Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Hugo) : "Οι άθλιοι"

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Τωρα που το ξανασκεφτομαι, η Τιτικα ρωτα σε καποιο σημειο τον Αηγιαννη, και αυτος της εξηγει τον λογο που γινεται η επανασταση. Αλλα δεν θυμαμαι τι της ειπε ακριβως για να συμπερανουμε για ποια επανασταση μιλα
 
Όταν κάποτε η Γερμανία εδώρησε στη Ρώμη τον ανδριάντα του Γκαίτε, η Γαλλία σκέφτηκε το άγαλμα του Ουγκό. Και η γερμανική κριτική επαναστάτησε: "Ο Ουγκό, κραύγαζε, δεν είναι Γκαίτε!". Σύμφωνοι. Ο Γκαίτε είναι ένας θεός. Ο Ουγκό είναι ένας πατέρας.
Ο Δάντης, ο Σαίξπηρ, ο Γκαίτε είναι μεγαλύτεροι. Ο Ουγκό είναι μόνον μεγάλος. Αν ήταν μεγαλύτερος δεν θα 'ταν Ουγκό. Κι αν δεν ήταν Ουγκό δεν θα 'ταν μεγάλος.
Αν διαβάσατε τους "Τρεις Σωματοφύλακες", τις "Δύο Ορφανές", τα "Μυστήρια των Παρισίων" σημαίνει ότι προφτάσατε να τα διαβάσετε. Ύστερα από τους "Αθλίους" δεν θα μπορούσατε να διαβάσετε τίποτα από αυτά. Ο Ουγκό είναι η πρώτη μας λογοτεχνική μύηση.
Όταν πρωτοδιάβασα τους "Αθλίους" ήμουνα δεκάξι χρονώ. Μόλις τους εδιάβασα έγινα άντρας. Ο Ουγκό μας παραλαβαίνει παιδιά και μας κάνει πολίτες της ανθρωπότητας.
 
Αυτη την τελευταία φράση θα την κρατήσω.
Παιδιά, μιας και αναφέρθηκε αυτός ο τίτλος από τον Οδυσσέα, μήπως ξέρετε που μπορω να βρω αυτά τα αναθεματισμενα Μυστήρια των Παρισίων του Eugene Sue στα ελληνικά; Πρεπει να κυκλοφόρησε κάπου τη δεκαετία του 1840 και λένε οτι οι ομοιότητες με τους Αθλίους σε κάνουν να χαμογελάς, καθώς ο ... Ευγένιος Σύης (έτσι τον βρίσκω στα ελληνικά) ασχολήθηκε σαν τον Ουγκό με τον υπόκοσμο.. Δεν το βρίσκω ούτε στο ίντερνετ ούτε στις βιβλιοθήκες και.. παθαινω πράγματα.
 
Οδυσσέα με πληγώνεις που έχεις τόσο χαμηλή εκτίμηση για τη νοημοσύνη μου :'D
Η νοημοσύνη μου έχει μια απορία για αυτό που ποσταρε ο Κόρτο.. Αλλα επειδή όλα αυτά ειναι άσχετα με τους Άθλιους, ας σταματήσουμε εδω.
 
Με διαφορά το αγαπημένο μου βιβλίο.
Θυμάμαι το είχα διαβάσει πρώτη φορά πολύ μικρός και είχα κλάψει με το τέλος (όχι spoiler). Το διάβασα μετά από καιρό, πριν 3 χρόνια, και όχι απλά μου ξύπνησε τα ίδια συναισθήματα, αλλά το διάβασα καπάκι τρίτη φορά, δύο φορές σε ένα Σ/Κ.
Η παλιά ταινία δεν άγγιζε το βιβλίο ούτε στο ελάχιστο, ενώ την μίνι σειρά, με τον Ζεράρντ Ντεμπαρντιέ νομίζω, και την καινούρια, με τον ''Γούλβεριν'', δεν τις έχω δει.
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ πρέπει να το διάβασετε!
 
Διαβάζω τους "άθλιους" αυτόν τον καιρό και έχω φτάσει στην σελίδα 425. Βρίσκομαι στην ιστορία του Μάριου.
Μέχρι στιγμής δεν έχω ενθουσιαστεί, με έχει κουράσει λίγο και με φοβίζουν οι πολλές σελίδες που απομένουν.
Τι λέτε; Αξίζει να το συνεχίσω; Γίνεται καλύτερο στην συνέχεια ή παραμένει στο ίδιο επίπεδο πάνω κάτω;
 
Εγω τι να πω?Εχω εξαρει αυτο το βιβλιο σε τοσα νηματα-και το εχω αναλυσει τοσο μα τοσο διεξοδικα.Δεν μπορω να ειμαι αντικειμενικη.

Το πρωτο μερος εχει μια μεγαλυτερη "εσωτερικοτητα"και διαγραφει ολοκληρη την ψυχικη διαδρομη του κεντρικου ηρωα,καθως και τις θεμελιωδεις αξιες του χριστιανικου κηρυγματος
-τη συμπονια τη συγχωρεση και πανω απο ολα τη θυσια ,μεσα απο το εμπρακτο παραδειγμα των πρωταγωνιστων του....

Εμενα με συγκλονισε το πρωτο μερος -εκει εντοπισα το μεγαλυτερο μερος της ακτινοβολιας του εργου αυτου,χωρις διαθεση να υποβαθμισω την εξαισια συνεχεια και λυση της ιστοριας

Πιστευω πως το δευτερο μερος ισως το βρεις πιο "ενδιαφερον"και πιο "δυναμικο"ως προς τις εξελιξεις.
Στο δευτερο μερος δηλαδη η πλοκη ειναι πιο αγωνιωδης

,ενω κυριαρχει μεσα στα αλλα περισσοτερο το ρομαντικο στοιχειο στην πιο αναλαφρη και δροσερη μορφη του.

Δεν ξερω τι ζητας.Δεν ξερω τι περιμενες απο το βιβλιο αυτο.Το οτι δε σε συγκινησε ιδιαιτερα το πρωτο μερος,ωστε να σκεφτεσαι να παρατησεις το βιβλιο
με προβληματιζει ως προς το
αν μπορει τελικα αυτο το βιβλιο να σε γοητευσει,
αν ειναι καταλληλο για αυτη τη φαση των αναζητησεων σου.
..Μπορει να μη σου ταιριαζει -δεν κανουν ολα για ολους...
Αν δεν εχεις διαθεση κ δε σε εμπνεει εγω λεω να το αφησεις και ενδεχομενως να το πιασεις καποια αλλη στιγμη.Νομιζω οτι ενα βιβλιο δε μας προσφερει τιποτα
,αν το διαβασουμε... "ψυχαναγκαστικα","επειδη πρεπει ""επειδη ειναι καλσσικο",επειδη το λενε ολοι" κλπ...


.
 
Last edited:
Ευχαριστώ για την περιεκτική απάντηση!
Μάλλον θα το αφήσω προς το παρόν και θα διαβάσω κάτι άλλο.
Και ίσως αργότερα, αν με τραβάει, να το ξαναπιάσω.:ναι:
 
Μέσα απο την λέσχη πείστηκα εν τέλει να διαβάσω αυτό το μεγάλο έργο.
Βρήκα πώς κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος Σ.Ι. μια πεντάτομη πλήρης έκδοση των Αθλίων,2.768 σελίδων!
Σκέφτομαι να την αγοράσω σύντομα. Μήπως όμως,έχει να μου προτείνει κανείς άν υπάρχει μια καλύτερη έκδοση?
 
Last edited:
Ενα λογοτεχνικο μνημειο και ενα δωρο που πρεπει να κανει καθε ανθρωπος στον εαυτο του διαβαζοντας το...
Αυτη την αισθηση μου αφηνει το εν λογω εργο λιγο πριν το τελειωσω...
Κατα τα λοιπα η παρουσιαση της Λορενας στην αρχη του νηματος με καλυπτει απολυτα...:)
 
Επειδη καποια στιγμη μεσα στα χριστουγεννα θα το αγορασω πειτε μου ποια ειναι η καλυτερη εκδοση ή εκδοσεις τελος παντων ?? Η μητερα μου επειδη ηταν το αγαπημενο βιβλιο της γιαγιας μου(και το διαβαζε οταν την κυοφορουσε) πηγε και το αγορασε επηρεασμενη απο τον προωρο θανατο της στην πρωτη εκδοση που βρεθηκε μπροστα της. Απο τις εκδοσεις Λιβανη (οτι χειροτερο) και θελουμε τωρα να κανουμε μια σωστη επενδυση.
 
Το βρηκα απο τις εκδοσεις Δαρεμα(1955) σε παλαιοβιβλιοπωλειο και αυριο θα παω να το τσεκαρω. Ειναι 2τομο στα 20 ευρω
 
Top