Όλοι είμαστε μεγάλα και ώριμα παιδιά, και καταλαβαίνουμε πως όταν ένα αγαπημένο μας βιβλίο εμπνέει μια ταινία (ή σειρά) οι αλλαγές που υφίσταται στη μεταφορά του, μικρές ή μεγάλες, είναι αναμενόμενες. Κάποιες απ' αυτές είναι επιβεβλημένες και απαραίτητες, κάποιες εμπνευσμένες και αποτελεσματικές, ενώ άλλες αχρείαστες, ακόμα και εκνευριστικές. Κάποιες ταινίες, μάλιστα, αλλάζουν εντελώς το τέλος του βιβλίου. Για παράδειγμα, το τέλος της Ομίχλης του Στήβεν Κινγκ είναι εντελώς διαφορετικό απ' το τέλος της ομότιτλης ταινίας (νομίζω, όμως, ότι ακόμα και ο ίδιος ο συγγραφέας προτιμά το δεύτερο).
Ωστόσο, υπάρχουν και βιβλία που μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο άθλια, καταστρέφοντας εν μέρει τις εικόνες που είχαν πλάσει με το μυαλό τους οι αναγνώστες τους. Κι επειδή εδώ είμαστε λογοτεχνικό φόρουμ, σκέφτηκα να "γκρινιάξουμε" λίγο για τα αγαπημένα μας βιβλία, των οποίων οι κινηματογραφικές μεταφορές μάς απογοήτευσαν ή και μας εκνεύρισαν. Ας προσέξουμε μόνο λίγο με τα σπόιλερς.
Προς το παρόν, θα πω για μία μόνο.
Για μένα, λοιπόν, το βιβλίο που αδικήθηκε περισσότερο στην κινηματογραφική του μεταφορά είναι ο Δρομέας (The Running Man) του Στήβεν Κινγκ. Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε τo 1982 ο συγγραφέας με το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπάκμαν, τοποθετείται στο 2025, και είναι η ιστορία ενός φτωχού οικογενειάρχη που επιλέγει να πάρει μέρος σ' ένα τηλεπαιχνίδι, όπου ο κερδισμένος κερδίζει ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο και ο χαμένος πεθαίνει. Ο παίκτης έχει το δικαίωμα να πάει οπουδήποτε στον κόσμο και να κάνει ό,τι μπορεί για να καταφέρει να ξεφύγει από τους διώκτες του. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δυστοπικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, με γρήγορη πλοκή, πολλή αγωνία κι έναν ρεαλιστικό ήρωα, με τον οποίο ο αναγνώστης συμπάσχει. Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1987.
Η κινηματογραφική του μεταφορά με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ είναι μια χαρακτηριστική ταινία δράσης της δεκαετίας του '80 με ξύλο και μάχες ανάμεσα στον ήρωα και τους κακούς. Μερικές αστείες σκηνές και... τέλος. Ο ήρωάς μας είναι ένας κατάδικος που εξαναγκάζεται να πάρει μέρος στο παιχνίδι. Το έπαθλο δεν είναι χρήματα αλλά η ελευθερία του και, το χειρότερο, δεν μπορεί να πάει όπου θέλει ή να κρυφτεί από τους διώκτες του - πρέπει να μείνει στο τηλεοπτικό πλατό και να τους πολεμήσει. Από κει και πέρα, λοιπόν, η ταινία δεν ακολουθεί πουθενά την πλοκή του βιβλίου. Παίρνει μια παραλλαγή της αρχικής ιδέας και τον τίτλο, και μετά κάνει τα δικά της. Αν άλλαζαν λίγο την αρχή κανείς δεν θα παρατηρούσε ομοιότητες με το βιβλίο. Δεν έχω κάτι με τις ταινίες δράσης με ξύλο, μάχες, πυροβολισμούς και... ατάκες, και μάλιστα αυτή είναι μια καλή και καλτ ταινία στο είδος της (απ' ό,τι λένε...). Όμως αδικεί πραγματικά το βιβλίο, έχοντας τον ίδιο τίτλο, με αποτέλεσμα όσοι τη βλέπουν να θεωρούν, με το δίκιο τους, ότι γνωρίζουν πλέον την ιστορία.
Κυκλοφόρησαν, μάλιστα, και τέτοια εξώφυλλα του βιβλίου:
Έχω κι άλλες στο μυαλό μου, όμως σταματάω προς το παρόν.
Ωστόσο, υπάρχουν και βιβλία που μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο άθλια, καταστρέφοντας εν μέρει τις εικόνες που είχαν πλάσει με το μυαλό τους οι αναγνώστες τους. Κι επειδή εδώ είμαστε λογοτεχνικό φόρουμ, σκέφτηκα να "γκρινιάξουμε" λίγο για τα αγαπημένα μας βιβλία, των οποίων οι κινηματογραφικές μεταφορές μάς απογοήτευσαν ή και μας εκνεύρισαν. Ας προσέξουμε μόνο λίγο με τα σπόιλερς.
Προς το παρόν, θα πω για μία μόνο.
Για μένα, λοιπόν, το βιβλίο που αδικήθηκε περισσότερο στην κινηματογραφική του μεταφορά είναι ο Δρομέας (The Running Man) του Στήβεν Κινγκ. Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε τo 1982 ο συγγραφέας με το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπάκμαν, τοποθετείται στο 2025, και είναι η ιστορία ενός φτωχού οικογενειάρχη που επιλέγει να πάρει μέρος σ' ένα τηλεπαιχνίδι, όπου ο κερδισμένος κερδίζει ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο και ο χαμένος πεθαίνει. Ο παίκτης έχει το δικαίωμα να πάει οπουδήποτε στον κόσμο και να κάνει ό,τι μπορεί για να καταφέρει να ξεφύγει από τους διώκτες του. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δυστοπικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, με γρήγορη πλοκή, πολλή αγωνία κι έναν ρεαλιστικό ήρωα, με τον οποίο ο αναγνώστης συμπάσχει. Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1987.
Η κινηματογραφική του μεταφορά με τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ είναι μια χαρακτηριστική ταινία δράσης της δεκαετίας του '80 με ξύλο και μάχες ανάμεσα στον ήρωα και τους κακούς. Μερικές αστείες σκηνές και... τέλος. Ο ήρωάς μας είναι ένας κατάδικος που εξαναγκάζεται να πάρει μέρος στο παιχνίδι. Το έπαθλο δεν είναι χρήματα αλλά η ελευθερία του και, το χειρότερο, δεν μπορεί να πάει όπου θέλει ή να κρυφτεί από τους διώκτες του - πρέπει να μείνει στο τηλεοπτικό πλατό και να τους πολεμήσει. Από κει και πέρα, λοιπόν, η ταινία δεν ακολουθεί πουθενά την πλοκή του βιβλίου. Παίρνει μια παραλλαγή της αρχικής ιδέας και τον τίτλο, και μετά κάνει τα δικά της. Αν άλλαζαν λίγο την αρχή κανείς δεν θα παρατηρούσε ομοιότητες με το βιβλίο. Δεν έχω κάτι με τις ταινίες δράσης με ξύλο, μάχες, πυροβολισμούς και... ατάκες, και μάλιστα αυτή είναι μια καλή και καλτ ταινία στο είδος της (απ' ό,τι λένε...). Όμως αδικεί πραγματικά το βιβλίο, έχοντας τον ίδιο τίτλο, με αποτέλεσμα όσοι τη βλέπουν να θεωρούν, με το δίκιο τους, ότι γνωρίζουν πλέον την ιστορία.
Κυκλοφόρησαν, μάλιστα, και τέτοια εξώφυλλα του βιβλίου:
Έχω κι άλλες στο μυαλό μου, όμως σταματάω προς το παρόν.
Last edited:
Την ταινία την είχα δει μικρή, πριν το διαβάσω. Δεν θυμάμαι πώς μου είχε φανεί όμως. Μικρό ήμουν, μπορεί και να μου άρεσε. 
Προσωπικά θεωρώ πως δεν ήταν καθόλου καλή μεταφορά .
) που είναι βασισμένη στα 
