Αναζήτηση: λογοτεχνικό έργο με θετική ματιά σε Ρομά-Τσιγγάνους
- Thread starter Μάρω
- Start date
Δίχως να αποτελεί θέμα του βιβλίου, στο "Ένα Παιδί Μετράει τ' Άστρα", ο φίλος του αφηγητή είναι τσιγγάνος και παρουσιάζεται πολύ θετικά.
Επίσης, στην "Παναγία των Παρισίων" η Εσμεράλδα είναι τσιγγάνα και υπάρχουν και σκηνές με τσιγγάνους. Τουλάχιστον η ηρωίδα δεν παρουσιάζεται αρνητικά. Τώρα όσο για τα στερεότυπα, ας κρίνεις μόνη σου...
( Για να είμαστε στο κλίμα, η μονόπρακτη όπερα "Αλέκο" του νεαρού Ραχμάνινοφ, η οποία έχει σαν θέμα τσιγγάνους...
)
Επίσης, στην "Παναγία των Παρισίων" η Εσμεράλδα είναι τσιγγάνα και υπάρχουν και σκηνές με τσιγγάνους. Τουλάχιστον η ηρωίδα δεν παρουσιάζεται αρνητικά. Τώρα όσο για τα στερεότυπα, ας κρίνεις μόνη σου...
( Για να είμαστε στο κλίμα, η μονόπρακτη όπερα "Αλέκο" του νεαρού Ραχμάνινοφ, η οποία έχει σαν θέμα τσιγγάνους...
)
Προσωπικά θα έλεγα ότι οι Τσιγγάνοι της Παναγιάς των Παρισίων παρουσιάζονται κάτι παραπάνω από στερεοτυπικά αφού η μοναχή (που δεν θυμάμαι το όνομά της) αποφάσισε να ασκητέψει όταν οι Τσιγγάνοι απήγαγαν την δίχρονη κόρη της
Τελικά αποκαλύπτεται ότι είναι η πραγματική μητέρα της Εσμεράλδας οπότε ναι μεν η Εσμεράλδα παρουσιάζεται θετικά, δεν είναι Τσιγγάνα όμως
Μαρώ θα έχεις δει τον Καιρό των Τσιγγάνων του Κουστουρίτσα, φαντάζομαι...
))
Για το λιμπρέτο της, πρωτίστως Μαρώ!!!
καλά, εμείς απλά σε βομβαρδίζουμε με υλικό κι εσύ θα διαλέξεις αν θες να χρησιμοποιήσεις κάτι. Το λιμπρέτο του "Αλέκου", από όσο θυμάμαι, έχει να κάνει με ένα έγκλημα ζήλιας σε έναν τσιγγάνικο καταυλισμό.
Στην "Παναγία των Παρισίων" υπάρχει η πλέον στερεοτυπική περιγραφή των τσιγγάνων. Μια ομάδα τσιγγάνων κλέβει τη μικρή Εσμεράλδα από την πόρνη μητέρα της, η οποία πιστεύει πως η απαγωγή της μικρής είναι η τιμωρία της για τις αμαρτίες της και καθίσταται έγκλειστη, όχι σε μονή, αλλά σε μια τρύπα ουσιαστικά, για να εξιλεωθεί. Οπότε η Εσμεράλδα δεν ήταν τσιγγάνα, ούτε ήταν αυτό το πραγματικό της όνομα.Δίχως να αποτελεί θέμα του βιβλίου, στο "Ένα Παιδί Μετράει τ' Άστρα", ο φίλος του αφηγητή είναι τσιγγάνος και παρουσιάζεται πολύ θετικά.
Επίσης, στην "Παναγία των Παρισίων" η Εσμεράλδα είναι τσιγγάνα και υπάρχουν και σκηνές με τσιγγάνους. Τουλάχιστον η ηρωίδα δεν παρουσιάζεται αρνητικά. Τώρα όσο για τα στερεότυπα, ας κρίνεις μόνη σου...
Ο Μενέλαος Λουντέμης συνέχισε να γράφει με θετικό τρόπο για τους τσιγγάνους και στη συνέχεια του "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα", το "Αγέλαστη Άνοιξη".
Στην "Αγέλαστη Άνοιξη" από όσο θυμάμαι, του κατηγορούν τους τσιγγάνους για κλέφτες κι αυτός δεν θέλει να το δεχτεί, έχοντας τις δικές του εμπειρίες.
Το έργο -που κατά πάσα πιθανότητα- παρουσιάζει πιο παραστατικά από κάθε άλλο τον τσιγγάνικο κόσμο είναι η "Κάρμεν" (1845) του Προσπέρ Μεριμέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γαλλικής λογοτεχνίας με ισπανικό θέμα - εξωτισμός - ενέπνευσε το Ζωρζ Μπιζέ να συνθέσει την ομώνυμη όπερα, που έγινε διάσημη σε σημείο να μη γνωρίζουν πολλοί την ύπαρξη του βιβλίου.
Υπάρχει επίσης το "Ζορρό, η Αρχή του Θρύλου" (2005) της Ιζαμπέλ Αλλιέντε.. Παρουσιάζοντας μία βιογραφία - υποθετική άραγε; - του ήρωα, δίνει μία έξοχη εικόνα των τσιγγάνων της Βαρκελώνης 200 χρόνια πριν, με όλες τις προκαταλήψεις - ένθεν κακείθεν - ιδίως την ιδιόρρυθμη γυναικεία ηθική τους.
Υπάρχει επίσης το "Ζορρό, η Αρχή του Θρύλου" (2005) της Ιζαμπέλ Αλλιέντε.. Παρουσιάζοντας μία βιογραφία - υποθετική άραγε; - του ήρωα, δίνει μία έξοχη εικόνα των τσιγγάνων της Βαρκελώνης 200 χρόνια πριν, με όλες τις προκαταλήψεις - ένθεν κακείθεν - ιδίως την ιδιόρρυθμη γυναικεία ηθική τους.
Τους ψίθυρους καρδιάς που παίζει και ο δήμαρχος, τους είπαμε;
Δεν είναι φανταστικός χαρακτήρας ο Ζορρό; :χμχμ:
Κάποιες προτάσεις σε κόμιξ που έριξα χθες στο ομιλητήριο (οι οποίες δεν πολυενδιέφεραν την Μαρώ αλλά μπορεί να ενδιαφέρουν κάποιον άλλο που θα διαβάσει το νήμα)
Η ιστορία του Τεντεν με τίτλο τα Κοσμήματα της Κασταφιόρε όπου οι βασικοί ύποπτοι για την απώλεια των κοσμημάτων της Μπιάνκα Κασταφιόρε είναι κάποιοι τσιγγάνοι που έχουν στρατοπεδεύσει εκεί κοντά. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.
Η σειρά Τζίπσι. Μια μάλλον αδιάφορη σειρά επιστημονικής φαντασίας με ήρωα έναν Τσιγγάνο φορτηγατζή
Η σειρά Ελ Νίνιο. Μια σειρά μυστηρίου με ηρωίδα μια Τσιγγάνα γιατρό, εθελόντρια στον τρίτο κόσμο που ψάχνει να βρει τον δίδυμο αδερφό της του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε. Η πολύ καλή (για το γούστο μου) πρώτη ιστορία ολοκληρώνεται σε 5 άλμπουμ αλλά στα ελληνικά δεν έχει εκδοθεί το 5ο. Υπάρχουν άλλα 2 ανεξάρτητα τα οποία επίσης δεν έχουν εκδοθεί στα ελληνικά.
Θα διαφωνήσω όσον αφορά την Παναγία των Παρισίων. Ίσα ίσα που Ουγκώ μέσω του βιβλίου δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιτίθεται στα στερεότυπα. Αυτό που ήθελε να δείξει στην προκειμένη περίπτωση είναι πως το γεγονός πως την κόρη της έγκλειστης (παρακαλώ βάλτε spoiler) την απήγαγαν τσιγγάνοι δεν σημαίνει πως ΟΛΟΙ οι τσιγγάνοι είναι κλέφτες παιδιών.
Ναι, τους υπερασπίζεται με πάθος. Μάλιστα, μαλώνει και φεύγει από το σπίτι του φίλου του Στρατή, εξαιτίας αυτής της διαφωνίας.
Λατρεύω τον Λουντέμη. Για μένα, στέκεται πιο ψηλά από όλους τους Έλληνες συγγραφείς.