Πολλές φορές εκεί που διαβάζεις δέχεσαι ένα απρόσμενο χτύπημα από το χιούμορ τού συγγραφέα κι αρχίζεις και γελάς. Εκτιμώ πολύ το χιούμορ. Αν θυμάμαι καλά ο Έσσε το περιγράφει σαν μια από τις ανώτερες εκφάνσεις τού ανθρώπινου πνεύματος.
Βέβαια τώρα αν παραθέσω ένα απόσπασμα όπου εγώ πιάστηκα να γελάω δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα γελάσετε κι εσείς καθώς αυτό εξαρτάται από διάφορες συνθήκες όπως την διάθεση ή πώς στεκόταν το αστείο μέσα στο ευρύτερο κείμενο.
Όπως και να ‘χει, τελευταία γέλασα με στα εξής.
Διαβάζω τώρα κάτι σημειώσεις τού Μπουκόβσκη που κυκλοφορούν με το όνομα «Ο Καπετάνιος έχει Κόψει Αλυσίδα και το Πλοίο είναι στα Χέρια Ναυτικών». Φαίνεται λοιπόν πως στην Αμερική τού 1991 οι γυναίκες συνήθιζαν σε μια προχωρημένη ηλικία ν’ αλλάζουν ξαφνικά το όνομά τους. Κάτι παρόμοιο έχω δει να συμβαίνει και στην Ελλάδα, αν και σε πιο νέες γυναίκες, όπου κάποια που την γνώρισες σαν Μαρία όταν την ξαναδείς μετά από χρόνια είναι ξάφνου Μαίρη, ή κάποια Ελένη θα σου συστηθεί Έλενα, ή κάποια Ρούλα-Σούλα-Τούλα έχει επιστρέψει στο βαφτιστικό της. Δεν θυμάμαι να το έχω συναντήσει σε άντρα αν και πολύ πιθανό να υπάρχουνε κι εκεί περιπτώσεις. Όπως και να ‘χει ο Μπουκόβσκη σ’ αυτό το μάλλον αδιάφορο βιβλίο γράφει:
Στο καταπληκτικό «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας» ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες μας περιγράφει τον ερωτοχτυπημένο Φλορεντίνο Αρίσα ο οποίος είναι ένας αιώνιος ρομαντικός που αρέσκεται να γράφει παθιασμένα ερωτικά γράμματα έχοντας πάντα στο μυαλό του την καλή του που τον έχει απαρνηθεί. Ο θείος του τον διορίζει σε μια θέση γραφιά στην εταιρία του με τα ποταμόπλοια. Αφού ο Φλορεντίνο Αρίσα γράφει, αυτή η θέση μοιάζει ιδανική. Έλα όμως που:
Καί τα δύο παραπάνω αποσπάσματα με κάναν να γελάω με φωναχτό γέλιο.
Βέβαια τώρα αν παραθέσω ένα απόσπασμα όπου εγώ πιάστηκα να γελάω δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα γελάσετε κι εσείς καθώς αυτό εξαρτάται από διάφορες συνθήκες όπως την διάθεση ή πώς στεκόταν το αστείο μέσα στο ευρύτερο κείμενο.
Όπως και να ‘χει, τελευταία γέλασα με στα εξής.
Διαβάζω τώρα κάτι σημειώσεις τού Μπουκόβσκη που κυκλοφορούν με το όνομα «Ο Καπετάνιος έχει Κόψει Αλυσίδα και το Πλοίο είναι στα Χέρια Ναυτικών». Φαίνεται λοιπόν πως στην Αμερική τού 1991 οι γυναίκες συνήθιζαν σε μια προχωρημένη ηλικία ν’ αλλάζουν ξαφνικά το όνομά τους. Κάτι παρόμοιο έχω δει να συμβαίνει και στην Ελλάδα, αν και σε πιο νέες γυναίκες, όπου κάποια που την γνώρισες σαν Μαρία όταν την ξαναδείς μετά από χρόνια είναι ξάφνου Μαίρη, ή κάποια Ελένη θα σου συστηθεί Έλενα, ή κάποια Ρούλα-Σούλα-Τούλα έχει επιστρέψει στο βαφτιστικό της. Δεν θυμάμαι να το έχω συναντήσει σε άντρα αν και πολύ πιθανό να υπάρχουνε κι εκεί περιπτώσεις. Όπως και να ‘χει ο Μπουκόβσκη σ’ αυτό το μάλλον αδιάφορο βιβλίο γράφει:
...μα αύριο το απόγευμα έχω να παραλάβω την αδελφή της Λίντας από το αεροδρόμιο. Έρχεται να μας επισκεφτεί. Έχει αλλάξει το όνομά της από Ρόμπιν σε Γιάρρα. Οι γυναίκες όταν γερνούν αλλάζουν τα ονόματά τους. Εννοώ, το κάνουν πολλές. Ένας άντρας θα το έκανε αυτό; Μπορείς να με φανταστείς να τηλεφωνώ σε κάποιον:
«Έλα Μάικ, ο Τουλίπας είμαι».
«Ποιος»;
«Ο Τουλίπας. Ο πρώην Τσαρλς, αλλά τώρα πλέον Τουλίπας. Δεν θα απαντώ πλέον στο Τσαρλς».
«Τουλίπα, άντε γαμήσου».
Ο Μάικ κατεβάζει το ακουστικό...
«Έλα Μάικ, ο Τουλίπας είμαι».
«Ποιος»;
«Ο Τουλίπας. Ο πρώην Τσαρλς, αλλά τώρα πλέον Τουλίπας. Δεν θα απαντώ πλέον στο Τσαρλς».
«Τουλίπα, άντε γαμήσου».
Ο Μάικ κατεβάζει το ακουστικό...
Στο καταπληκτικό «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας» ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες μας περιγράφει τον ερωτοχτυπημένο Φλορεντίνο Αρίσα ο οποίος είναι ένας αιώνιος ρομαντικός που αρέσκεται να γράφει παθιασμένα ερωτικά γράμματα έχοντας πάντα στο μυαλό του την καλή του που τον έχει απαρνηθεί. Ο θείος του τον διορίζει σε μια θέση γραφιά στην εταιρία του με τα ποταμόπλοια. Αφού ο Φλορεντίνο Αρίσα γράφει, αυτή η θέση μοιάζει ιδανική. Έλα όμως που:
...ο Φλορεντίνο Αρίσα δηλαδή, έγραφε το κάθε τι με τέτοιο πάθος που μέχρι και τα επίσημα έγγραφα έμοιαζαν ερωτικά. Οι φορτωτικές των πλοίων τού έβγαιναν με ομοιοκαταληξία, όσο κι αν προσπαθούσε να το αποφύγει και τα καθημερινά εμπορικά γράμματα είχαν μια λυρική πνοή που τους αφαιρούσε το κύρος.
Καί τα δύο παραπάνω αποσπάσματα με κάναν να γελάω με φωναχτό γέλιο.
Επιστρεφω στα υποκοριστικα 
)
