Παραθέτω το κείμενο που έβαλε ο χρήστης Πολύτλας Οδυσσεύς από τη μετάφραση του Καζαντζάκη-Κακριδή και από κάτω είναι η μετάφραση του Δ.Ν. Μαρωνίτη (που πήρε και βραβείο μετάφρασης) για να βγάλει κάποιος τα συμπεράασματά του.
« Του Ατρέα βλαστάρια κι αποδέλοιποι καλαντρειωμένοι Αργίτες,
σε σας οι θεοί που ζουν στον Όλυμπο να δώσουν να πατήστε
του Πρίαμου το καστρί, με το καλό να γύρτε στην πατρίδα'
λυτρώστε όμως κι εμέ την κόρη μου, την ξαγορά δεχτείτε
κι ευλαβηθείτε τον Απόλλωνα το μακροσαγιτάρη.»
Οι Αργίτες οι άλλοι ευτύς με μια φωνή να σεβαστούν έκραξαν
το λειτουργό, και τα περίλαμπρα ν᾿ αποδεχτούνε δώρα·
όμως του Ατρείδη του Αγαμέμνονα δεν άρεσε η βουλή τους,
μον᾿ τον κακόδιωχνε, και του 'ριχνε βαριά φοβέρα ακόμα:
«Το νου σου, εγώ μη σ᾿ έβρω, γέροντα, στα βαθουλά καράβια,
για τώρα εδώ να κοντοστέκεσαι για να διαγέρνεις πάλε,
μη ουδέ ραβδί κι ουδέ και στέφανα του Φοίβου σε γλιτώσουν.
Δε λευτερώνω εγώ την κόρη σου, πριν μου γεράσει πρώτα
στο Άργος, μακριά από την πατρίδα της, στο αρχοντικό μου μέσα,
στον αργαλειό τη μέρα, ταίρι μου τη νύχτα στο κρεβάτι.
Μον᾿ τράβα, μη μου ανάβεις τα αίματα, γερός αv θες να φύγεις.»
<<Γίοι του Ατρέα κι Αχαιοί, στα χάλκινα όπλα σας ντυμένοι,
ας δώσουν οι θεοί, που κατοικούν τα ολύμπια δώματα, την πόλη
του Πριάμου να πορθήσετε, κι έπειτα σώοι να γυρίσετε στα σπίτια σας.
Όμως κι εμένα, λύσετε την ακριβή μου κόρη, τσ λύτρα μου δεχθείτε,
δείχνοντας σέβας στον εκηβόλο Απόλλωνα, βλαστό του Δία.>>
Όλοι οι παρόντες Αχαιοί συμφώνησαν, να σεβαστούν
τον λειτουργό, τα πλούσια λύτρα να δεχτούν· αλλά στον Αγαμέμνωμα,
γιο του Ατρέα, δεν άρεσε καθόλου ο λόγος του,
τον αποπήρε άσχημα, μιλώντας βάναυσα:
<<Τον νου σου, γέρο, μή σε ξαναδώ στα βαθουλά καράβια εγώ,
ή τώρα να καθυστερείς ή να ξανάρχεσαι μετά,
μήπως σκήπτρο και στέμμα του θεού δεν σ' ωφελήσουν πιά·
πάντως αυτήν δεν την απολυτρώνω, προτού τη βρούν τα γηρατειά
στο σπίτι μου, στο Άργος μέσα, απ' την πατρίδα της μακριά,
στον αργαλειό να υφαίνει, μαζί μου ν' αγαπιέται στο κρεββάτι.
Στρίβε λοιπόν, μη μ' ερεθίζεις άλλο, αν θέλεις σώος να γυρίσεις πίσω.>>
Ραψωδία Α, στίχοι 17-32
Προσωπικά δεν είχα τη δυνατότητα να ρίξω μιά ματιά στο βιβλίο του κ. Μαρωνίτη πριν το αγοράσω καθώς το είχαν σε ζελατίνα. Τελικά δε με ενθουσίασε η μετάφραση του.
« Του Ατρέα βλαστάρια κι αποδέλοιποι καλαντρειωμένοι Αργίτες,
σε σας οι θεοί που ζουν στον Όλυμπο να δώσουν να πατήστε
του Πρίαμου το καστρί, με το καλό να γύρτε στην πατρίδα'
λυτρώστε όμως κι εμέ την κόρη μου, την ξαγορά δεχτείτε
κι ευλαβηθείτε τον Απόλλωνα το μακροσαγιτάρη.»
Οι Αργίτες οι άλλοι ευτύς με μια φωνή να σεβαστούν έκραξαν
το λειτουργό, και τα περίλαμπρα ν᾿ αποδεχτούνε δώρα·
όμως του Ατρείδη του Αγαμέμνονα δεν άρεσε η βουλή τους,
μον᾿ τον κακόδιωχνε, και του 'ριχνε βαριά φοβέρα ακόμα:
«Το νου σου, εγώ μη σ᾿ έβρω, γέροντα, στα βαθουλά καράβια,
για τώρα εδώ να κοντοστέκεσαι για να διαγέρνεις πάλε,
μη ουδέ ραβδί κι ουδέ και στέφανα του Φοίβου σε γλιτώσουν.
Δε λευτερώνω εγώ την κόρη σου, πριν μου γεράσει πρώτα
στο Άργος, μακριά από την πατρίδα της, στο αρχοντικό μου μέσα,
στον αργαλειό τη μέρα, ταίρι μου τη νύχτα στο κρεβάτι.
Μον᾿ τράβα, μη μου ανάβεις τα αίματα, γερός αv θες να φύγεις.»
<<Γίοι του Ατρέα κι Αχαιοί, στα χάλκινα όπλα σας ντυμένοι,
ας δώσουν οι θεοί, που κατοικούν τα ολύμπια δώματα, την πόλη
του Πριάμου να πορθήσετε, κι έπειτα σώοι να γυρίσετε στα σπίτια σας.
Όμως κι εμένα, λύσετε την ακριβή μου κόρη, τσ λύτρα μου δεχθείτε,
δείχνοντας σέβας στον εκηβόλο Απόλλωνα, βλαστό του Δία.>>
Όλοι οι παρόντες Αχαιοί συμφώνησαν, να σεβαστούν
τον λειτουργό, τα πλούσια λύτρα να δεχτούν· αλλά στον Αγαμέμνωμα,
γιο του Ατρέα, δεν άρεσε καθόλου ο λόγος του,
τον αποπήρε άσχημα, μιλώντας βάναυσα:
<<Τον νου σου, γέρο, μή σε ξαναδώ στα βαθουλά καράβια εγώ,
ή τώρα να καθυστερείς ή να ξανάρχεσαι μετά,
μήπως σκήπτρο και στέμμα του θεού δεν σ' ωφελήσουν πιά·
πάντως αυτήν δεν την απολυτρώνω, προτού τη βρούν τα γηρατειά
στο σπίτι μου, στο Άργος μέσα, απ' την πατρίδα της μακριά,
στον αργαλειό να υφαίνει, μαζί μου ν' αγαπιέται στο κρεββάτι.
Στρίβε λοιπόν, μη μ' ερεθίζεις άλλο, αν θέλεις σώος να γυρίσεις πίσω.>>
Ραψωδία Α, στίχοι 17-32
Προσωπικά δεν είχα τη δυνατότητα να ρίξω μιά ματιά στο βιβλίο του κ. Μαρωνίτη πριν το αγοράσω καθώς το είχαν σε ζελατίνα. Τελικά δε με ενθουσίασε η μετάφραση του.
Last edited by a moderator:
. Κατόπιν δεν ξέρω τι έγινε
