Αγαπημένα Διηγήματα του Stephen King

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Ο μεγάλος σύγχρονος παραμυθάς του τρόμου Stephen King έχει τεράστιο έργο, που αποτελείται από πολλά μεγάλα μυθιστορήματα και σύντομες νουβέλες, αλλά και πάρα πολλά διηγήματα – ιστορίες λίγων σελίδων. Πολλά απ’ αυτά είναι αληθινά διαμαντάκια, ενώ άλλα δεν αρέσουν γενικά και τόσο πολύ. Επειδή τελευταία έχω δει στη Λέσχη αρκετούς καινούριους αναγνώστες του Κινγκ που ίσως θα ήθελαν να διαβάσουν και ορισμένα απ’ τα διηγήματά του, σκέφτηκα να κάνω μερικές προτάσεις. Όποιος θέλει ας προτείνει και τα δικά του αγαπημένα. Στη λίστα δεν έχω συμπεριλάβει την "Ομίχλη" (The Mist) γιατί τοποθετείται μάλλον στις νουβέλες, παρότι αρχικά κυκλοφόρησε σε συλλογή διηγημάτων. Μερικές από τις ιστορίες βρίσκονται σε πάνω από μία συλλογή, όμως κάποιες απ' τις πιο μικρές συλλογές δεν κυκλοφορούν πια. Τα περισσότερα απ' αυτά υπάρχουν και online, στα αγγλικά.


  • Το Ταξίδι (The Jaunt): Κατά τη γνώμη μου κορυφαίο από κάθε άποψη, με ένα τέλος συγκλονιστικό. Στο μέλλον τα ταξίδια γίνονται με το μέσο της τηλεμεταφοράς. Μια οικογένεια ετοιμάζεται να τηλεμεταφερθεί στον Άρη. Όμως η τεχνολογία αυτή έχει και μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Θα το βρείτε στη συλλογή Η Αφιέρωση. Είναι, βέβαια, εξαντλημένο και σπάνιο βιβλίο, γι’ αυτό προτείνω να το διαβάσετε στα αγγλικά.
  • Κράουτς Εντ (Crouch End): Αυτή η ιστορία είναι ένας φόρος τιμής στον Λάβκραφτ κι ένα απ’ τα πιο τρομακτικά διηγήματα του Κινγκ – για μένα το πιο τρομακτικό. Ένα ζευγάρι χάνεται σε μια παράξενη γειτονιά του Λονδίνου, όπου συμβαίνουν διάφορα ανατριχιαστικά. Τα πάντα είναι έρημα και η ατμόσφαιρα απόκοσμη... Θα το βρείτε στη συλλογή Εφιάλτες και Ονειρότοποι.
  • Πώς Τέλειωσε όλο το Μπάχαλο (The End of the Whole Mess): Δυο πολύ αγαπημένα αδέλφια, μια συγκλονιστική επιστημονική ανακάλυψη, μια αδιανόητη καταστροφή. Δεν πρόκειται για ιστορία τρόμου. Στο τέλος έκλαψα. Θα το βρείτε στη συλλογή Εφιάλτες και Ονειρότοποι. Έχει κυκλοφορήσει όμως και σε μια μικρότερη συλλογή με τίτλο Πώς Τέλειωσε Όλο το Μπάχαλο.
  • Ο Μπαμπούλας (The Boogeyman): Ποιος φοβήθηκε μικρός τον μπαμπούλα που κρύβεται τις νύχτες στις ντουλάπες των παιδικών δωματίων; Σαν τρομακτικό επεισόδιο του “Twilight Zone”. Θα το βρείτε στη συλλογή Νυχτερινή Βάρδια.
  • Τζερούσαλεμς Λοτ (Jerusalem’s Lot): Αν και λέγεται ότι είναι ένα πρίκουελ του «Σάλεμς Λοτ», στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μεγάλη σχέση ανάμεσα στο διήγημα και το γνωστό βαμπιρικό μυθιστόρημα. Το πρώτο είναι μάλλον ένας ακόμη φόρος τιμής στον Λάβκραφτ. Έχει τη μορφή επιστολών που γράφει έναν ευγενής του 19ου αιώνα που μόλις μετακόμισε σ’ ένα πολύ εχθρικό σπίτι... Θα το βρείτε στη συλλογή Νυχτερινή Βάρδια.
  • Το Τελευταίο Σκαλοπάτι (Last Rung On the Ladder): Ένα μικρό, άγνωστο διαμαντάκι. Ένας άντρας θυμάται πώς εκείνος και η αδελφή του έπαιζαν ένα επικίνδυνο παιχνίδι όταν ήταν παιδιά. Πολύ συγκινητικό. Θα το βρείτε στη συλλογή Νυχτερινή Βάρδια.
  • Οι Μικρές Αδελφές της Ελούρια (Little Sisters of Eluria): Μια μικρή εισαγωγή στον κόσμο του Μαύρου Πύργου και τον χαρακτήρα του Ρόλαντ. Κάτι σαν πρίκουελ του "Τελευταίου Πιστολέρο". Στέκει μόνο του μια χαρά σαν ιστορία φαντασίας/τρόμου. Θα το βρείτε στη συλλογή Όλα είναι Δυνατά.
  • Αντικαπνιστική ΑΕ (Quitter’s Inc): Άλλο ένα πολύ ευχάριστο διήγημα που θυμίζει πολύ “Twilight Zone”. Θέλεις να κόψεις το κάπνισμα και δεν μπορείς; Η εταιρεία «Αντικαπνιστική ΑΕ» είναι εγγύηση... θα το κόψεις θες δεν θες! Θα το βρείτε στη συλλογή Νυχτερινή Βάρδια.
  • Θέληση για Επιβίωση (Survivor Type): Το προσωπικό ημερολόγιο ενός ναυαγού, η συγκλονιστική εξέλιξη του λόγου και των σκέψεών του όσο στενεύουν τα περιθώρια για τη σωτηρία του. Θα το βρείτε στη συλλογή Η Μέθοδος Αναπνοών.
  • Η Μαρκίζα (The Ledge): Μια ιστορία που θυμίζει έντονα ταινία του Χίτσκοκ. Ο πρωταγωνιστής μας αναγκάζεται να συμμετάσχει σ’ ένα μάλλον δύσκολο παιχνίδι – αν καταφέρει να περπατήσει στη στενή μαρκίζα που περιβάλλει τον τελευταίο όροφο ενός ψηλού κτιρίου, θα κερδίσει χρήματα και τη γυναίκα που αγαπάει. Αν όχι, εύκολα καταλαβαίνουμε τι θα του συμβεί! Θα το βρείτε στη συλλογή Νυχτερινή Βάρδια.
  • 1408: Ίσως το πιο γνωστό διήγημα του Stephen King, και σίγουρα ένα απ’ τα πιο τρομακτικά. Τι συμβαίνει στον θαραλλέο συγγραφέα που αποφασίζει να περάσει τη νύχτα σ’ ένα στοιχειωμένο δωμάτιο ξενοδοχείου; Θα το βρείτε στη συλλογή Όλα Είναι Δυνατά.
  • Συγγνώμη Σωστό Νούμερο (Sorry, Right Number): Το συγκεκριμένο είναι πολύ ιδιαίτερο, καθώς έχει τη μορφή σεναρίου. Μια γυναίκα δέχεται ένα πολύ παράξενο τηλεφώνημα. Μια ανήσυχη φωνή, μια προειδοποίηση... Λίγο αργότερα ο άντρας της πεθαίνει. Σκοτείνη, απολαυστική ιστορία. Θα το βρείτε στη συλλογή Εφιάλτες και Ονειρότοποι.
"Μια πραγματικά καλή ιστορία τρόμου θα βρει χορεύοντας το δρόμο της προς το κέντρο της ζωής σου, αναγνώστη, και θ' ανακαλύψει την κρυφή πορτούλα του δωματίου που νόμιζες πως κανείς άλλος δεν ήξερε ότι υπήρχε..."
Stephen King
 
Last edited by a moderator:
Σ' ευχαριστούμε πολύ - πολύ Ιζι. Εγώ καθαρά από τύχη, ούτε και θυμάμαι πως βρέθηκαν στο δίσκο μου, έχω δύο ταινίες του Κινγκ. Εχω το Crouch End και το Battle field. Το κάθε ένα είναι από περίπου 40' - 50' λεπτά. Οποιος θέλει, μπορεί να μου στείλει μηνυματάκι και να του στείλω το αρχείο.
Σημείωση, επειδή από τη Λέσχη δεν μπορούμε να κάνουμε συνημμένο αρχείο, θα πρέπει να μου στείλετε μαζί με το μηνυματάκι σας και κάποια δική σας διεύθυνση email.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Όσο για τις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές των παραπάνω διηγημάτων του Κινγκ (όσων έγιναν), πρέπει να πω ότι δεν με ικανοποίησε καμία :( Με εξαίρεση ίσως το "1408" με τον Κιούζακ που ήταν καλούτσικο.
 
[*]Το Ταξίδι (The Jaunt): Κατά τη γνώμη μου κορυφαίο από κάθε άποψη, με ένα τέλος συγκλονιστικό. Στο μέλλον τα ταξίδια γίνονται με το μέσο της τηλεμεταφοράς. Μια οικογένεια ετοιμάζεται να τηλεμεταφερθεί στον Άρη. Όμως η τεχνολογία αυτή έχει και μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Θα το βρείτε στη συλλογή Η Αφιέρωση. Είναι, βέβαια, εξαντλημένο και σπάνιο βιβλίο, γι’ αυτό προτείνω να το διαβάσετε στα αγγλικά.
Πράγματι, φοβερή ιστορία. Και το τέλος, όπως το είπες, συγκλονιστικό. Απ'την ίδια συλλογή μου άρεσε αρκετά και η Εξέδρα.:μπρ:

Υ.Γ. Τρελό νήμα Ίζι, οι φαν του Κίνγκ θα κάνουν πάρτι.
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
  • Συγγνώμη Σωστό Νούμερο (Sorry, Right Number): Το συγκεκριμένο είναι πολύ ιδιαίτερο, καθώς έχει τη μορφή σεναρίου. Μια γυναίκα δέχεται ένα πολύ παράξενο τηλεφώνημα. Μια ανήσυχη φωνή, μια προειδοποίηση... Λίγο αργότερα ο άντρας της πεθαίνει. Σκοτείνη, απολαυστική ιστορία. Θα το βρείτε στη συλλογή Εφιάλτες και Ονειρότοποι.
Εκτός από το συγκεκριμένο διήγημα, από αυτή την συλλογή μου άρεσε πολύ και το Η κάντιλακ του Ντόλαν. Ο Ντόλαν είναι ένας δάσκαλος, που μαφιόζοι σκότωσαν την γυναίκα του, που θα πήγαινε να καταθέσει σε μία δίκη. Ο Ντόλαν από εκεί και έπειτα αλλάζει τελείως και μόνος του σκοπός είναι η εκδίκηση. Μου άρεσε πολύ όπως περιγράφει ο Κινγκ την μεταμόρφωση του ήρωα, αλλά και ο τρόπος που μηχανεύεται για να πετύχει τον σκοπό του. Έχει γυριστεί και σε ταινία, αλλά δεν την έχω δει.

Ωραίο νήμα, Ίζι!
 
Πολύ ωραίο νήμα Ιζι μπράβο! Πωπωωω προσπαθώ να σκεφτώ ποια διηγήματα ξεχωρίζω και μου έρχονται απανωτά τίτλοι :χαχαχα: Όταν καθίσω πιο χαλαρά θα γράψω κι εγώ.
Οι μεταφορές στην οθόνη...ε, συνηθισμένο πλέον να μην βγαίνουν καλές!
 
Τέλειο νήμα :πάνω::πάνω:

Διάβασα πρόσφατα την "Μέθοδο Αναπνοών" και η "Θέληση για επιβίωση" είναι το καλύτερο. Στην αρχή πέθανα στο γέλιο με τις ατάκες αλλά όσο περνούσαν οι σελίδες γινόταν πολύ φρικιαστικό. Να πω την αλήθεια, κατάλαβα τι πραγματικά γινόταν στην τελευταία σελίδα. Είναι στα συν της ιστορίας που δεν σου το λέει ρητά και σε αφήνει να το καταλάβεις μόνος σου.
 
To ταξιδι ετσι και ετσι ιζι, δεν μου πολυάρεσε! η εξέδρα πχ, μου αρεσε πολύ καλύτερα ! να σε ρωτησω και καίγομαι να μάθω δηλ. κατάλαβες το τέλος της εξέδρας; κατάλαβες το τέλος της νόνας; σε σποιλερ αν θες αγαπημένη ιζι, δωσε μου τις πολύτιμες σκέψεις σου, 3.κατάλαβες την χρήση της λέξης ''αγαπάς;'' και στην εξέδρα και στην νονα;
στην νονα πχ. πιστευεις πως ο νεαρος ειχε παθει ψυχωσικο επεισόδιο και νόμιζε πως ειχε καποια δίπλα να τον παρακινεί στις κακές του πράξεις; που εμοιαζε με αρουραιο ενώ ηταν μια πανεμορφη κοπελα, καλα τέτοιες ιστοριες τρομου μαζευόμασταν και λέγαμε στην εφηβεία, ξαναγινα 17 ετων:)))) αλλα εδώ ηταν και λίγο κουφες
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Αχ, δεν τα θυμάμαι πολύ καλά αυτά τα διηγήματα. Θα προσπαθήσω όμως :)

Στην Εξέδρα νομίζω πέθαναν όλοι στο τέλος. Όσο για το τέλος της Νόνα, δεν θυμάμαι το διήγημα πολύ καλά, όμως νομίζω ότι είναι επίτηδες διφορούμενο, δεν ξέρουμε δηλαδή αν ο ήρωας συνάντησε πράγματι αυτό το πλάσμα ή ήταν αποκύημα της φαντασίας του. Δεν θυμάμαι να χρησιμοποιήθηκε το "αγαπάς" στην εξέδρα, όμως στη Νόνα θυμάμαι την επανάληψη της ερώτησης και το ότι έμεινε στο μυαλό του ήρωα στο τέλος. Νομίζω ότι είναι το προφανές - πόσο μακριά θα έφτανε κάποιος για τον έρωτα; Όμως ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία.
 
Πως τελειωνει η εξέδρα!
-"αγαπάς";, του ψιθυρησε μονάχα
κάπου μακρυά, έκραζε ένα νεροπούλι
και πως τελειώνει η νόνα!

''αγαπάς";
Ναι αγαπώ και η αληθινή αγάπη ποτέ δε σβήνει
Στην δε Νονα, η αγάπη μεταλλάσεται μεταξύ δυο προσώπων συνεχως, δυο όμορφων μελαχροινών κοριτσιών που εναλλάσονται στην σκέψη του νεαρού
στην δε εξέδρα
δεν μας λεει αν μένει ζωντανός ο τελευταίος επιζών
στο δε ταξίδι η πλοκή μοιαζει πολύ πιο φυσιολογική και στο τέλος δίνονται απαντησεις, γι'αυτο δεν μου αρεσε τόσο όσο η εξέδρα που σε αφηνει ολίγον να φανταζεσαι τα δικά σου
 
Last edited:
Είναι πολύ καλός διηγηματογράφος ο Κινγκ, αν και έχω την εντύπωση ότι στα περισσότερα διηγήματα του προσπαθεί να μιμηθεί τον Λοβκραφτ. Από όσο ανέφερε η Ίζι, έχω διαβάσει:


  1. Κράουτς Εντ, πολύ ατμοσφαιρικό
  2. Πώς Τέλειωσε Όλο το Μπάχαλο, συμφωνώ ότι δεν είναι ιστορία τρόμου, αλλά νιώθεις περίεργα όταν το διαβάζεις. Η ιστορία σε αφήνει με ένα άσχημο συναίσθημα. Μου θύμισε αρκετά ένα διήγημα που είχα διαβάσει στο περιοδικό 9, το Τείχος του Πάγου του Cesar Mallorqui .
  3. Τζερούσαλεμς Λοτ, τολμώ να πω ότι μου άρεσε πιο πολύ από το Σάλμς Λοτ. Ίσως γιατί αν και πιο μικρό σε έκταση, το Τζερούσαλεμς Λοτ με κάνει να ενδιαφέρομαι περισσότερο για τους χαρακτήρες από το Σάλεμς Λοτ, και είναι πιο λαβκραφτιανή η ιστορία και μου αρέσει ο Λαβκραφτ.:))))
Για μένα το πιο εμβληματικό διήγημα του είναι το Children of the Corn, σύντομο, περιεκτικό, ανατριχιαστικό. Έχει γυριστεί και σε καλτ ταινίες.
Η ιστορία "You Know They Got a Hell of a Band με έκανε να δω τον Έλβις Πρίσλεϋ με άλλη ματιά. Περίεργη ιστορία, πολύ αλληγορική και φαίνεται ότι ο Κινγκ δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τον Τζιμ Μόρρισον.
To The Night Flier ενώ ξεκινάει πολύ ανατρεπτικά δεν είναι κάποια ιδιαίτερα καλή ιστοριά ή ξεχωριστή.
Το The Road Virus Heads North θυμίζει b-movie
και βασικά είναι το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ αν το έγραφε ο Κινγκ.

Η συλλογή διηγημάτων Just After Sunset, στα ελληνικά έχει βγει ως Ιστορίες του Λυκόφωτος, μου φαίνεται πως περιέχει τα καλυτερα του Κινγκ, ειδικά
  • Willa/Γουίλα αν και δεν είναι απαραίτητα τρομακτική ιστορία, είναι πολύ όμορφα γραμμένη και εκτυλλίσσεται σε ένα σταθμό τρένου
    και η αποκάλυψη στο τέλος ότι είναι όλοι φαντάσματα ξεφεύγει από τα γνωστά κλισέ αφού αντί να σοκάρει τον αναγνώστη τον κάνει να ενδιαφερθεί πιο πολύ για τους χαρακτήρες και την κατάσταση τους
  • The Gingerbread Girl/η Μπισκοτένια, είναι μια πολύ περίεργη ιστορία, τρομακτική χωρίς απαραίτητα να αφορά το υπερφυσικό. Νομίζω ότι ο Κινγκ είναι στα καλύτερα του όταν καταπιάνεται με τέτοια θέματα.
  • To N. είναι ίσως η πιο περίεργη ιστορία που έχει γράψει και αφορά έμμονες ιδέες και το πόσο εύθραυστη είναι η πραγματικότητα. Αν και ο Κινγκ λέει ότι βασίστηκε στα βιβλία του Άρθουρ Μάχεν, και πάλι η επιρροή του Λαβκραφτ είναι φανερή.
 
Διάβασα τη μέθοδο αναπνοών. Δεν είναι κάποιο φοβερό διήγημα, δεν έχει κάτι πρωτότυπο.
Ομως τελειώνοντας το αφήνει μια έντονη θλίψη και γενικότερα έντονοτερα συναισθήματα από αυτά που θα νόμιζες ότι θ αφήσει.
 
Top