"Αυτόματος Πιλότος" (Autopilot) του χρήστη του reddit "Skarjo"

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Μου αρέσει να διαβάζω τα σύντομα διηγήματα (ιδίως ιστορίες τρόμου και μυστηρίου) που αναρτούν διάφοροι χρήστες του διαδικτύου, που δεν ασχολούνται απαραίτητα με τη συγγραφή. Ένα απ' τα πιο ανατριχιαστικά ανήκει στον χρήστη του Reddit με το παρωνύμιο Skarjo. Εδώ είναι το πρωτότυπο κείμενο: Autopilot

Μετάφραση:

Αυτόματος Πιλότος

Έχεις ποτέ ξεχάσει το κινητό σου;

Πότε συνειδητοποίησες ότι το έχεις ξεχάσει; Υποθέτω ότι δεν χτύπησες στα καλά καθούμενα το μέτωπό σου φωνάζοντας “γαμώτο”. Μάλλον δεν το συνειδητοποίησες αυθόρμητα. Μάλλον πήγες να πιάσεις το κινητό σου, ψάχνοντας στην τσέπη ή την τσάντα σου, και συγχύστηκες στιγμιαία που δεν το βρήκες εκεί. Στη συνέχεια έκανες με τον νου σου μια επανάληψη των πρωινών γεγονότων.
Στη δική μου περίπτωση, με ξύπνησε το ξυπνητήρι του κινητού μου ως συνήθως, όμως διαπίστωσα ότι η μπαταρία του ήταν χαμηλότερη απ' ό,τι περίμενα. Το κινητό ήταν καινούριο, κι είχε αυτήν την ενοχλητική συνήθεια να αφήνει διάφορες εφαρμογές να τρέχουν, εξαντλώντας τη μπαταρία κατά τη διάρκεια της νύχτας. Έτσι λοιπόν, το έβαλα να φορτίσει όση ώρα έκανα ντους, αντί να το βάλω στην τσάντα μου όπως συνήθως. Ήταν μια στιγμιαία μικροαλλαγή στη ρουτίνα, όμως αρκετή. Όταν μπήκα στο ντους, το μυαλό μου επέστρεψε στη ρουτίνα που ακολουθεί κάθε πρωί, κι αυτό ήταν.

Ξεχάστηκε.

Όπως έμαθα αργότερα, δεν έφταιγε η ατζαμοσύνη μου, αλλά πρόκειται για μια γνωστή λειτουργία του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλός σου δεν λειτουργεί σε ένα μόνο επίπεδο αλλά σε πολλά. Όταν, ας πούμε, περπατάς προς τα κάπου, σκέφτεσαι τον προορισμό σου και πώς να αποφύγεις τα εμπόδια, όμως δεν χρειάζεται να σκεφτείς πώς να κινείς σωστά τα πόδια σου. Αν χρειαζόταν, ο κόσμος όλος θα ήταν μια τεράστια, ξεκαρδιστική πίστα του QWOP. Δεν σκεφτόμουν να ρυθμίζω την αναπνοή μου, αλλά αν θα έπαιρνα καφέ στο δρόμο για τη δουλειά (πήρα). Δεν σκεφτόμουν πώς να μετακινήσω το πρωινό μου γεύμα μέσα απ' τα εντόσθιά μου, αναρωτιόμουν αν θα τέλειωνα στην ώρα μου, ώστε να πάρω την κόρη μου την Έμιλυ από το νηπιαγωγείο μετά τη δουλειά, ή αν θα με χρέωναν ξανά παραπάνω λόγω καθυστέρησης. Αυτό συμβαίνει. Ένα επίπεδο του εγκεφάλου σου ασχολείται μόνο με τη ρουτίνα, ώστε ο υπόλοιπος εγκέφαλος να μπορεί να σκέφτεται άλλα πράγματα.

Σκέψου το. Σκέψου την τελευταία σου μετακίνηση. Τι πραγματικά θυμάσαι; Μάλλον λίγα ή τίποτα. Οι περισσότερες συχνές μετακινήσεις μοιάζουν σαν μία, και το να ανακαλέσεις την οποιαδήποτε απ' αυτές είναι αποδεδειγμένα δύσκολο. Κάνε κάτι αρκετά συχνά, και θα γίνει ρουτίνα. Συνέχισε να το κάνεις, και το σκεπτόμενο τμήμα του εγκεφάλου θα σταματήσει να το επεξεργάζεται - θα εξοστρακιστεί στο τμήμα του εγκεφάλου που ασχολείται αποκλειστικά με τη ρουτίνα. Ο εγκέφαλός σου θα συνεχίσει να το κάνει, χωρίς να το σκέφτεσαι. Σύντομα, φτάνεις στο σημείο να σκέφτεσαι τη μετακίνησή σου προς τη δουλειά τόσο, όσο και το να κινείς τα πόδια σου όταν περπατάς. Δηλαδή καθόλου.

Οι περισσότεροι το λένε αυτόματο πιλότο. Όμως εδώ υπάρχει ένας κίνδυνος. Αν σπάσεις τη ρουτίνα σου, η ικανότητά σου να θυμάσαι και να υπολογίζεις αυτό το σπάσιμο είναι τόση, όση και η ικανότητά σου να σταματάς τον εγκεφαλό σου όταν μπαίνει σε λειτουργία ρουτίνας. Η ικανότητά μου να θυμάμαι ότι το κινητό μου είναι στο κομοδίνο είναι τόσο αξιόπιστη, όσο και η ικανότητά μου να εμποδίζω τον εγκέφαλό μου απ' το να μπαίνει σε "λειτουργία πρωινής ρουτίνας", η οποία θέλει το κινητό μου μέσα στην τσάντα μου. Όμως, δεν εμπόδισα τον εγκέφαλό μου απ' το να μπει σε λειτουργία ρουτίνας. Μπήκα στο ντους ως συνήθως. Η ρουτίνα ξεκίνησε. Η εξαίρεση ξεχάστηκε.

Ενεργοποίηση του αυτόματου πιλότου.

Ο εγκέφαλός μου βρισκόταν και πάλι σε λειτουργία ρουτίνας. Έκανα ντους, ξυρίστηκα, άκουσα την πρόγνωση του καιρού στο ραδιόφωνο, εκπληκτικός καιρός, τάισα την Έμιλι το πρωινό της, την έβαλα στο αυτοκίνητο (ήταν τόσο αξιολάτρευτη εκείνο το πρωινό, παραπονιόταν για τον "κακό ήλιο" που την τύφλωνε, κι έλεγε ότι δεν την άφησε να κοιμηθεί λιγάκι στον δρόμο για το νηπιαγωγείο) και έφυγα. Αυτή ήταν η ρουτίνα. Δεν πείραζε που το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο, με τη μπαταρία να φορτίζεται σιωπηλά. Το μυαλό μου ήταν στη ρουτίνα, και στη ρουτίνα αυτή το κινητό μου βρισκόταν μέσα στην τσάντα μου. Γι' αυτό ξέχασα το κινητό μου. Δεν ήταν ατζαμοσύνη. Δεν ήταν αμέλεια. Απλώς το μυαλό μου μπήκε σε λειτουργία ρουτίνας, διαγράφοντας την εξαίρεση.

Ενεργοποίηση του αυτόματου πιλότου.

Έφυγα για τη δουλειά. Ήταν ήδη μια αποπνικτικά ζεστή μέρα. Ο κακός ήλιος έκαιγε πριν ακόμα με ξυπνήσει το άπιστο, ξεχασμένο τηλέφωνό μου. Το τιμόνι ήταν καυτό όταν κάθισα στο αυτοκίνητο. Νομίζω ότι άκουσα την Έμιλι να γέρνει πίσω από τη θέση του οδηγού για να αποφύγει το έντονο φως. Όμως έφτασα στη δουλειά. Υπέβαλλα την αναφορά μου. Παρακολούθησα το πρωινό μίτινγκ. Η ψευδαίσθηση δεν γκρεμίστηκε, παρά μόνο όταν έκανα ένα γρήγορο διαλειμματάκι για καφέ και έψαξα το κινητό μου. Έκανα με τον νου μου μια επανάληψη των γεγονότων. Θυμήθηκα την εξαντλημένη μπαταρία. Θυμήθηκα ότι το έβαλα να φορτίσει. Θυμήθηκα ότι το άφησα εκεί.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Απενεργοποίηση του αυτόματου πιλότου.

Ξαναλέω, εκεί βρίσκεται ο κίνδυνος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή που κάνεις να πιάσεις το κινητό σου, γκρεμίζοντας την ψευδαίσθηση, το τμήμα αυτό του εγκεφάλου βρίσκεται ακόμα σε λειτουργία ρουτίνας. Δεν έχει λόγο να αμφισβητήσει τα γεγονότα της ρουτίνας. Γι' αυτό είναι ρουτίνα. Η τριβή της επανάληψης. Δεν θα μπορούσε κάποιος να πει "Γιατί δεν θυμήθηκες το κινητό σου; Δεν το σκέφτηκες; Πώς μπόρεσες να το ξεχάσεις; Μάλλον είσαι αμελής". Μα, δεν είναι εκεί το θέμα. Το μυαλό μου, μου έλεγε ότι η ρουτίνα ολοκληρώθηκε όπως πάντα, παρότι κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Δεν είναι ότι ξέχασα το κινητό μου. Σύμφωνα με τον εγκέφαλό μου, σύμφωνα με τη ρουτίνα, το κινητό μου ήταν στην τσάντα μου. Γιατί να σκεφτώ να το αμφισβητήσω; Γιατί να ελέγξω; Πώς να θυμηθώ ξαφνικά, στα καλά καθούμενα, ότι το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο; Το μυαλό μου ήταν κολλημένο στη ρουτίνα, και η ρουτίνα ήθελε το κινητό μου μέσα στην τσάντα μου.

Η μέρα συνεχίστηκε καυτή. Η πρωινή ομίχλη έδωσε τη θέση της στον ανελέητο καύσωνα του μεσημεριού. Η άσφαλτος έβραζε. Οι ακτίνες της θερμότητας απειλούσαν να σπάσουν το πεζοδρόμιο. Ο κόσμος έπινε παγωμένα ροφήματα αντί για καφέ. Τα μπουφάν πετάχτηκαν, τα μανίκια σηκώθηκαν, οι γραβάτες χαλάρωσαν, τα μέτωπα ίδρωσαν. Τα πάρκα γέμισαν σιγά-σιγά με ανθρώπους που έκαναν ηλιοθεραπεία και μπάρμπεκιου. Το θερμόμετρο συνέχισε να ανεβαίνει. Πάλι καλά που τα γραφεία είχαν κλιματισμό. Όμως, όπως πάντα, ο καύσωνας της ημέρας έδωσε τη θέση του σ' ένα πιο δροσερό απόγευμα. Άλλη μια μέρα είχε τελειώσει. Βρίζοντας ακόμα τον εαυτό μου που είχα ξεχάσει το κινητό μου, γύρισα σπίτι. Ο καύσωνας της ημέρας είχε "ψήσει" το εσωτερικό του αυτοκινήτου, δημιουργώντας μια φρικτή μυρωδιά. Φτάνοντας στο δρομάκι του σπιτιού μου, με τις πέτρες να τρίζουν παρηγορητικά κάτω από τις ρόδες, η γυναίκα μου με υποδέχτηκε στην πόρτα.

"Πού είναι η Έμιλι;"

Γαμώτο.

Σαν να μην έφτανε το κινητό. Μετά απ' όλα αυτά, είχα αφήσει και την Έμιλυ στο κωλονηπιαγωγείο. Έφυγα αμέσως για το νηπιαγωγείο. Έφτασα στην πόρτα κι άρχισα να προβάρω τις δικαιολογίες μου, διερωτώμενος μάταια αν θα κατάφερνα να γλιτώσω την έξτρα χρέωση. Είδα ένα κομμάτι χαρτί κολλημένο στην πόρτα.

"Λόγω βανδαλισμών κατά τη διάρκεια της νύχτας, παρακαλώ χρησιμοποιείστε την πλαϊνή πόρτα. Σήμερα μόνο."
Κατά τη διάρκεια της νύχτας; Τι; Η πόρτα ήταν μια χαρά σήμερα το πρ-

Πάγωσα. Τα γόνατά μου άρχισαν να τρέμουν.

Βάνδαλοι. Μια αλλαγή στη ρουτίνα.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Δεν είχα έρθει εδώ το πρωί.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Είχα προσπεράσει, γιατί έπινα τον καφέ μου. Δεν είχα αφήσει την Έμιλι.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Είχε μετακινηθεί. Δεν την είχα δει στον καθρέφτη.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Είχε αποκοιμηθεί, μακριά απ' τον κακό ήλιο. Δεν είχε μιλήσει όταν προσπέρασα το νηπιαγωγείο της.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Είχε αλλάξει τη ρουτίνα.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Είχε αλλάξει τη ρουτίνα, κι είχα ξεχάσει να την αφήσω.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο.

Εννιά ώρες. Αυτό το αυτοκίνητο. Αυτός ο καυτός ήλιος. Χωρίς αέρα. Χωρίς νερό. Χωρίς δύναμη. Χωρίς βοήθεια. Αυτός ο καύσωνας. Ένα τιμόνι πολύ καυτό για να το αγγίξει.

Αυτή η μυρωδιά.

Πήγα στην πόρτα του αυτοκινήτου. Μουδιασμένος. Σοκαρισμένος.

Άνοιξα την πόρτα.

Το κινητό μου ήταν στο κομοδίνο και η κόρη μου ήταν νεκρή.

Απενεργοποίηση αυτόματου πιλότου.
 
Last edited:

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Το διάβασα μονορούφι και ανατρίχιασα! Ωραίο κείμενο, μου θύμισε λίγο Κινγκ.
 
Top