη ζωή μου κατόπιν...διαταγής! Θεωρία λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο. Γενικά συμπαθητικό, όμως λόγω της διαταγής βάσανο.

Αυτά τα σκόρπια.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Έχω διαβάσει του Πίντσον ότι κυκλοφόρησε στα ελληνικά έως το Mason & Dixon .αλλά δεν τον θεωρώ και πολύ σπουδαίο .Όσο για τον Μπολάνιο ,είμαι φαν .Έτυχε να τον ανακαλύψω νωρίς και έχω διαβάσει ότι έχει βγάλει εκτός από τα Τηλεφωνήματα .Νικόλα ξεκίνα την ανάγνωση του Μπολάνιο από το Μακρινό αστέρι ,αν σου αρέσει συνέχισε με τους Άγριους Ντετέκτιβ και μετά με το 2666 ,αν μπορέσεις και το βρεις .

Τζόνκαν έχω όπως είπα το "Έμφυτο ελάττωμα" το οποίο κάποια στιγμή θα ξαναπιάσω... Αν και γενικά μου αρέσουν συγγραφείς όπως ο Βονεγκατ και ο Τομ Ρόμπινς, έχω μια αίσθηση πως ο Πίντσον θα με αφήσει αδιάφορο...
Για τον Μπολάνιο ήσουν κατατοπιστικός!!Το 2666 ελπίζω να επανεκδοθεί κάποια στιγμή! Αν όχι πάλι όλο και κάποιος θα βοηθήσει!!!))

Το '' Πολεμος και Ειρηνη'' ομως ειναι μεγαλος καημος, ενω ειμαι φαν του Τολστο, το συγκεκριμενο βιβλιο οσες φορες και να το ξεκινουσα, το παρατουσα τελικα. Δεν ειναι οτι το εβρισκα βαρετο, απλα το ξεκινουσα σε λαθος στιγμη. με λαθος διαθεση και αυτο ειχε ως αποτελεσμα να μην το ολοκληρωσω ποτε. Το εχω βαλει στη λιστα μου για το 2016, για να δουμε...

Κάποια στιγμή όταν ήμουν Αγγλία, ένας καθηγητής Λογοτεχνίας είχε συγκρίνει το έργο των Τολστόι, Αντρέγιεφ και Ντοστογιέφσκι. Εν τέλει, ο καθηγητής κατέληξε πως ο Ντοστογιέφσκι είναι υπερβολικό θρησκόληπτος και ο Τολστόι με το αναρχοχριστιανισμό του προπαγανδιστής!! Μάλλον του καθηγητή του άρεζε ο Αντρέγιεφ πιο πολύ!!! Παρόλα αυτά τα επιχειρήματα για την προπαγάνδα του Τολστόι μου έχουν μείνει συν ότι προς το τέλος της ζωής του ο Λέων πήγε και έγραψε ένα δοκίμιο για να αποδείξει πως ο Σαίξπηρ δεν ήξερε να γράφει... Όλα αυτά ίσως υποσυνειδήτα με αποτρέπουν από το να πιάσω κάτι δικό του...

Ας το πιάσω κατά χώρα και από Δυσμάς προς Ανατολάς.

Μπέιζιλ απολαυστικός!!! ))

Το Φώκνερ και γω τον είχα χρόνια στην άκρη λόγω της Βουής και της Μανίας... Πρόσφατα μου έφεραν δώρο το "Αβεσσαλόμ Αβεσσαλόμ" και από μια ματιά που του έριξα φαίνεται πιο προσιτό από την Βουή...

Τελικά ο Μπολάνιο θα είναι ο επόμενος συγγραφέας που θα δοκιμάσω...

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

ε καλά δε νομίζω ότι υπάρχει βιβλιόφιλος της ηλικίας μας (x τείνει στο 40) που να μην τα έχει σκεφτεί αυτά. Για να σχολιάσω τις δικές σου αναφορές Νικόλα:

Οδυσσέας του Τζόυς: Πραγματικά θα ήθελα να το διαβάσω αλλά διαβάζοντας τα σχόλια για τον τρόπο που είναι δομημένο το έργο δεν νομίζω να αντέξω να το διαβάσω. Είχα διαβάσει παλιότερα του Δουβλινέζους του και μου άρεσαν αρκετά αλλά δεν πρέπει να έχει ιδιαίτερη σχέση.

Τολστόι: Είχα διαβάσει στα μαθητικά μου χρόνια του Κοζάκους και το Πόλεμος και ειρήνη. Εκείνη την περίοδο είχα πάθος με την ιστορία και την λογοτεχνία του 19ου αιώνα (κυρίως την γαλλική) οπότε μου άρεσε αρκετά ο ΠκΕ αλλά με παραξένεψε πολύ το ότι δεν αγιοποιούνταν ο Ναπολέοντας (το εντελώς αντίθετο). Οι Κοζάκοι δεν μου άρεσαν καθόλου. Το κύριο θέμα τους είναι ο έρωτας ενός Ρώσου αξιωματικού και μιας τσετσένας χωρικής στον Καύκασο του 1850 (αν θυμάμαι καλά) αλλά δεν μου είχε κάνει καμιά εντύπωση. Σε πιο πρόσφατα χρόνια στα 2009-10 στην σειρά των Ρώσων κλασικών από το βήμα είχε δοθεί μια συλλογή με νουβέλες και διηγήματα του Τολστόι. Λιγότερα φιλόδοξα σαν θέμα και όγκο από το ΠκΕ υπάρχουν εκεί μέσα διαμαντάκια οπότε αν μπορέσεις να το βρεις ίσως να ήταν μια καλή αρχή για να δεις αν σου πάει το ύφος του Τολστόι (εναλλακτικά μπορείς να δεις αυτό το έργο που συμπεριλαμβάνεται στον τόμο του Βήματος και προσωπικά το θεωρώ πολύ καλό)

Πίντσον: Δεν έχω διαβάσει τίποτα δικό του και παράτησα την ταινία Έμφυτο ελάττωμα στο 20λεπτο. Θα ήθελα κάποτε να διάβαζα κάτι δικό του, ελπίζω όμως να ζήσω 30-40 χρόνια ακόμα οπότε δεν υπάρχει λόγος να βιαστώ .

Γκρας: Διάβασα πέρσι το Τενεκεδένιο ταμπούρλο (το δανείστηκα από την δημοτική βιβλιοθήκη) και μου άρεσε πολύ, παρόλο που το έπιασα σε μια δύσκολη για εμένα περίοδο, είναι και κάπως δύσκολο βιβλίο (βιβλίο πάνω από 700 σελίδες είναι αδύνατο να μην κάνει κάπου κάπου κοιλιά) αμέσως μετά έπιασα το Ο αιώνας μου, μια σειρά από σύντομα κείμενα το καθένα να αναφέρεται σε ένα έτος του 20ου αιώνα αρκετά καλό αλλά το Ταμπούρλο δεν το φτάνει (μοιραία κάποια κείμενα/διηγήματα είναι πετυχημένα κάποια όχι). Στις αρχές του 2016 μου δώρισαν το Ένα ευρύ πεδίο του που μου φαίνεται πολύ βαρετό και πολύ δήθεν, προσπαθώ να το τελειώσω αλλά με κουράζει πάρα πολύ. Νομίζω ότι μόνο κάποιος Γερμανός (και αν) θα μπορούσε να το καταλάβει απόλυτα...

Μπολάνιο: Το μοναδικό δικό του που έχω διαβάσει, το η Ναζιστική λογοτεχνία στην Αμερική, μου φάνηκε αρκετά χαριτωμένο αλλά τίποτα παραπάνω.

Χόθορν: Είχα διαβάσει φαντάρος το Άλικο γράμμα και νομίζω ότι είναι από τα βιβλία που δεν μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση όταν τα διάβαζα αλλά τελικά το μήνυμά του είναι πολύ δυνατό (ηθική και υποκρισία σε μια συντηρητική/θεοσεβούμενη κοινωνία). Στην βιβλιοθήκη μου έχει εγκατασταθεί τους τελευταίους μήνες και το κύκνυο άσμα του, Ο μαρμάρινος Φαύνος αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμα. Λέω να το ξεκινήσω τον Ιούλιο...

Αργότερα θα σας παρουσιάσω και την δική μου λίστα με τα βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω, αλλά όχι ακόμα (συγνώμη που θα καθυστερήσω αλλά τώρα δεν έχω χρόνο).

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είδες Κόρτο που κι εγώ που μόλις τείνω στα 25 έχω προβληματιστεί σχετικά με το θέμα....

Αυτός ο σύνδεσμος που παραθέτεις πιο πάνω μου κίνησε την περιέργεια για τον Τολστόι!! Γενικά αυτή η σειρά βιβλίων από τις Ροές μου άρεσε πάρα πολύ!!! Ότι διάβασα μέχρι στιγμής ήταν σούπερ... Έτσι λοιπόν, αυτή θα είναι και η πρώτη μου επαφή με τον Λέοντα!!

Το Τενεκεδένιο Ταμπούρλο έχει στοιχεία φαντασίας μέσα ή κάνω λάθος εγώ;;;

 

[Γρίλος]

Νικόλα γιατί προτιμάς Ανευλαβή; Όταν μου κάναν δώρο τον Οδυσσέα δεν υπήρχε άλλη έκδοση.