Αγγελική Νικολούλη: "Ονειρεύτηκα το δολοφόνο σου"

[Μελουζίνα]

Τίτλος : Ονειρεύτηκα τον δολοφόνο σου
Συγγραφέας : Αγγελική Νικολούλη
Εκδόσεις : Καστανιώτης
Έτος έκδοσης : 2012
Αριθμός σελίδων : 208
ISBN : 9789600354874


Από το οπισθόφυλλο:

Μια νεαρή και όμορφη κοπέλα εξαφανίζεται μες στη νύχτα. Στη μικρή επαρχιακή πόλη, αστυνομία και ντόπιοι λένε ότι χάθηκε στο δρόμο του εύκολου χρήματος. Μια δημοσιογράφος-ερευνήτρια αναχωρεί αμέσως για το ταξίδι της αναζήτησης. Με οδηγό τη διαίσθηση, ξεκινά από ένα παράξενο όνειρο για να φτάσει αργότερα σε μιαν απίστευτη αποκάλυψη. Μπαίνει σ ένα παρασκήνιο με υπόπτους, όπου ο ένας οδηγεί στον άλλο και όλοι μαζί συμμετέχουν σε μια τρελή ιστορία με γρίφους και αινίγματα. Αναζητά τον ένοχο απ’ τα σημάδια του. Παίζει μαζί του "τη γάτα με το ποντίκι". Μια αλλόκοτη σχέση την δένει με το δράστη. Η παράσταση δείχνει να μην έχει τέλος.

Μια πόλη-μυστήριο, με ανθρώπους που λένε λίγα αλλά ξέρουν πολλά. Ένα κρυμμένο ημερολόγιο, με αμαρτίες από το παρελθόν και προφητείες για το μέλλον. Ίντριγκες, έρωτες και πάθη, σε έντονους, κινηματογραφικούς ρυθμούς, με την αγωνία να μην εγκαταλείπει ποτέ τον αναγνώστη. Μια συναρπαστική περιπέτεια, ένα σενάριο από εκείνα που μόνο η ζωή ξέρει να γράφει.


Και τώρα τα σχόλιά μου:

Το βιβλίο αυτό το ξεκίνησα παραμονή της Πρωτοχρονιάς και το τελείωσα γρήγορα. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι δεν είναι ογκώδες, αλλά και στο γεγονός ότι η ιστορία κυλάει άνετα και χωρίς να κάνει κενά. Όπως πολλοί γνωρίζουν, βασίζεται σε αληθινή ιστορία (δεν θέλω να πω ποια) της υπόθεσης την οποία είχε ερευνήσει και εξιχνιάσει η Αγγελική Νικολούλη στην εκπομπή της «ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ».

Όπως είχα δηλώσει και προ ημερών σε ένα άλλο νήμα, ήταν πολύ ωραίο, γραμμένο με δημοσιογραφική πένα, στο ύφος της Νικολούλη που είμαστε συνηθισμένοι να την ακούμε όταν προβάλλει την εκπομπή της. Ήταν σαν να άκουγα εκείνη να το αφηγείται. Δεν κουράζει τον αναγνώστη, αντιθέτως η υπόθεση είναι γεμάτη μυστήριο και με πλοκή που σε ορισμένα σημεία σε κάνει να ανατριχιάζεις. Ίσως αυτό να οφείλεται και στο γεγονός ότι είχα δει τις εκπομπές της και θυμόμουν ορισμένες σκηνές από τα βίντεο που πρόβαλλε τότε, αντιπαραβάλλοντας στο μυαλό μου αυτά που θυμόμουν να παρακολουθώ και αυτά που διάβαζα. Θεωρώ ότι αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να παρακολουθώ ως αναγνώστρια την εξέλιξη των γεγονότων σαν να ήμουν η ίδια εκεί. Πολλές φορές διάβαζα την εξέλιξη της υπόθεσης με κομμένη την ανάσα. Με λιτές περιγραφές, η συγγραφέας αφηγείται τα γεγονότα της υπόθεσης την περίοδο που τα ερευνούσε με σκοπό να βρει τι έγινε στην άτυχη κοπέλα. Η ψυχογράφηση των χαρακτήρων που κάνει, μπορώ να πω ότι είναι αρκετά πετυχημένη χωρίς να κάνει μεγάλη ανάλυση, η οποία θα κούραζε εμάς τους αναγνώστες.

Ελπίζω να γράψει κι άλλα βιβλία η Αγγελική Νικολούλη. Θεωρώ ότι θα έχει πολύ καλή πορεία ως συγγραφέας αστυνομικών ιστοριών. Αρχίζω και αναρωτιέμαι : Μήπως έχουμε έναν νέο «Γιάννη Μαρή»; Το εύχομαι ολόψυχα.

 

[Άναμπελ Λη]

Το διαβασα κι εγω το βιβλιο αν και δεν το ειχα σκοπο, αλλα βρεθηκε στα χερια μου επειδη το πηρα δωρο στη μητερα μου, φανατικη τηλεθεατρια της Νικολουλη.
Γνωριζα από πριν πού αναφερεται, αλλά μου κρατησε το ενδιαφερον, ηταν καλογραμμενο, περιεκτικό και μικρό σε μέγεθος.
Για να είμαι ειλικρινης το περίμενα αλλιώς. Είτε σαν ένα εκτεταμένο ρεπορταζ με κάποια μυθοπλαστικά στοιχεια βέβαια, είτε σαν ένα άκρως λογοτεχνικό κείμενο που πιθανον να είχε αναθέσει σε κάποιον συγγραφέα φάντασμα οπως είθισται να κάνουν διάφοροι επωνυμοι οταν αποφασίζουν να γράψουν την αυτοβιογραφία τους ΄η κάτι αλλο.
Δε μου φανηκε τιποτα από τα δύο, θα μπορουσε να ειναι ενα καλογραμμενο αστυνομικό, καθαρά προιον μυθοπλασίας, κι επιπλέον είχε και το δικό της προσωπικό ύφος στην αφήγηση το οποίο γίνεται αντιληπτό αν την έχεις παρακολουθήσει κάποιες φορές.

 

[Μελουζίνα]

Το διαβασα κι εγω το βιβλιο αν και δεν το ειχα σκοπο, αλλα βρεθηκε στα χερια μου επειδη το πηρα δωρο στη μητερα μου, φανατικη τηλεθεατρια της Νικολουλη.

Κι εσύ για την μάνα σου το πήρες; Join the club! Τελικά το διάβασα εγώ πριν από εκείνη...και που είσαι Άναμπελ; Αυτήν την Παρασκευή ξεκινάει πάλι η Νικολούλη.

 

[Εμμιωαν]

Καλή συγγραφική απόπειρα. Το ανατριχιαστικό για μένα ήταν οι αλήθειες του βιβλίου σχετικά με την αντιμετώπιση του εγκληματία από την τοπική κοινωνία, την αδιαφορία της τοπικής αστυνομίας της, το ό,τι παραλίγο να έμενε ατιμώρητος-και μη χειρότερα!

 

[Ιαβερης]

Το ειχα διαβασει πριν 2-3 χρονια και δεν μου αρεσε για να ειμαι ειλικρινης. Η Νικολουλη ειχε στα χερια της μια πολυ δυνατη ιστορια, συν το οτι ηξερε και παρα πολλες λεπτομερειες απο πρωτο χερι, και θα περιμενε κανεις ενα πολυ καλο αστυνομικο μυθιστορημα. Αλλα μου φανηκε πολυ προχειρο, πολυ συντομο, χωρις πρωταγωνιστες που να σου κανουν το κλικ και γενικως ηταν οτι να' ναι! Το διαβασα μονο επειδη μου ηταν γνωστη η υποθεση κι ειχά την περιεργεια να δω πως θα την χειριστει η Νικολουλη. Που δεν την αξιοποιησε τελικα οπως θα' πρεπε.

 

[Φαροφύλακας]

Η αλήθεια είναι πως προσπάθησε να ρίξει τις υποψίες σε άλλα πρόσωπα, κατά την εξιστόρηση, αλλά νομίζω πως δεν είχε και πολλά περιθώρια εφόσον ήθελε να παρουσιάσει μόνο πραγματικά γεγονότα και όχι να καταλήξει σε μια μυθοπλασία απλά εμπνευσμένη από την υπόθεση.

 

[Εσιντ]

και εγω το εχω διαβασει ,για μενα το βιβλιο δεν εχει λογοτεχνικες αρετες αλλα το ειχα διαβασει γιατι ετυχε να ειχα παρακολουθισει την υποθεση ,γενικα την εκπομπη της δεν την βλεπω.και χαρη στην νικολουλη λυθηκε η υποθεση.για να γινει γιαννης μαρης δεν πιστευω οτι εχει τα φοντα,σαυτο που κανει ειναι παρα πολυ καλη,για συγγραφεας δεν ξερω..
αλλοστε δεν εχει και την αρχικη συλληψη της ιδεας αφου ειναι αληθινες ιστοριες(μιλω και για το επομενο που δεν διαβασα)

 

[Παρλαμάς]

αυτό που θυμάμαι από την ανάγνωση του βιβλίου είναι ότι με είχε συνεπάρει ο ρυθμός του, ήταν καταιγιστικός και δεν με άφηνε να κάνω ένα διάλειμμα..
το διάβασα μονοκοπανιάς που λέμε, χωρίς να το αφήσω από τα χέρια μου.. δεν είναι κάποιο συγγραφικό αριστούργημα αλλά για να περάσεις 2-3 ώρες διαβάζοντας ένα βιβλίο που σε καθηλώνει, είναι μια χαρά...