Αγαπημένο βιβλίο - όχι και τόσο αγαπημένη ταινία

[Ιωάννα Μος]

Μια μεταφορά που είδα πρόσφατα και δεν με ενθουσίασε ήταν το 1984, του Όργουελ. http://www.imdb.com/title/tt0087803/
Η ταινία σεβάστηκε πολύ το βιβλίο. Ούτε παρέλειψε σημαντικά μέρη της πλοκής, ούτε έκανε αυθαίρετες προσθήκες. Γενικά πιστεύω πως, αν κάποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο (και ούτε έχει σκοπό να το διαβάσει στο μέλλον) το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να δει την ταινία.
Εγώ όμως, που το είχα διαβάσει, ένιωσα πως η κινηματογραφική του μεταφορά δεν είχε τίποτα παραπάνω να μου πει. Πιο ουσιαστικό θα ήταν να το ξαναδιαβάσω, ή έστω να το "σκανάρω".

 

[Ασάρα]

Όλες οι ταινίες του Χάρι Πότερ, με πιθανή εξαίρεση την πρώτη, δεν μου άρεσαν όσο το βιβλίο.
Μου φάνηκαν πιο πολύ σαν καλοδουλεμένες αρπαχτές που ήθελαν να καπηλευτούν την δημοφιλία των βιβλίων. Έβαλαν τρεις πρωταγωνιστές άγνωστους που έγιναν από την μια στιγμή στην άλλη, αστέρες, ειδικά η Γουότσον, έβαλαν το πολύ καλό μουσικό θέμα του Γουίλιαμς, έβαλαν για ντεκόρ ότι καλύτερο έχουν προσφέρει οι θεατρικές σχολές στην Βρεταννία τα τελευταία 50 χρόνια και κάπου στο βάθος αχνοφαίνεται η πλοκή των βιβλίων. Δεν εννοώ ότι είναι κακές ταινίες, κάθε άλλο αρκετά προσεγμένες, αλλά την μαγεία των βιβλίων δεν την έχουν και απευθύνονται καθαρά στο εφηβικό/νεανικό κοινό, σε αντίθεση με τα βιβλία.

Αντίθετα πιο πολύ μου άρεσε το Φανταστικά Ζώα και όπως και τα βιβλία απευθύνεται και σε ενήλικες.

Απαράδεκτο ήταν το Άλικο Γράμμα με την υπερτιμημένη Ντέμι Μουρ.

Spoiler

Οι παραγωγοί διέπραξαν το ασυγχώρητο αμάρτημα και έδωσαν ευτυχισμένο τέλος. Νόμιζαν ότι έκαναν ταινία για τον Ντίσνεϋ. Αλλά όπως έλεγε και ο Μορφέας, αυτό δεν θα διαρκέσει, οι σπουδαίες ιστορίες επιστρέφουν στην αρχική τους μορφή.

 

[Αμάντα]

Απογοητεύτηκα πάρα πολύ με την μεταφορά της Carrie του 2013. Κατ' αρχάς, δεν είμαι καθόλου φαν των remakes, τα βρίσκω αχρείαστα, ιδίως όταν η πρώτη ταινία ήταν υπέροχη, όπως, εν προκειμένω, η ταινία του 1976. Λες και θα μπορούσαν να την κάνουν καλύτερη απλώς επειδή έχουν βελτιωθεί τα ειδικά εφέ. Επιπροσθέτως, τα remake, σε εμένα τουλάχιστον, είναι σαν να ακυρώνουν την πρώτη ταινία.
Η επιλογή της πρωταγωνίστριας ήταν σημαντικά άτοπη- η Chloe Grace Moretz δεν κατάφερε να αποδώσει καθόλου το απαιτούμενο βασανισμένο, ημι-ψυχοπαθές βλέμμα και στυλ που η Sissy Spacek απογείωσε. Αντιθέτως, ήταν χαριτωμένη και αρκετά αυτοπεποιθησάτη, περισσότερο για πρόεδρος τάξης κι όχι για την Κάρυ.
Επίσης, με εκνεύρισε πάρα μα πάρα πολύ το ότι οι κοπέλες στο prom αποφάσισαν να δείξουν ''εξευτελιστικό βιντεάκι'', γεγονός που υποβάθμισε την ταινία στο επίπεδο Mean Girls και DUFF, που είναι μια χαρά ταινίες για το είδος τους.
Η Κάρυ είναι μια υπέροχα άρρωστη ιστορία για την κακοποίηση, την ψυχοπάθεια και την εμμονή. Όχι σαχλή αμερικάνικη εφηβική ταινία. Πάλι καλά που δεν την έβαλαν να φεύγει κλαίγοντας από την αίθουσα κι ύστερα να έρχεται να την παρηγορεί ο ωραίος του σχολείου κι οι δυο τους να τα βρίσκουν, ως εκδίκηση στις ''κακιές''. Πάλι καλά.

Φυσικά αυτή δεν είναι παρά η προσωπική μου άποψη

 

[Κεχριμπάρι]

Ένα απο τα αγαπημένα μου βιβλία είναι το "Μεγάλες προσδοκίες" του Ντίκενς. Η μεταφορά των συναισθημάτων, μέσω της αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο, οι συμπεριφορές των χαρακτήρων του βιβλίου και όλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται σε συνδυασμό με την εποχή, δηλαδή τον 19ο αιώνα, δεν μεταφέρθηκαν ούτε στο ελάχιστο στην ταινία! Πήραν την γενική ιδέα του βιβλίου και την "αναμάσησαν" στη σύγχρονη εποχή. Και μόνο που η ταινία δεν διαδραματίζεται στην εποχή του βιβλίου, είναι άκυρη, τα γεγονότα έχουν χάσει την ουσία τους. Άλλη βαρύτητα είχα κάποια κοινωνικά θέματα το 19ο αιώνα και αλλιώς αντιμετωπίζονται τώρα. Πρέπει να είσαι πολύ "μαέστρος" για να κάνεις αυτό το βιβλίο ταινία! Ήταν σκέτη απογοήτευση η μεταφορά στη μεγάλη οθόνη....

 

[Τρύφωνας]

Μου άρεσε αρκετά το illuminati
( Σε βιβλίο)
Η ταινία δεν μου άρεσε καθόλου