Δεν το αφήνω το χαρτί!!! Το δηλώνω κατηγορηματικά (ακόμα και αν δεν υπάρχει χαρτί σε λίγα χρόνια θα πάω και θα κόβω από τα δάση! 
)
)
Έτοιμοι για τον αποχωρισμό; Από το χαρτί στο ηλεβιβλίο
- Thread starter Ωκεανίδα
- Start date
Δεν μπορω να πω πως ειμαι υπέρ ή κατά των ebooks επειδή, πολύ απλά, δεν με βόλεψε ποτέ κανένα! Θα ψάξω ανάμεσα στις σελίδες που αναφέρθηκαν, σίγουρα, αλλα μήπως ξέρει κανείς σας καμια εφαρμογή για το κινητό που να βολεύει; Με ποικιλία, αν γίνεται.
Το μόνο σάιτ με ebooks που ξέρω ειναι το Adelaide που έχει κυρίως Γάλλους και Άγγλους συγγραφείς..
Ειναι τρομερό πόσο λίγα ξέρω για τα ebooks. Πέρα απ'το φέισμπουκ ειμαι σκέτος άνθρωπος των σπηλαίων όσον αφορά το ίντερνετ.
Το μόνο σάιτ με ebooks που ξέρω ειναι το Adelaide που έχει κυρίως Γάλλους και Άγγλους συγγραφείς..
Ειναι τρομερό πόσο λίγα ξέρω για τα ebooks. Πέρα απ'το φέισμπουκ ειμαι σκέτος άνθρωπος των σπηλαίων όσον αφορά το ίντερνετ.
Δεν αμφιβάλλω για τα ρεαλιστικά πλεονεκτήματα του εμβουκίου αλλά καθαρά υποκειμενικά για εμένα χωρίς τη μυρωδιά του χαρτιού, και τα ξεφύλλισμα της χάρτινης σελίδας χάνεται ένα σημαντικό μέρος της αναγνωστικής απόλαυσης.
Είναι απλά σημείο των καιρών και ένα δείγμα της νέας εποχής που έρχεται. Παλιότερα υπήρχαν τα δισκάδικα που μεσουρανούσαν. Ηρθε το ipod και τα πάσης φύσεω mp3 και το αποτέλεσμα? Έκλεισαν το ένα πίσω απο το άλλο (με κύκνειο άσμα τα virgin megastore και tower records) αφού η μόδα επίτασε τα apple stores και αγορά "αέρα" μέσω itunes. Mπαίνεις στο κατάστημα, dockαρεις το ipod, αγοράζεις τραγούδια online, τα φορτώνεις στην συσκευή, έφυγες. Είναι τυχαίο που τα μικρά παιδιά δεν γνωρίζουν κάν τον όρο CD να μην πω για Δίσκους και κασσέτες. Η μουσική που ανακαλύπτουν είναι ότι βλέπουν σε οθόνη (υπολογιστή) και ότι ξαναβλέπουν σε οθόνη (της συσκευής mp3). Music without media.
Κάπως έτσι τείνει να γίνει η αγορά και στα βιβλία, απλά επειδή στην Αμερική κυρίως η τάση της αυτή του ηλεκτρονιζείν στα πάντα επιβάλει και στην Ευρώπη τους ίδιους ρυθμούς. Μεγάλα βιβλιοπωλεία όπως τα Barnes n Noble και τα Strand και Follet έχουν δημιουργήσει μέσα στα καταστήματα τους τομείς ψυχαγωγίας, από καφετέριες και διάθεση παιχνιδιών, μέχρι οικιακά σκέυη και σοκολατοειδή, καθώς είδαν το αποτέλεσμα της μουσικής βιομηχανίας με την υιοθέτηση των αύλων format και τον αντίκτυπο στις αλυσίδες που πουλούσαν για δεκαετίες ολόκληρες τα προϊόντα τους. Σίγουρα τα βιβλία είναι ίσως λίγο δυσκολότερο να εξαφανιστούν τελείως, αλλά η μορφή που τα γνωρίζουμε εως σήμερα θα αλλάξει δραματικά.
Προσωπικά χρησιμοποιώ ebook (Kobo Touch) με το οποίο ξαναβρήκα την χαρά του διαβάσματος, απλά λόγω της εύκολης διάθεσης τίτλων και της ευκολίας. (Το διάβασμα μέσω υπολογιστή σε σύγκριση με ένα ebook δεν έχει καν σύγκριση παιδιά - διάβασα παραπάνω σκέψεις παιδιών σχετικά με διάβασμα μέσω υπολογιστή και ήθελα να το αναφέρω). Ο χώρος είναι ένα άλλο πλεονέκτημα: πχ σε ταξίδι, δεν χρειάζεται να σκεφτώ διπλά για ποιό βιβλίο να πάρω μαζί.. θα τα πάρω όλα και θα κρίνω με βάση την στιγμή τι θα διαβάσω. Σε αυτό το κομμάτι, δεν υπάρχει αντίπαλος. Έυκολη ανάγνωση και εφάμιλλη με ένα βιβλίο, με το βοήθημα πως αφαιρεί το άγχος μηπως τσακίσει η ράχη του βιβλίου (αν κάποιος έχει το δικό μου κόλημα δηλαδή με το να διαβάζει βιβλία και να τα βάζει ξανά στην βιβλιοθήκη όπως τα αγόρασε). Η αίσθηση σε σχέση με ένα βιβλίο? Μην γελιόμαστε, κανένα ebook δεν θα ξεπεράσει ένα βιβλίο σε αίσθηση, στο ξεφύλισμα και στο να έχεις κάτι αυτούσιο στα χέρια σου. Μέση λύση δεν υπάρχει ίσως να σκεφτεί κάποιος, αλλά αυτό ακριβώς έχει αποτελέσει λύση για εμένα. Αγοράζω βιβλία και τα διαβάζω, αλλά διαβάζω το ίδιο καλά με το ebook σε ότι βρίσκω. Δεν θέλω να δώ την κατάντια των δισκάδικων στα βιβλιοπωλεία, αλλά στον κόσμο δίχως υλικό μέσο που έρχεται (η που φέρνουμε οι ίδιοι? Αν κρίνω απο τις πωλήσεις των ebook συσκευών και της αγορας ebooks, βλέπω όμοια πορεία με την ιστορία των mp3) πολλές φορές τα δικά μας θέλω δεν έχουν καμιά σημασία.
Κάπως έτσι τείνει να γίνει η αγορά και στα βιβλία, απλά επειδή στην Αμερική κυρίως η τάση της αυτή του ηλεκτρονιζείν στα πάντα επιβάλει και στην Ευρώπη τους ίδιους ρυθμούς. Μεγάλα βιβλιοπωλεία όπως τα Barnes n Noble και τα Strand και Follet έχουν δημιουργήσει μέσα στα καταστήματα τους τομείς ψυχαγωγίας, από καφετέριες και διάθεση παιχνιδιών, μέχρι οικιακά σκέυη και σοκολατοειδή, καθώς είδαν το αποτέλεσμα της μουσικής βιομηχανίας με την υιοθέτηση των αύλων format και τον αντίκτυπο στις αλυσίδες που πουλούσαν για δεκαετίες ολόκληρες τα προϊόντα τους. Σίγουρα τα βιβλία είναι ίσως λίγο δυσκολότερο να εξαφανιστούν τελείως, αλλά η μορφή που τα γνωρίζουμε εως σήμερα θα αλλάξει δραματικά.
Προσωπικά χρησιμοποιώ ebook (Kobo Touch) με το οποίο ξαναβρήκα την χαρά του διαβάσματος, απλά λόγω της εύκολης διάθεσης τίτλων και της ευκολίας. (Το διάβασμα μέσω υπολογιστή σε σύγκριση με ένα ebook δεν έχει καν σύγκριση παιδιά - διάβασα παραπάνω σκέψεις παιδιών σχετικά με διάβασμα μέσω υπολογιστή και ήθελα να το αναφέρω). Ο χώρος είναι ένα άλλο πλεονέκτημα: πχ σε ταξίδι, δεν χρειάζεται να σκεφτώ διπλά για ποιό βιβλίο να πάρω μαζί.. θα τα πάρω όλα και θα κρίνω με βάση την στιγμή τι θα διαβάσω. Σε αυτό το κομμάτι, δεν υπάρχει αντίπαλος. Έυκολη ανάγνωση και εφάμιλλη με ένα βιβλίο, με το βοήθημα πως αφαιρεί το άγχος μηπως τσακίσει η ράχη του βιβλίου (αν κάποιος έχει το δικό μου κόλημα δηλαδή με το να διαβάζει βιβλία και να τα βάζει ξανά στην βιβλιοθήκη όπως τα αγόρασε). Η αίσθηση σε σχέση με ένα βιβλίο? Μην γελιόμαστε, κανένα ebook δεν θα ξεπεράσει ένα βιβλίο σε αίσθηση, στο ξεφύλισμα και στο να έχεις κάτι αυτούσιο στα χέρια σου. Μέση λύση δεν υπάρχει ίσως να σκεφτεί κάποιος, αλλά αυτό ακριβώς έχει αποτελέσει λύση για εμένα. Αγοράζω βιβλία και τα διαβάζω, αλλά διαβάζω το ίδιο καλά με το ebook σε ότι βρίσκω. Δεν θέλω να δώ την κατάντια των δισκάδικων στα βιβλιοπωλεία, αλλά στον κόσμο δίχως υλικό μέσο που έρχεται (η που φέρνουμε οι ίδιοι? Αν κρίνω απο τις πωλήσεις των ebook συσκευών και της αγορας ebooks, βλέπω όμοια πορεία με την ιστορία των mp3) πολλές φορές τα δικά μας θέλω δεν έχουν καμιά σημασία.
Τα βιβλία είναι όπως ο Barry White. Ό, τι και να επινοηθεί, θα μείνουν αξεπέραστα.
Οι ακραίες εκφράσεις του μεταμοντερνισμού φέρουν μέσα τους το σπέρμα της καταστροφής τους, αφού είναι τα παράγωγα του ημιθανούς ύστερου καπιταλισμού.
Οι ακραίες εκφράσεις του μεταμοντερνισμού φέρουν μέσα τους το σπέρμα της καταστροφής τους, αφού είναι τα παράγωγα του ημιθανούς ύστερου καπιταλισμού.
Last edited:
Τις προάλλες διάβαζα ένα άρθρο (A Bookless Library Opens in San Antonio) που δείχνει μια ενδεχόμενη εξέλιξη σ' αυτό το θέμα. Δεν πιστεύω ότι αλληλοαποκλείονται οι δυο επιλογές διαβάσματος: αν και εγώ προσωπικά έχω περάσει σχεδόν αποκλειστικά στην ηλεκτρονική ανάγνωση (μαζί με τα ακουστικά βιβλία), συνεχίζω να αγοράζω βιβλία - κάποια συγκεκριμένα, που τα έχω διαβάσει, και με έχουν αγγίξει και θα ήθελα να έχω ως φυσική παρουσία στη βιβλιοθήκη μου. Παράλληλα, συνεχίζω να επισκέπτομαι και τη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου σε εβδομαδιαία βάση, με τα παιδιά μου, και δε θα ήθελα με τίποτα να χαθεί αυτό το στέκι. Ήδη βλέπω ότι πολλά παιδιά (έφηβοι για την ακρίβεια) έρχονται με τους υπολογιστές τους και κάνουν μαζί τις εργασίες τους, ενώ συμβουλεύονται και τίτλους από τη συλλογή της βιβλιοθήκης. Εύχομαι και ελπίζω τα ηλεκτρονικά και τα τυπωμένα βιβλία να συνεχίσουν αισίως το καθένα την πορεία του, δε νομίζω ότι θα μπορούσα να στερηθώ οποιοδήποτε από τα δυο.
Πρόσφατα σε συζήτηση για το θέμα σε άλλο φόρουμ υπήρξαν απόψεις τύπου: είναι ξεφτίλα να χρησιμοποιείς το παλιό μέσο όταν το καινούργιο είναι πιο πρακτικό. Αν σου αρέσει η αίσθηση του βιβλίου, η μυρωδιά των σελίδων κλπ είναι βίτσιο και καλά να πάθεις που το πληρώνεις πιο ακριβά. Μου φάνηκαν προσβλητικά αυτά (ακόμη κι αν δεν προτιμούσα τα έντυπα βιβλία) και σκέφτηκα πόσο ακραίοι μπορούμε να γίνουμε στις απόψεις μας από τον ενθουσιασμό που μας προσφέρει κάτι νέο.
Μου αρέσει η στάση της Καστάλιας. Ούτε αφορισμοί, ούτε εξωραϊσμοί. Καλό και το καινούργιο, αγαπημένο και το παλιό.
Αγόρασα πριν από περίπου ένα χρόνο ένα kobo arc, τάμπλετ είναι, αλλά από εταιρία που ξεκίνησε για ereaders. Ο λόγος που το πήρα ήταν γιατί ξέρω πως τα περισσότερα κλασσικά πλέον κυκλοφορούν ελεύθερα, διότι δεν έχουν πλέον πνευματικά δικαιώματα και επειδή είδα πως τα ηλεκτρονικά βιβλία είναι πιο φθηνά σε σχέση με τα τυπωμένα (λογικό).
Η δική μου εμπειρία είναι θετική, αλλά σίγουρα δεν αντικαθιστά το βιβλίο. Πλέον μπορείς να βρεις εφαρμογές για να διαβάσεις σε όλα τα τάμπλετ και κινητά. Αυτό που άρεσε σε μένα είναι πως μπορώ να έχω πολλά βιβλία στα ταξίδια μου, χωρίς να τα κουβαλάω όλα στη βαλίτσα, αλλά ίσως το σημαντικότερο, ότι μπορώ να κρατάω σημειώσεις κατευθείαν πάνω στο βιβλίο χωρίς να το λερώνω, αφού δεν μ' αρέσει καθόλου να γράφω πάνω στα λογοτεχνικά βιβλία μου. Ένα αλλο σημαντικό σημείο για μένα είναι το ενσωματωμένο λεξικό που έχουν πολλές εφαρμογές. Αυτή που χρησιμοποιώ εγώ, της kobo, σου δίνει αμέσως, με το που επιλέξεις μια λέξη, την ερμηνεία της, αλλά και τη δυνατότητα να την ψάξεις στο google και στο wikipedia. Πιστεύω πως θα έπρεπε και οι ελληνικές εκδόσεις να μπουν στο χώρο του ηλεβιβλίου.
Παρ' όλ' αυτά, δεν αντικαθιστώ με τίποτα το πραγματικό χαρτί. Τις στιγμές ευτυχίας με το ξεφύλλισμα και την μοναδική μυρωδιά τους. Τις ώρες μέσα στο αγαπημένο βιβλιοπωλείο.
Δεν είμαι εχθρός ούτε του ενός ούτε του άλλου. Τα χρησιμοποιώ και τα δύο, ανάλογα με τη διάθεση και την περίοδο.
Η δική μου εμπειρία είναι θετική, αλλά σίγουρα δεν αντικαθιστά το βιβλίο. Πλέον μπορείς να βρεις εφαρμογές για να διαβάσεις σε όλα τα τάμπλετ και κινητά. Αυτό που άρεσε σε μένα είναι πως μπορώ να έχω πολλά βιβλία στα ταξίδια μου, χωρίς να τα κουβαλάω όλα στη βαλίτσα, αλλά ίσως το σημαντικότερο, ότι μπορώ να κρατάω σημειώσεις κατευθείαν πάνω στο βιβλίο χωρίς να το λερώνω, αφού δεν μ' αρέσει καθόλου να γράφω πάνω στα λογοτεχνικά βιβλία μου. Ένα αλλο σημαντικό σημείο για μένα είναι το ενσωματωμένο λεξικό που έχουν πολλές εφαρμογές. Αυτή που χρησιμοποιώ εγώ, της kobo, σου δίνει αμέσως, με το που επιλέξεις μια λέξη, την ερμηνεία της, αλλά και τη δυνατότητα να την ψάξεις στο google και στο wikipedia. Πιστεύω πως θα έπρεπε και οι ελληνικές εκδόσεις να μπουν στο χώρο του ηλεβιβλίου.
Παρ' όλ' αυτά, δεν αντικαθιστώ με τίποτα το πραγματικό χαρτί. Τις στιγμές ευτυχίας με το ξεφύλλισμα και την μοναδική μυρωδιά τους. Τις ώρες μέσα στο αγαπημένο βιβλιοπωλείο.
Δεν είμαι εχθρός ούτε του ενός ούτε του άλλου. Τα χρησιμοποιώ και τα δύο, ανάλογα με τη διάθεση και την περίοδο.
Δεν πιστεύω πως θα εκλείψει το βιβλίο στην έντυπη μορφή του.
Σίγουρα πλέον ανεβαίνουν τα ηλεβιβλία, λόγω μηδαμινού κόστους το οποίο καθιστά και την τιμή πολύ χαμηλή, ή τουλάχιστον χαμηλότερη από την έντυπη έκδοση, και λόγω ευκολίας. Κι εγώ διαβάζω ηλεβιβλία, έχω αγοράσει, έχω βρει κλασσικά βιβλία τα οποία είναι πλέον δωρεάν και έχω βρει και βιβλία τα οποία δεν υπάρχουν σε έντυπη μορφή (τουλάχιστον όχι ακόμα). Και τα διαβάζω με την ίδια ευκολία που θα διάβαζα ένα έντυπο βιβλίο, δεν με κουράζει η οθόνη και συχνά το τάμπλετ μου είναι πιο ελαφρύ από το βιβλίο. Άσε που μπορώ να έχω όσα βιβλία θέλω σε ταξίδια. Προτιμώ οι λογαριασμοί μου να έρχονται σε ηλεκτρονική μορφή, για οικονομία στο χαρτί και πλέον σπάνια θα αγοράσω εφημερίδα ή περιοδικό, γιατί μπορώ να ενημερωθώ για τα πάντα μέσω διαδικτύου.
Όμως, το τυπωμένο βιβλίο δεν το αντικαθιστώ με τίποτα. Η βόλτα μου, τα δέκα λεπτά που θα ξεκλέψω απ'τη δουλειά για να μπω στο βιβλιοπωλείο και να χαζέψω κάποιον καινούριο τίτλο, είναι μια μορφή διαλείμματος απ' το άγχος της δουλειάς. Η μυρωδιά του έντυπου βιβλίου, το γεγονός ότι το κάθε ένα έχει διαφορετική μυρωδιά, οι στιγμές ευτυχίας που μου χαρίζει το "φρρρρρ" των σελίδων κοντά στη μύτη μου, δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα, με καμιά ηλεκτρονική συσκευή.
Αλλά πέρα από τη ρομαντική πλευρά του θέματος, πιστεύω υπάρχει κι ένας πρακτικός λόγος για τον οποίο δεν θα εκλείψουν τα βιβλία όπως τα ξέρουμε. Κι αυτός είναι η ανεξάρτητη φύση του. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να λειτουργήσει ένα βιβλίο. Μόνο φως, το οποίο, ακόμα και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, θα το βρεις. Επίσης, δεν υπάρχει πιο σίγουρος τρόπος αποθήκευσης ενός γραπτού από την εκτύπωσή του. Ακόμα κι εγώ που είμαι πολύ υπέρ της ψηφιοποίησης σε πολλά θέματα, όταν είναι κάτι σημαντικό, θα το τυπώσω για το αρχείο μου, "για καλό και για κακό". Τέλος, νομίζω πως υπάρχει ένα ακόμα "μείον" για τα ηλεβιβλία. Διάβαζα κάποια στιγμή σε ένα φόρουμ ότι τα ηλεβιβλία που αγοράζεις, σε οποιαδήποτε μορφή, δεν ανήκουν σε σένα. Είναι ιδιοκτησία της amazon, ή οποιασδήποτε εταιρίας που τα εμπορεύεται και έχει το δικαίωμα να το διαγράψει από τη βιβλιοθήκη σου όποτε θελήσει (για την amazon είμαι σίγουρη, δεν ξέρω αν ισχύει και για άλλους και δεν ξέρω αν έχει αλλάξει από τότε που το διάβασα).
Σίγουρα πλέον ανεβαίνουν τα ηλεβιβλία, λόγω μηδαμινού κόστους το οποίο καθιστά και την τιμή πολύ χαμηλή, ή τουλάχιστον χαμηλότερη από την έντυπη έκδοση, και λόγω ευκολίας. Κι εγώ διαβάζω ηλεβιβλία, έχω αγοράσει, έχω βρει κλασσικά βιβλία τα οποία είναι πλέον δωρεάν και έχω βρει και βιβλία τα οποία δεν υπάρχουν σε έντυπη μορφή (τουλάχιστον όχι ακόμα). Και τα διαβάζω με την ίδια ευκολία που θα διάβαζα ένα έντυπο βιβλίο, δεν με κουράζει η οθόνη και συχνά το τάμπλετ μου είναι πιο ελαφρύ από το βιβλίο. Άσε που μπορώ να έχω όσα βιβλία θέλω σε ταξίδια. Προτιμώ οι λογαριασμοί μου να έρχονται σε ηλεκτρονική μορφή, για οικονομία στο χαρτί και πλέον σπάνια θα αγοράσω εφημερίδα ή περιοδικό, γιατί μπορώ να ενημερωθώ για τα πάντα μέσω διαδικτύου.
Όμως, το τυπωμένο βιβλίο δεν το αντικαθιστώ με τίποτα. Η βόλτα μου, τα δέκα λεπτά που θα ξεκλέψω απ'τη δουλειά για να μπω στο βιβλιοπωλείο και να χαζέψω κάποιον καινούριο τίτλο, είναι μια μορφή διαλείμματος απ' το άγχος της δουλειάς. Η μυρωδιά του έντυπου βιβλίου, το γεγονός ότι το κάθε ένα έχει διαφορετική μυρωδιά, οι στιγμές ευτυχίας που μου χαρίζει το "φρρρρρ" των σελίδων κοντά στη μύτη μου, δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα, με καμιά ηλεκτρονική συσκευή.
Αλλά πέρα από τη ρομαντική πλευρά του θέματος, πιστεύω υπάρχει κι ένας πρακτικός λόγος για τον οποίο δεν θα εκλείψουν τα βιβλία όπως τα ξέρουμε. Κι αυτός είναι η ανεξάρτητη φύση του. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να λειτουργήσει ένα βιβλίο. Μόνο φως, το οποίο, ακόμα και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, θα το βρεις. Επίσης, δεν υπάρχει πιο σίγουρος τρόπος αποθήκευσης ενός γραπτού από την εκτύπωσή του. Ακόμα κι εγώ που είμαι πολύ υπέρ της ψηφιοποίησης σε πολλά θέματα, όταν είναι κάτι σημαντικό, θα το τυπώσω για το αρχείο μου, "για καλό και για κακό". Τέλος, νομίζω πως υπάρχει ένα ακόμα "μείον" για τα ηλεβιβλία. Διάβαζα κάποια στιγμή σε ένα φόρουμ ότι τα ηλεβιβλία που αγοράζεις, σε οποιαδήποτε μορφή, δεν ανήκουν σε σένα. Είναι ιδιοκτησία της amazon, ή οποιασδήποτε εταιρίας που τα εμπορεύεται και έχει το δικαίωμα να το διαγράψει από τη βιβλιοθήκη σου όποτε θελήσει (για την amazon είμαι σίγουρη, δεν ξέρω αν ισχύει και για άλλους και δεν ξέρω αν έχει αλλάξει από τότε που το διάβασα).
Συμφωνώντας στα περισσότερα μαζί σου, θα σημείωνα ότι σου ξέφυγαν τα Google Drive, τα Dropbox κλπ όπου εκεί επίσης τίποτα δεν είναι δικό μας, είναι αποθηκευμένο κάπου αλλού. Κι εκεί λοιπόν που αποθηκεύεις εκεί τα ωραία σου pdf και όχι στο σκληρό σου - "χτυπάνε" πολύ και πολλοί τελευταία... - ξυπνάει που λες μια μέρα η Google και...
Εγώ ταπεινά θα πρότεινα όσοι έχουν ακόμα έντυπα βιβλία να τα φυλάξουν στην κατοχή τους για όσο περισσότερο μπορέσουν, πέρα και πάνω από οποιαδήποτε περίσταση η οποία θα τους ανάγκαζε να τα αποχωριστούν.
Εγώ ταπεινά θα πρότεινα όσοι έχουν ακόμα έντυπα βιβλία να τα φυλάξουν στην κατοχή τους για όσο περισσότερο μπορέσουν, πέρα και πάνω από οποιαδήποτε περίσταση η οποία θα τους ανάγκαζε να τα αποχωριστούν.
Δύσκολα αποχωρίζομαι βιβλία. Σκέψου ότι δεν δανείζομαι συχνά, γιατί μετά νιώθω πως κάτι μου λείπει. Δεν έχω πουλήσει ποτέ βιβλίο μου και πολύ σπάνια εχω χαρίσει βιβλίο μου. Μόνο σε περιπτώσεις ατόμων που ξέρω ότι θα το εκτιμήσουν τουλάχιστον όσο εγώ.
Ίσως είναι και θέμα οικογένειας. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με μεγάλη βιβλιοθήκη, άκουγα πάντα για τον παππού μου (τον οποίο δεν γνώρισα ποτέ), φιλόλογο, άνθρωπο με πολλές γνώσεις σε πολλά θέματα (μου λένε πως έκανε ολόκληρες φιλοσοφικές συζητήσεις με ξένους μιλώντας αρχαία ελληνικά), ο οποίος άφησε μια πλούσια βιβλιοθήκη με πάρα πολλά βιβλία. Πάντως, πάντα κάποιος υπήρχε που θα διάβαζε. Μου μπήκε το μικρόβιο από μικρή λοιπόν. Και έμαθα να σέβομαι και να αγαπάω τα βιβλία, όχι μόνο γι αυτό που σου δίνουν, αλλά σαν οντότητες. Οπότε, έχω την "κακή" συνήθεια να αγοράζω τα βιβλία που θέλω να διαβάσω και να τα έχω δικά μου, να ξέρω πως υπάρχουν κάπου κοντά μου.
(Άσχετο, αλλά έχω ακούσει από πολλούς που θυμούνται τον παππού μου ότι έλεγε συχνά: "διαβάστε ό,τι βρεθεί στα χέρια σας. Ακόμα και την κόλλα απ'το μπακάλικο (τότε τύλιγαν τα τρόφιμα με εφημερίδες)." Και επίσης, έλεγε πως το μόνο που είναι πραγματικά δικό σου είναι το πνεύμα σου και αυτά που έχεις στο μυαλό σου. Μπορούν να σου πάρουν τα πάντα, να μείνεις χωρίς φαϊ, χωρίς ρούχα, χωρίς σπίτι, αλλά αυτά που έχεις μάθει, δεν μπορεί να στα πάρει κανείς.)
Πολύ σοφά αυτά που έλεγε ο παππούς σου!
Κρίμα που δεν τον γνώρισες.
Διαφωνώ κάθετα με την άποψη του κατά τα άλλα σεβαστού παππού σου.
Όταν πάμε στο φούρνο ποτέ δεν λέμε "δώσε μου όποιο ψωμί νά 'ναι, ας είναι και μισοκαμμένο, ας είναι και μπαγιάτικο". Στον κρεοπώλη ποτέ δεν λέμε "δώσε μου όποιο κομμάτι κρέας να είναι, ας είναι και σάπιο". Στην λαϊκή πάλι ποτέ δεν λέμε "βάλε μου ό,τι μανταρίνια να είναι". Ζητάμε τα πιο καλά, μερικοί μάλιστα ζητούν εκείνα που δεν έχουν κουκούτσια. Ακόμα, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όσοι συμφορουμίτες έχουν αυτοκίνητο αγόρασαν όποιο βρέθηκε μπροστά τους.
Συνεπώς, για το κάθε τι κάνουμε συνέχεια κάποια επιλογή, για πολλούς και διάφορους λόγους, άρα γιατί να "φάω" ό,τι βιβλίο βρεθεί μπροστά μου;
Βέβαια, δεν αντιλέγω ότι το "ό,τι νά 'ναι" έχει και τη γοητεία του και καμιά φορά μπορεί να σταθούμε τυχεροί (κάποιες μπανάνες που αγοράσαμε όπως νά' ναι θα είναι πράγματι νόστιμες και όχι σάπιες) αλλά εκ των πραγμάτων επιλέγουμε. Στο βιβλιοπωλείο μπορούμε να αγοράσουμε "κάποια" βιβλία"· στη δανειστική σου λένε "μπορείς να δανειστείς μέχρι τρία"· όταν μας κάνουν δώρο συνήθως μας προσφέρουν ένα βιβλίο. Στο κάθε τι μπαίνει η κρίση μας που επιλέγει, για τους δικούς της λόγους πάντα.
Στο δεύτερο σκέλος των λόγων του παππού σου συμφωνώ απόλυτα. Αυτά που έχεις μάθει, το πνεύμα σου, δεν μπορεί να στα πάρει κανείς. Μπορώ εύκολα να υποψιαστώ ότι ο παππούς σου είχε κάτι από προσφυγιά στο αίμα του και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Αν μιλάμε για τους ανθρώπους που ήρθαν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη ή όπου αλλού, το πνεύμα ήταν μια άυλη φορητή περιουσία, δεν ήταν σπίτια και χωράφια που μπορούσε εύκολα να τα κατασχέσει ο κατακτητής.
Όμως, ανοίγω ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, βγαίνω εκτός θέματος, οπότε σταματώ εδώ.
Όταν πάμε στο φούρνο ποτέ δεν λέμε "δώσε μου όποιο ψωμί νά 'ναι, ας είναι και μισοκαμμένο, ας είναι και μπαγιάτικο". Στον κρεοπώλη ποτέ δεν λέμε "δώσε μου όποιο κομμάτι κρέας να είναι, ας είναι και σάπιο". Στην λαϊκή πάλι ποτέ δεν λέμε "βάλε μου ό,τι μανταρίνια να είναι". Ζητάμε τα πιο καλά, μερικοί μάλιστα ζητούν εκείνα που δεν έχουν κουκούτσια. Ακόμα, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όσοι συμφορουμίτες έχουν αυτοκίνητο αγόρασαν όποιο βρέθηκε μπροστά τους.
Συνεπώς, για το κάθε τι κάνουμε συνέχεια κάποια επιλογή, για πολλούς και διάφορους λόγους, άρα γιατί να "φάω" ό,τι βιβλίο βρεθεί μπροστά μου;
Βέβαια, δεν αντιλέγω ότι το "ό,τι νά 'ναι" έχει και τη γοητεία του και καμιά φορά μπορεί να σταθούμε τυχεροί (κάποιες μπανάνες που αγοράσαμε όπως νά' ναι θα είναι πράγματι νόστιμες και όχι σάπιες) αλλά εκ των πραγμάτων επιλέγουμε. Στο βιβλιοπωλείο μπορούμε να αγοράσουμε "κάποια" βιβλία"· στη δανειστική σου λένε "μπορείς να δανειστείς μέχρι τρία"· όταν μας κάνουν δώρο συνήθως μας προσφέρουν ένα βιβλίο. Στο κάθε τι μπαίνει η κρίση μας που επιλέγει, για τους δικούς της λόγους πάντα.
Στο δεύτερο σκέλος των λόγων του παππού σου συμφωνώ απόλυτα. Αυτά που έχεις μάθει, το πνεύμα σου, δεν μπορεί να στα πάρει κανείς. Μπορώ εύκολα να υποψιαστώ ότι ο παππούς σου είχε κάτι από προσφυγιά στο αίμα του και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος. Αν μιλάμε για τους ανθρώπους που ήρθαν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη ή όπου αλλού, το πνεύμα ήταν μια άυλη φορητή περιουσία, δεν ήταν σπίτια και χωράφια που μπορούσε εύκολα να τα κατασχέσει ο κατακτητής.
Όμως, ανοίγω ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, βγαίνω εκτός θέματος, οπότε σταματώ εδώ.
M' αρέσει η άποψή σου. Απλά, αυτά τα έλεγε σε μια εποχή και σε μια κοινωνία (στην Κατερίνη) που τα βιβλία ήταν πολυτέλεια. Οπότε, πιστεύω πως απλά ήθελε να προτρέψει τους μαθητές του να διαβάσουν, γιατί και το παραμικρό και το πιο ασήμαντο άρθρο και το πιο κακογραμμένο βιβλίο, μπορούν να σου δώσουν τροφή για σκέψη. Αυτήν την άποψη έχω δημιουργήσει εγώ, τουλάχιστον. Όταν είναι να αγοράσω, φυσικά και θα διαλέξω και δεν θα πάρω ό,τι να ναι. Αλλά δεν απορρίπτω εύκολα αναγνώσματα. Ακόμα και τα φυλλάδια που μοιράζουν στο δρόμο, τα περιοδικά στην αίθουσα αναμονής, όσο κι αν φαίνονται αντίθετα ή αδιάφορα με τις απόψεις και τα πιστεύω μου, θα τους δώσω μια ευκαιρία, γιατί μπορεί κάτι να μου δώσουν, μπορεί να κατανοήσω καλύτερα τον τρόπο σκέψης άλλων ανθρώπων.
Παράδειγμα. Το καλοκαίρι ξεκίνησα τις 50 αποχρώσεις του γκρι. Δεν είναι του γούστου μου, το ήξερα από την αρχή, το θεωρούσα πριν το διαβάσω πολύ ελαφρύ βιβλίο και χωρίς νόημα. Έγινε μπεστ σέλερ όμως και αναρωτήθηκα μήπως χάνω κάτι. Άκουγα από παντού πόσο ωραίο βιβλίο είναι και πώς δεν μπορούν να το αφήσουν κάτω. Οπότε, κάποια στιγμή το ξεκίνησα, για να ανακαλύψω τι το τόσο καλό είχε. Ίσως η τύπισσα έγραφε τόσο καλά, ίσως η ιστορία είχε κάποιο νόημα, ίσως οι χαρακτήρες ήταν οι καλύτεροι που έχουν γραφτεί ποτέ. Έπρεπε να ανακαλύψω. Τελικά, το βιβλίο δεν το τελείωσα, πόνεσε το κεφάλι μου από το πόσο άσχημα είναι γραμμένο, οι χαρακτήρες δεν είναι καθόλου ρεαλιστικοί και δεν υπάρχει ιστορία. Αυτό κατάλαβα. Τι έβγαλα από αυτήν την εμπειρία; Ότι το "μπεστ σέλερ" δε σημαίνει απολύτως τίποτα, ότι ο κόσμος κατά συνέπεια δεν έχει πλέον κρίση πάνω στα βιβλία και, τέλος, πως ίσως όταν τα άτομα που επέμεναν να το διαβάσω, μου ξαναπροτείνουν βιβλίο, πρέπει να το ψάξω καλύτερα.
Παράδειγμα. Το καλοκαίρι ξεκίνησα τις 50 αποχρώσεις του γκρι. Δεν είναι του γούστου μου, το ήξερα από την αρχή, το θεωρούσα πριν το διαβάσω πολύ ελαφρύ βιβλίο και χωρίς νόημα. Έγινε μπεστ σέλερ όμως και αναρωτήθηκα μήπως χάνω κάτι. Άκουγα από παντού πόσο ωραίο βιβλίο είναι και πώς δεν μπορούν να το αφήσουν κάτω. Οπότε, κάποια στιγμή το ξεκίνησα, για να ανακαλύψω τι το τόσο καλό είχε. Ίσως η τύπισσα έγραφε τόσο καλά, ίσως η ιστορία είχε κάποιο νόημα, ίσως οι χαρακτήρες ήταν οι καλύτεροι που έχουν γραφτεί ποτέ. Έπρεπε να ανακαλύψω. Τελικά, το βιβλίο δεν το τελείωσα, πόνεσε το κεφάλι μου από το πόσο άσχημα είναι γραμμένο, οι χαρακτήρες δεν είναι καθόλου ρεαλιστικοί και δεν υπάρχει ιστορία. Αυτό κατάλαβα. Τι έβγαλα από αυτήν την εμπειρία; Ότι το "μπεστ σέλερ" δε σημαίνει απολύτως τίποτα, ότι ο κόσμος κατά συνέπεια δεν έχει πλέον κρίση πάνω στα βιβλία και, τέλος, πως ίσως όταν τα άτομα που επέμεναν να το διαβάσω, μου ξαναπροτείνουν βιβλίο, πρέπει να το ψάξω καλύτερα.
Γεια σας, ειναι το πρωτο μου σχολιο εδω.
Ειδα καποιες απο τις απαντησεις σας και περαν των αντιπαραθεσεων καποιος ειπε πως δεν υπαρχει λογος συγκρισης. Εγω πιστευω οτι με τον εξωφρενικο ρυθμο που εξελισσεται πλεον η τεχνολογια, αν οχι στις αμεσως επομενες, τοτε στις μεθεπομενες γενιες το χαρτι ως μεσο γραφης/αναγνωσης θα μοιαζει οπως σε 'μας ο παπυρος - πρωτογονο. Η μεταβαση αυτη, νομιζω, πως θα γινει περισσοτερο απο συνηθεια χρησης τεχνολογικων μεσων παρα αναγκης (αφου οι περισσοτεροι εκδοτικοι οικοι χρησιμοποιουν ιδιοτικες εκτασεις δενδροφυτευσης αποκλειστικα γι'αυτο τον σκοπο, επομενως δεν τιθεται θεμα αποψιλωσης δασων/περιβαλλοντολογικο). Ειδικοτερα εδω, στη δυση, που τα παιδια μεγαλωνουν βλεποντας μηχανες, κουμπια και φωτεινες οθονες και τους τρεχουν τα σαλια, η μετατροπη αυτη δε θα αργησει να γινει.
Εγω βεβαια προτιμαω το βιβλιο στη κλασσικη,εντυπη του μορφη. Μερικα πραγματα ειναι ομορφα ετσι οπως ειναι. Η ιδεα ολων αυτων των ''βολικων'' αντικαταστασεων με απωθει και με εκνευριζει για την ευκολια να μεταβαλλουμε τον τροπο ζωης, ενιοτε του πολιτισμου μας, για κατι που απλα μας διευκολυνει. Δηλαδη με αυτη τη προοπτικη να αντικατασταθουν οι εργατες απο μηχανες, που θα ναι αποδοτικοτερες, τα παιδικα παιχνιδια να γινουν ηλεκτρονικα που θα 'ναι ασφαλεστερα, τα κατοικιδια ρομποτακια, το φαγητο χαπι, ο πλανητης τετραγωνος και μολις ξεμεινουμε με τα τσιμεντα να πηδηξουμε απο μια γωνια με το κεφαλι. Μπορει να φαινεται καπως τραβηγμενο και υπερβολικο αλλα αν παρατηρησουμε τις αλλαγες που γινονται δεν ειναι δυσκολο να αντιληφθουμε οτι ο πολιτισμος της υλης εχει ανοιξει, ας πουμε, το στομα του και μας περιμενει να ανεβουμε και με τα δυο ποδια στη γλωσσα του για να μας καταπιει. Γιατι ενταξει μπορει να διευκολινομαστε σε πολλες περιπτωσεις, αλλα καπου η ουσια χανεται μαζι με αρκετα αλλα. Δεν αντιπαρατιθεμαι με οσους προτιμουν το ηλεκτρονικο βιβλιο,ουτε περιοριζω την πολυτιμοτητα του βιβλιου στο υλικο του μερος, απλα θεωρω πως μερικα πραγματα υποβιθμιζονται με το να ανεβαινουν το επιπεδο της εξελιξης.
Νομιζω πως παρασυρθηκα παλι
Καλως σας βρηκα :D
Ειδα καποιες απο τις απαντησεις σας και περαν των αντιπαραθεσεων καποιος ειπε πως δεν υπαρχει λογος συγκρισης. Εγω πιστευω οτι με τον εξωφρενικο ρυθμο που εξελισσεται πλεον η τεχνολογια, αν οχι στις αμεσως επομενες, τοτε στις μεθεπομενες γενιες το χαρτι ως μεσο γραφης/αναγνωσης θα μοιαζει οπως σε 'μας ο παπυρος - πρωτογονο. Η μεταβαση αυτη, νομιζω, πως θα γινει περισσοτερο απο συνηθεια χρησης τεχνολογικων μεσων παρα αναγκης (αφου οι περισσοτεροι εκδοτικοι οικοι χρησιμοποιουν ιδιοτικες εκτασεις δενδροφυτευσης αποκλειστικα γι'αυτο τον σκοπο, επομενως δεν τιθεται θεμα αποψιλωσης δασων/περιβαλλοντολογικο). Ειδικοτερα εδω, στη δυση, που τα παιδια μεγαλωνουν βλεποντας μηχανες, κουμπια και φωτεινες οθονες και τους τρεχουν τα σαλια, η μετατροπη αυτη δε θα αργησει να γινει.
Εγω βεβαια προτιμαω το βιβλιο στη κλασσικη,εντυπη του μορφη. Μερικα πραγματα ειναι ομορφα ετσι οπως ειναι. Η ιδεα ολων αυτων των ''βολικων'' αντικαταστασεων με απωθει και με εκνευριζει για την ευκολια να μεταβαλλουμε τον τροπο ζωης, ενιοτε του πολιτισμου μας, για κατι που απλα μας διευκολυνει. Δηλαδη με αυτη τη προοπτικη να αντικατασταθουν οι εργατες απο μηχανες, που θα ναι αποδοτικοτερες, τα παιδικα παιχνιδια να γινουν ηλεκτρονικα που θα 'ναι ασφαλεστερα, τα κατοικιδια ρομποτακια, το φαγητο χαπι, ο πλανητης τετραγωνος και μολις ξεμεινουμε με τα τσιμεντα να πηδηξουμε απο μια γωνια με το κεφαλι. Μπορει να φαινεται καπως τραβηγμενο και υπερβολικο αλλα αν παρατηρησουμε τις αλλαγες που γινονται δεν ειναι δυσκολο να αντιληφθουμε οτι ο πολιτισμος της υλης εχει ανοιξει, ας πουμε, το στομα του και μας περιμενει να ανεβουμε και με τα δυο ποδια στη γλωσσα του για να μας καταπιει. Γιατι ενταξει μπορει να διευκολινομαστε σε πολλες περιπτωσεις, αλλα καπου η ουσια χανεται μαζι με αρκετα αλλα. Δεν αντιπαρατιθεμαι με οσους προτιμουν το ηλεκτρονικο βιβλιο,ουτε περιοριζω την πολυτιμοτητα του βιβλιου στο υλικο του μερος, απλα θεωρω πως μερικα πραγματα υποβιθμιζονται με το να ανεβαινουν το επιπεδο της εξελιξης.
Νομιζω πως παρασυρθηκα παλι
Καλως σας βρηκα :D
Εγώ διαβάζω στο netbook μου αλλά δεν θα μπορούσα στο laptop γιατι το βρήσκω λίγο βαρύ... Το netbook μπορώ να το πάρω και στο κρεβάτι άνετα. Τον φωτισμό τον κανονίζω και δεν με ενοχλεί... μια αλλαγή κι αυτή. Πάντως το βιβλίο όντως το προτιμώ αλλά κάτι που έχω μόνο σε ebook δεν με χαλάει, το διαβάζω εύκολα.
Διαβάζετε Ebooks;
Ότι λέει ο τίτλος. Διαβάζετε Ebooks ή προτιμάτε τα 'παραδοσιακά' βιβλία;
Ότι λέει ο τίτλος. Διαβάζετε Ebooks ή προτιμάτε τα 'παραδοσιακά' βιβλία;