Αγαπημένα αποσπάσματα από βιβλία

[Λορένα]

Ειναι μερικες φράσεις (ή παραγραφοι), που οταν τις διαβαζεις, νιωθεις λες και αγγιζουν την ψυχη σου.

Και ειναι και μερικες αλλες που ειναι τοσο.. ποιητικα γραμμενες, που και παλι σε μαγευουν.

Είναι πολλές αυτες που έχω ξεχωρισει. Αν και.. δεν θελω να τις πολυδιαβαζω γιατι νομιζω πως "φθειρονται".

Δεν εχω κατι προχειρο αυτη την στιγμη κοντα μου να το περασω (ανεπιτρεπτο.. δεν με συγχωρω) , αλλά μπορώ να σας πω, πως ολες εχουν ενα κοινο : λενε τα πιο απλά πραγματα, με εναν ιδιαιτερο τροπο, που σε κανει να βλεπεις το βαθυτερο νοημα.

Spoiler

Μακαρι να μπορουσα να γραψω και εγω ετσι :λυγμ:

Για αγαπημένα αποφθέγματα δείτε εδώ!

 

[Χρυσηίδα]

Τι ωραίο νημάτιο, Λορένα. Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες μόνη μου (από διαφορετικά βιβλία εννοείται).

Διάλεξα για αρχή ένα απόσπασμα από το Μέχρι το Φάρο της Βιρτζίνιας Γουλφ. Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, παρακολουθούμε τον κύριο Ράμσεϊ, να διαλογίζεται για την ως τώρα ζωή του, την καριέρα του, τη φήμη του, για το αν και κατά πόσο έχει προσφέρει όσα θα ήθελε στην οικογένειά του κλπ. Έξω στη βεράντα, η γυναίκα του κάθεται και διαβάζει στο μικρότερό της γιο ένα βιβλίο. Κάποια στιγμή τα μάτια του κύριου Ράμσεϊ πέφτουν πάνω τους και ……

«Ποιος θα τον κατακρίνει; Ποιος δε θ’ αναγαλλιάσει μυστικά όταν ο ήρωας βγάλει την πανοπλία και σταθεί στο παράθυρο να κοιτάξει τη γυναίκα και το γιο του, που πολύ μακρινοί στην αρχή, σιγά σιγά όλο και πλησιάζουν, μέχρι που χείλη και βιβλίο και κεφάλι βρίσκονται ολοκάθαρα μπροστά του, αν και είναι ακόμα υπέροχα και ξένα απ’ την ένταση της απομόνωσής του και απ’ την ερημιά των αιώνων και το χαμό των άστρων, κι αν τέλος βάζοντας την πίπα του στην τσέπη και σκύβοντας μπροστά της το μεγαλόπρεπο κεφάλι του – ποιος θα τον κατακρίνει αν προσκυνήσει την ομορφιά του κόσμου;»

 

[Εσκιβέλ]

Αν από κάποιο πολύ δυνατό συναίσθημα ανάψουν όλα τα σπίρτα που έχουμε μέσα μας, παράγουν μεμιάς μια λάμψη τόσο δυνατή, ώστε φωτίζει έκταση πέρα απ'οση μπορούμε να δούμε κανονικά΄και τότε μπροστά στα μάτια μας εμφανίζεται ένα θαυμάσιο τούνελ, που μας δείχνει το δρόμο που ξεχνάμε όταν γεννιόμαστε και μας καλεί να βρούμε τη χαμένη μας θεκή προέλευση.Η ψυχή επιθυμεί να επανέλθει στον τόπο από όπου προήλθε αφήνοντας το σώμα αδρανές.

''Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα'' Λάουρα Εσκιβελ

Και οι άνθρωποι διαφέρουν μόνο στο βαθμό της τρέλας.Συμβαίνει να είναι κάποιος πιο τρελός από σένα ενώ εσύ κάπως λιγότερο...


''Το γέλιο'' ΟΣΣΟ


Κλείνω τα μάτια.Όλα τα χρώματα με πλημμυρίζουν.Είναι φωτεινά, καθάρια, λαμπερά, σαν τις αναμνήσεις, σαν τα ονειρά μου, σαν τη ζωη μου...
Κλείνω τα μάτια.Σαν ίσκιοι οι αναμνήσεις πλησιάζουν γοργά...Απρόσμενος τρελός χορός.Είναι ο χορός της ζωής.

''Ο χορός της ζωής'' Ζωρζ Σαρή

 

[Λορένα]

Ένα απο τα αποσπασματα που μου εμειναν χαραγμενα.

Το συγκεκριμενο ειναι απο το βιβλιο : μικρος Πριγκιπας. Πρωτη φορά το διαβασα απο αποσπασμα σχολικού βιβλιου (γυμνασιου, κειμενα Ν. Λογοτεχνιας) και μετά και ολοκληρο το βιβλιο.

μιλά η αλεπού στον μικρό πρίγκιπα :
"Η ζωή μου είναι μονότονη... Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα λάμψει. Θα αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων αλλιώτικο απ΄όλους τους άλλους. Τα βήματα των άλλων με κάνουν και χώνομαι στη γη. Τα δικά σου θα με φωνάζουν έξω απ΄τη γη, σαν να 'ναι μουσική. Ύστερα δες!... Τα στάχυα στα χωράφια δε μου θυμίζουν τίποτα... εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Έτσι, θα είναι υπέροχα όταν μ΄εξημερώσεις! Το χρυσαφένιο στάχυ θα μου θυμίζει εσένα. Και θ' αγαπάω τη βουή του ανέμου μέσα στα στάχυα."

 

[Φαροφύλακας]

Πράγματι, κι εγώ το θυμάμαι καθαρά αυτό το κομμάτι, Λορένα! Είναι όμορφο!

 

[Χρυσηίδα]

Ένας ορισμός του ευαίσθητου ανθρώπου από την αγαπημένη μου Μαργαρίτα Καραπάνου και το βιβλίο της Η ζωή είναι αγρίως απίθανη :

" Ίσως γι' αυτό και η βαθύτερη δικιά μου αδιαφορία και ψυχρότητα. Αλλά τι απίστευτο δώρο όταν κάποιος ή κάτι μ' αγγίξει. Τι λάθος η άποψη πως η ευαισθησία είναι να πάλλεσαι με το καθετί! Αντίθετα. Ο ειαίσθητος άνθρωπος είναι ψυχρός και αδιάφορος φαινομενικά. Απλώς είναι τρομακτικά εκλεκτικός. Οργανωμένο παραλήρημα. Για τους άλλους είναι τέρας. Είναι αλλού, γι' αυτό. "

 

[Γαλή]

Ειναι μερικες φράσεις (ή παραγραφοι), που οταν τις διαβαζεις, νιωθεις λες και αγγιζουν την ψυχη σου.

Και ειναι και μερικες αλλες που ειναι τοσο.. ποιητικα γραμμενες, που και παλι σε μαγευουν.

Δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο! Είναι μαγεία αυτά που σκέφτεσαι ή νιώθεις να βρίσκουν λεκτική διατύπωση, είναι υπέροχο το ταξίδι που εξασφαλίζει ένα καλογραμμένο κείμενο! Πραγματικά πολύ εμπνευσμένο νημάτιο και εξαιρετικά όσα έχουν αναρτηθεί μέχρι τώρα.


Από το "Σαν τα τρελά πουλιά" της Μαρίας Ιορδανίδου:

-Το κατάλαβα παιδάκι μου, αλλά ο νους μου δε το χωρεί. Μπρε Άννα, πόσα χρόνια πάνε από τότες που τελευταία είχαμε πόλεμο;
-Εικοσιέξι χρόνια στρογγυλά, μανούλα μου.
-Τι λες μπρε παιδί μου, για πότε πέρασαν τα χρόνια!
-Τα χρόνια δεν πέρασαν, μάνα μου, τα χρόνια δεν περνούνε.
Απλώνει το χέρι της και της χαϊδεύει το ρυτιδωμένο μάγουλο, τα κάτασπρα μαλλιά.
-Τα χρόνια στέκουνται. Εμείς περνούμε.

 

[Πολυξενη]

Αχ.. τι μου κανεις τωρα, πρεπει να ψαξω να βρω, ειναι πολλα και συγκινητικα.

Θα επανελθω δριμυτερη

 

[Ντόλυ]

Ένα απο τα αποσπασματα που μου εμειναν χαραγμενα.

Το συγκεκριμενο ειναι απο το βιβλιο : μικρος Πριγκιπας. Πρωτη φορά το διαβασα απο αποσπασμα σχολικού βιβλιου (γυμνασιου, κειμενα Ν. Λογοτεχνιας) και μετά και ολοκληρο το βιβλιο.

μιλά η αλεπού στον μικρό πρίγκιπα :
"Η ζωή μου είναι μονότονη... Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα λάμψει. Θα αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων αλλιώτικο απ΄όλους τους άλλους. Τα βήματα των άλλων με κάνουν και χώνομαι στη γη. Τα δικά σου θα με φωνάζουν έξω απ΄τη γη, σαν να 'ναι μουσική. Ύστερα δες!... Τα στάχυα στα χωράφια δε μου θυμίζουν τίποτα... εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Έτσι, θα είναι υπέροχα όταν μ΄εξημερώσεις! Το χρυσαφένιο στάχυ θα μου θυμίζει εσένα. Και θ' αγαπάω τη βουή του ανέμου μέσα στα στάχυα."

Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι ένας πραγματικός ύμνος για την φιλία και της αγάπης. Δεν το θυμάμαι ότι το είχαμε και σε σχολικό βιβλίο αλλά το θυμάμαι όταν το διάβασα στο βιβλίο.
Πόσα απλά φαίνονται αυτά τα λόγια και πόσο βαθιά μας αγγίζουν τελικά.)

 

[Παραμυθού]

Λορένα με πρόλαβες! Το απόσπασμα ακριβώς που παραθέτεις, ετοιμαζόμουν να αναφέρω. Είναι από τα κομμάτια που είχα αποστηθίσει και μάλιστα στο πρωτότυπο. Λιτό, βαθύ και με συμπυκνωμένο νόημα. Το αγαπώ πάντα.
Επίσης, μου έχουν μείνει δυο φράσεις μόνο, από Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου: Η βουβή Βουλγάρα μίλησε. Μίλησε ελληνικά και τον είπε προδότη! Στο γυμνάσιο διάβασα την Δέλτα απνευστί. (Δεν παραγνωρίζω το έγο της αλλά δεν θα την ξαναδιάβαζα. Ίσως για τη θεματολογία).
Και να προσθέσω όχι απόσπασμα αλλά σκηνή που κράτησα έντονα: Στην Αιολική γη, την ώρα που η Άρτεμη ορμάει και φυτεύει εκείνη πρώτη, την καρυδιά, δοκιμάζοντας έτσι τη ρήση πως "όποιος φυτέψει καρυδιά, σ' ένα χρόνο πεθαίνει". Κι αυτό στάθηκε αγαπημένο βιβλίο.

 

[Φαροφύλακας]

Μάλλον η Λορένα χτύπησε και πάλι φλέβα αφού βλέπω πως όλοι το ξεχωρίσαμε το συγκεκριμένο κομμάτι από τον Μικρό Πρίγκιπα.

Από την πρώτη στιγμή μού έκανε εντύπωση ταύτιση τής αγάπης με την εξημέρωση. Αναρωτιέμαι εάν κωδικοποιείται εδώ η επιθυμία τής γυναίκας να υποταχθεί στον άντρα, τουλάχιστον στον έρωτα; (ανοίγω τάχα ασκούς με αέρηδες; ) :ε;:

 

[Λορένα]

Δεν διακρινω ξεκαθαρα υποταγη Φαροφυλακα, στο συγκεκριμενο αποσπασμα.

Εκτός αν μενεις μονο στην λεξη : εξημερωση, που ναι, μεταφραζεται και ως υποταγη.

Ο όρος εξημερωση που χρησιμοποιει η αλεπου, προσωπικα τον αμφισβητω λιγο (και παλι με επιφυλαξη το λεω, γιατι καπου το αποδεχομαι). Συμφωνω ομως, πως όλο αυτο που περιγραφει ταυτιζεται με την αγαπη.

Οταν καποιος για σενα γινεται ξεχωριστος, αυτοματα σε βγαζει και απο την μονοτονια που ζουσες νωριτερα. Αδιαφορα πραγματα και καταστασεις μεχρι πριν, τωρα σου θυμιζουν εκεινον. Ειναι υποταγη αυτο;
Ειναι υποταγη να βλεπεις κατι που πριν ουτε που θα το προσεχες και τωρα σε κανει ευτυχισμενο επειδη σου θυμιζει το αγαπημενο σου προσωπο;

Εκτός.. αν εννοεις το πόσο ευαλωτος γινεται υστερα καποιος απο αυτή την σχεση που αναπτυσεται. Γιατι.. αν φυγει ο αλλος, ολα αυτά που πρωτα για σενα ηταν αδιαφορα, μετα τα εβλεπες και γινοσουν ευτυχισμενος, στο τελος θα καταληξουν να τα βλεπεις και να αισθανεσαι μια βαθια θλιψη. Αυτη ειναι υποταξη κατα καποιο τροπο. Ετσι το δεχομαι. Υποτασσεις τα αισθηματα σου. Που πλεον αυτα εξαρτωνται απο αυτον τον αλλον, που επετρεψες να σε εξημερωσει.

Και όπως πολύ σωστά το εθεσε και η αλεπου, οταν εφυγε ο μικρος πριγκιπας, ειναι ενα τιμημα, το εξημερωμα-αγαπη που πληρωνεις.

 

[Ντόλυ]

Μάλλον η Λορένα χτύπησε και πάλι φλέβα αφού βλέπω πως όλοι το ξεχωρίσαμε το συγκεκριμένο κομμάτι από τον Μικρό Πρίγκιπα.

Από την πρώτη στιγμή μού έκανε εντύπωση ταύτιση τής αγάπης με την εξημέρωση. Αναρωτιέμαι εάν κωδικοποιείται εδώ η επιθυμία τής γυναίκας να υποταχθεί στον άντρα, τουλάχιστον στον έρωτα; (ανοίγω τάχα ασκούς με αέρηδες; ) :ε;:

Αν ήσουν φαροφύλακα από το τόπο καταγωγής μου, θα σου έλεγα ότι "τρίβεσαι στην γκλίτσα του τσοπάνι" (= πας γυρεύοντας για καυγά... ) και εγώ θα συμφωνήσω με τη Λορένα αναφορικά με το θέμα της εξημέρωσης...
Η εξημέρωση σίγουρα δεν σημαίνει αποκλειστικά υποταγή, σημαίνει συνύπαρξη και αποδοχή του άλλου και ταυτόχρονα συμβιβασμό και σεβασμό στις επιθυμίες και της ελευθερία του.
Τώρα καλέ μου Φαροφύλακα πιστεύω ότι η αγάπη και ο έρωτας είναι μια μορφή εξημέρωση των δύο φύλων... αλλά δεν νομίζω ότι μόνο ο ένας υποτάσσεται στον άλλον, γιατί τότε δεν μιλάμε για αγάπη αλλά για κάτι μονόπλευρό και σίγουρα αρρωστημένο. Μια σχέση είναι επιτυχήμένη μόνο όταν όλα είναι αμοιβαία.... και όλα γίνονται βήμα-βήμα, μέρα με τη μέρα. Οι άνθρωποι χρείαζονται χρόνο για πλησιάσουν ο ένας με τον άλλο και να μπορέσουν να συνυπάρξουν... και δεν εννοώ σε σωματικό είπεδο αλλά κυριώς σε ψυχικό γιατί αυτό είναι άλλωστε που διατηρείται στο χρόνο....
Αυτό εννοεί πιστεύω κατά την ταπεινή γνώμη η αλέπου... Άλλωστε είναι μια αλέπου το πιο έξυπνο ζώο του ζωικού βασιλείου σίγουρα κάτι θα ξέρει παραπάνω από εμάς τους κοινούς θνητούς....

 

[Παραμυθού]

Ας δώσουμε κι άλλη μια ερμηνεία: Εξημερώνω, σημαίνει και "φέρνω (με τη συμπεριφορά μου) τον άλλον, στο σημείο να μου έχει τόση εμπιστοσύνη ώστε να αφήνεται να τον άξω/άγω". Το πώς θα χειριστώ εγώ αυτή την παραχώρησή του είναι που κάνει τη διαφορά.

 

[Λορένα]

πραγματι χτυπησα φλέβα.. το συγκεκριμενο βιβλιο του Εξυπερύ, θα μπορουσε να χαρακτηριστει ολο, σαν.. αγαπημενο αποσπασμα!

Και επειδη εγινε ντορος για την ερμηνεία της λέξης "εξημερωμα" παραθέτω και την ερμηνεία του συγγραφεά μέσα απο τα λόγια της αλεπούς :

πριγκ. Τι πάει να πει "εξημερώσει";
αλεπ. ειναι κάτι που παραμελήθηκε πολυ, σημαινει "να δημιουργείς δεσμους"
πριγκ. να δημιουργείς δεσμους;
αλεπ. βέβαια. Για μένα, ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι εντελώς όμοιο μ' άλλα εκατό χιλιάδες αγοράκια. και δεν σ' έχω ανάγκη. Μήτε και εσυ μ' έχεις ανάγκη. Για σένα, δεν ειμαι παρά μια αλεπού όμοια μ' εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει την ανάγκη του άλλου. Για μένα εσύ θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα εγώ θα είμαι μοναδική στον κόσμο.


και ακομη δύο αποσπάσμα απο το εκπληκτικό αυτό βιβλιο :

Δεν γνωρίζει κανείς παρά τα πράγματα που εξημερώνει, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ' αγοράζουν όλα έτοιμα στα εμπορικά. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εμπορικά που πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θες ένα φίλο, ημερωσέ με.



Το δεύτερο απόσπασμα αποκαλύπτει μια ενδιαφέρουσα πτυχή του.. ραντεβού ;)

Θα ήταν πιο καλά να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι λόγου χάρη στις τέσσερις το απογευμα, εγώ θα αρχίζω απο τις τρεις να είμαι ευτυχισμένη. Όσο θα περνά η ώρα εγώ θα νιώθω και πιο ευτυχισμένη. Στις τέσσερις δεν θα μπορώ να καθίσω και θα τρώγομαι. Θ' ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε και να 'ναι, δε θα ξέρω ποτέ ποια ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα καλά της. Σε ολα.. χρειάζεται κάποια τελετή!

(ειναι πραγματικά ένα πολύ ομορφο βιβλιο..)

 

[Φαροφύλακας]

Η εξημέρωση έχει μέσα της την υποταγή. Όταν π.χ. εξημερώνεις ένα άγριο άλογο, του αφαιρείς την φυσική του αγριάδα και το κάνεις πειθήνιο στα παραγγέλματά σου.

Είναι ενδιαφέρουσα η αντίληψη τής αλεπούς για τον έρωτα. Από τα λόγια της προκύπτει πως ο έρωτας είναι ένας δεσμός από τον οποίο εκπορεύεται μια ανάγκη να έχεις τον άλλο. Δεσμός και ανάγκη όμως είναι έννοιες ανελεύθερες. Ο έρωτας λοιπόν εδώ υπονοείται σαν ανελευθερία κι εδώ που τα λέμε... μάλλον έτσι είναι.

Ειδικά στο τελευταίο κομμάτι που μας παραθέτει η Λορένα, μια νευρωτική αντίδραση μοιάζε να προβάλλεται σαν επιθυμητή.

Επίσης βλέπουμε πως αυτή η δεσμωτική σχέση περιγράφεται σαν μονόδρομη. Είναι το αγόρι που θα εξημερώσει την αλεπού κι όχι η αλεπού το αγόρι. Είναι η αλεπού που θα ζει τον βασανιστικό ψυχαναγκασμό τής ατέλειωτης αναμονής.

Πιστεύω πως εδώ ενδέχεται να κωδικοποιείται η πεποίθηση τού συγγραφέα πως στον έρωτα η γυναίκα υποτάσσεται στον άντρα και αυτό αρέσει καί στους δύο.

 

[Λορένα]

Ειδικά στο τελευταίο κομμάτι που μας παραθέτει η Λορένα, μια νευρωτική αντίδραση μοιάζει να προβάλλεται σαν επιθυμητή.

Νευρωτικη αντιδραση να περιμενεις με χαρα να δεις καποιον; Να νιωθεις την καρδιά σου ετοιμη να "σπασει" απο ευτυχια;



Υ.Γ. Για μενα αυτο που αξιζει ισως πιο πολυ, απο την ιεραρχια : αναμονη - πραξη - αναμνηση, ειναι η ..αναμονη!

Περιμενεις και ονειρευεσαι τα καλυτερα. Όσο περνα η ωρα, τοσο και πιο ευτυχισμενος γινεσαι, ακριβως οπως τα λεει η αλεπου. Ποτέ η πράξη (ή σπανια για να μην υπερβάλλω..) δεν θα ξεπερασει το ονειρο. Και η αναμνηση θα αφορά παντα κατι ομορφο μεν, περασμενο δε

 

[Φαροφύλακας]

Το να ξεκινάς ώρες πριν την αναμονή σου για κάποιον και να απολαμβάνεις την βασανιστική αγωνία που όλο και επιτείνεται αγγίζει από την μία τον ψυχαναγκασμό και από την άλλη τον μαζοχισμό.

 

[Χρυσηίδα]

"Το σκοτάδι τον ελκύει, όπως και το φως. Στις μέρες μας, το να σβήνεις το φως για να κάνεις έρωτα μοιάζει γελοίο, το ξέρει, κι αφήνει ένα μικρό φωτάκι αναμμένο πάνω απ' το κρεβάτι. Την ώρα όμως που μπαίνει μέσα η Σαμπίνα, σβήνει το φως. Η ηδονή που τον κυριεύει απαιτεί σκοτάδι. Αυτό το σκοτάδι είναι καθαρό, απόλυτο, χωρίς εικόνες ή οράματα, αυτό το σκοτάδι δεν έχει τέλος, δεν έχει σύνορα, αυτό το σκοτάδι είναι το άπειρο που ο καθένας μας κουβαλάει μαζί του ( ναι, όποιος αναζητάει το άπειρο δεν έχει παρά να κλείσει τα μάτια! )"


Μίλαν Κούντερα, Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι

 

[Λορένα]

Το συγκεκριμενο αποσπασμα ειναι απο ενα απο τα αγαπημενα μου βιβλια (και καλυτερα που εχουν γραφει ποτε), το : Ένα δέντρο μεγαλωνει στο Μπρουκλιν"

Είναι η στιγμή που η ηρωίδα η μικρή Φρανση μαθαινει να διαβαζει και αντιλαμβανεται το νοημα των λέξεων. Πιστευω πως ειναι μια σημαντικη στιγμη στην ζωή ενος ανθρωπου..

" Ω, τι μαγική ώρα όταν ένα παιδί αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά πως μπορεί να διαβάζει τυπωμένες λέξεις.
Για κάμποσο διάστημα η Φράνση διάβαζε συλλαβιστά τα γράμματα, πρόφερε τον ήχο τους και μετά έβαζε τους ήχους μαζί για να σχηματίσει μια λέξη. Μια μέρα όμως κοίταξε μια σελίδα και η λέξη "ποντικός" πήρε στη στιγμή την σημασία της. Η Φράνση κοίταξε την λέξη και η εικόνα ενός γκρίζου ποντικού πέρασε απο το μυαλό της. Το φράγμα ανάμεσα στον ξεχωριστό ήχο κάθε γραμματος και τη συνολική σημασία της λέξης έπεσε, και η τυπωμένη λέξη έπαιρνε αμέσως έννοια με μια γρήγορη ματιά. Διαβασε μερικές σελίδες βιαστικά και σχεδόν αρρωστησε απο την υπερδιεργεση. Ήθελε να ξεφωνίσει. Μπορούσε να διαβαζει..!! Μπορούσε να διαβαζει!!

Από εκεινη την ώρα το διάβασμα έκανε ολόκληρο τον κόσμο της. Δεν θα ενιωθε πια μοναξιά, ούτε θα λυπόταν που δεν είχε στενές φιλες. Φίλες της έγιναν τα βιβλία και έβρισκε πάντα ένα που ταίριαζε στην διάθεση της στιγμής."