Στο "Ζητείται Ελπίς" όπως και σε άλλες συλλογές διηγημάτων τού Σαμαράκη ("Αρνούμαι" κτλ.) υπάρχουν υπέροχα διηγήματα, απλά και πολύ ανθρώπινα.
Αντώνης Σαμαράκης : ''Το λάθος"
- Thread starter Χόλντεν
- Start date
Και εγώ θεωρώ το Λάθος ένα από τα κορυφαία ελληνικά μυθιστορήματα του 20ου αιώνα. Πέρα από την επιφανειακή μορφή του θρίλερ υπάρχει ο πολιτικός σχολιασμός. Η ανυπαρξία σαφούς γεωγραφικής και ιστορικής τοποθέτησης της αφήγησης το κάνει πάντα επίκαιρο.
Last edited:
Το διάβασα κι αυτό! Δεν είχα διαβάσει κάτι παρόμοιο από την άποψη της γραφής και του στυλ, γι' αυτό και με ξένισε λίγο στην αρχή. Το τέλος δεν το περίμενα έτσι,
δεν περίμενα οτι ο 'ανακριτής' θα έσπαγε, μου φαινόταν πολύ πεπεισμένος για την θέση του. Με ικανοποίησε πάντως, το βρήκα πολύ αισιόδοξο παρότι τραγικό.
Πολύ ωραίο μυθιστόρημα. Χαρακτηριστικό για την εποχή που γράφηκε.
Με ψησατε,θα παω να το παρω μου φαινεται
Ναι,έτσι ακριβώς Κόρτο.
Το τελείωσα χτες το βράδυ,Ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα εξαιτίας της λέσχης και μου άρεσε πάρα πολύ,χαλαρά το καλύτερο βιβλίο που διάβασα φέτος
.Απίθανη η γλώσσα του Σαμαράκη,γράφει λιτά κι απέριττα,όπως ακριβώς μου αρέσει δηλαδή.Παράλληλα όμως,περνάει τόσο ωραία και ουσιαστικά μηνύματα(τα απαρίθμησε άψογα ο Αμοντιλιάδο στην τρίτη σελίδα).Όσο για το τέλος...Μια απορία έχω μόνο.Γιατί χαρακτηρίζεται αστυνομικό μυθιστόρημα;Έχω διαβάσει αστυνομικά,και "Το Λάθος" δεν μου θύμισε καθόλου τέτοιου είδους βιβλίο.:χμχμ:
Φαντάζομαι ότι το μυστήριο έχει να κάνει με το αν και κατά πόσο ο ήρωας είναι πραγματικά ένοχος ή όχι (έστω και για πολιτικά αδικήματα), ένα ερώτημα που με προβλημάτισε στο πρώτο μισό του βιβλίου και φαντάζομαι πολλούς από τους αναγνώστες. Μετά στην γαλλική μετάφρασή του πήρε στη Γαλλία βραβείο αστυνομικού μυθιστορήματος (οπότε για να το λένε αστυνομικό στις ευρώπες αστυνομικό θα 'ναι). Ακόμα έχει κρατούμενο, έχει αστυνομικούς, έχεις και κάποιον που θέλει να του βάλει ταμπέλα και βαριέται να το διαβάσει... ο συνειρμός είναι εύκολος (άρα και η Δίκη του Κάφκα αστυνομικό είναι 
). Τέλος δεν πρέπει να παραβλέψουμε το ενδεχόμενο να κολλήθηκε από το συγγραφέα ή και τον εκδότη η ταμπέλα του αστυνομικού για να αποσπάσουν την προσοχή της λογοκρισίας από τις πολιτικές προεκτάσεις του βιβλίου
(αυτά είναι δικές μου υποθέσεις που πιθανά να είναι και κοτσάνες
)
). Τέλος δεν πρέπει να παραβλέψουμε το ενδεχόμενο να κολλήθηκε από το συγγραφέα ή και τον εκδότη η ταμπέλα του αστυνομικού για να αποσπάσουν την προσοχή της λογοκρισίας από τις πολιτικές προεκτάσεις του βιβλίου(αυτά είναι δικές μου υποθέσεις που πιθανά να είναι και κοτσάνες
)Μάλιστα... Το ότι ο Φραντς Κάφκα και ο Αντώνης Σαμαράκης είναι οι δύο αγαπημένοι μου συγγραφείς, (με πρωτεύοντα τον Κάφκα), μάλλον δεν είναι τυχαίο...
Προσωπικά, νομίζω πως πληρεί τις προϋποθέσεις για αστυνομικό: έχει αστυνομικούς, έχει σύλληψη, κι αν το θες, έχει και την ψιλοανατροπή του. ))
))Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα από ελάχιστα βιβλία Ελλήνων τα οποία αξίζει τον κόπο να τα ξαναδιαβάζει κανείς, τουλάχιστον μία φορά σε κάθε δεκαετία της ζωής του.
Υπεροχο· αρτια στημενο, πανεξυπνο, μα πανω απ΄ ολα ενα βιβλιο καταπελτης απεναντι στα ολοκληρωτικα καθεστωτα, με οπλο του τα βαθια ανθρωπινα ζεστα συναισθηματα.
Φυσικα και ειναι σαφεστατες οι Οργουελικες και Καφκικες επιρροες ομως ο Σαμαρακης εχω την αισθηση οτι εχει "βρει" την συνταγη, για να γραψει ενα μυθιστορημα μικρης εκταςης μεν, παγκοσμιας κλασης δε.
Ειδικα οι τελευταιες σελιδες εξελισσονται με καταιγιστικο ρυθμο.
Ειλικρινα αισθανομαι πολυ χαρουμενος και περηφανος που τετοιου ειδους αναγνωσματα ειναι γραμμενα απο πενα ελληνικη.
Φυσικα και ειναι σαφεστατες οι Οργουελικες και Καφκικες επιρροες ομως ο Σαμαρακης εχω την αισθηση οτι εχει "βρει" την συνταγη, για να γραψει ενα μυθιστορημα μικρης εκταςης μεν, παγκοσμιας κλασης δε.
Ειδικα οι τελευταιες σελιδες εξελισσονται με καταιγιστικο ρυθμο.
Ειλικρινα αισθανομαι πολυ χαρουμενος και περηφανος που τετοιου ειδους αναγνωσματα ειναι γραμμενα απο πενα ελληνικη.
Last edited:
Καταπληκτικό βιβλίο, οπωσδήποτε προφητικό για τα δύσκολα δικτατορικά χρόνια που θ'ακολουθούσαν. Άλλωστε το καθεστώς της "ελεγχόμενης δημοκρατίας" που είχαμε στη χώρα μας από το 1945 ως το 1967 μπορούσε να εμπνεύσει τέτοιες συνθέσεις, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα πάντως είναι υπεράνω πάσης προσδοκίας...
Κατά ένα παράδοξο τρόπο ο ανακριτής μου θύμισε τον συνάδελφο του στο "Συμβολαιογράφο" του Αλέξανδρου Ραγκαβή. Τυπολάτρες αλλά με τίμια συνείδηση, στο τέλος μάχονται και οι δύο γι'αυτό που θεωρούν σωστό...