Συμφωνώ με αυτήν την τοποθέτηση της Αμάντας.Γιατί να δαιμονοποιούμε την τέχνη όταν έχει πολιτική διάσταση; Ο καλλιτέχνης δεν είναι επίσης μέλος της κοινωνίας, πολίτης; Άρα δικαιούται να αναλύει την πολιτική πραγματικότητα. Κατακριτέα νομίζω είναι η στήριξη κομματικών σκοπιμοτήτων, αλλά όχι ο ειλικρινής πολιτικός σαρκασμός, ακόμη κι όταν αυτός δεν εκπροσωπεί τις πεποιθήσεις όλων.
Επίσης, πράγματι, φαίνεται πως ο Αρκάς ξεκίνησε το πολιτικό του χιούμορ πολύ πριν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που αποδυναμώνει, κατά την γνώμη, ακόμη περισσότερο το σκεπτικό πως τώρα εξυπηρετεί συγκεκριμένη ατζέντα.