Στο έργο "Ντεζιρέ" (1952) της Αννας-Μαρίας Σελίνκο (Annemarie Selinko) παρακολουθούμε την ζωή της Ευγενίας Ντεζιρέ Κλαρί, που από κόρη ενός άσημου εμπόρου μεταξωτών από την Μασαλία θα ανέβει στον θρόνο της Σουηδιας και θα ονομαστεί Κυρά της ειρήνης!
Ποιος ειπε πως δεν υπάρχουν ιστορικές σταχτομπουτες κάπως έτσι μοιάζει η ιστορία της
)) σαν παραμύθι που θα ξετυλιχθεί μέσα από τα αιματοβαμμένα πεδια των μαχών, μέσα απο ίντριγκες και συνωμοσίες, μεσα απο υψηλά σαλόνια! θα την αγαπήσουν δυο άνδρες με πάθος, ο ένας από αυτους ο Βοναπάρτης, ο άλλος ο μοναχικός Βερναδότης!
' Μια αθάνατη, πραγματική ιστορία αγάπης και ψυχικής δύναμης που άνθισε μέσα στις φλόγες αμέτρητων πολέμων, στις βασιλικές και αυτοκρατορικές αυλές, σε στιγμές χαράς κι απέραντου πόνου, μέχρι να βρει την δικαιωσή της'
Επίσης να πω οτι το βιβλίο διατρέχει μια μεγάλη περίοδο από την γαλλική επανάσταση μεχρι τους ναπολεοντιους πολέμους και τελικά την εξορία και το βατερλώ του Ναπολέοντα! Ο τελευταιος υπέρμαχος της Δημοκρατίας στην αρχή θα προβιβαστεί σε στρατηγό και μετά θα ανακηρύξει εαυτόν αυτοκράτορα της Γαλλίας! ο Βοναπάρτης συμβολίζει την άπληστη πλευρά του ανθρωπου που τελικά κατασυντρίβεται κάτω από το βάρος του πρωτόγνωρου εγωισμού της ενω ο στρατηγός Βερναδότης καθε τι καλό και ιδανικό και όμορφο που επικρατεί στην ανθρώπινη φύση, ετσι αυτές οι δυο προσωπικότητες θα βρίσκονται πάντα κατ' αντιπαράσταση σ'ολη την διαρκεια του βιβλίου!
Το βιβλίο δεν κουράζει στιγμη γιατι όλα τα βλέπουμε, ακόμα και τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα μέσα από τα μάτια μιας 14 χρονης κατα τους δημοκρατικους χρόνους πολίτισσας της Ντεζιρέ, μεσα απο την φρεσκάδα ενος καθημερινου κοριτσιού που απορρίπτεται, πονάει, θέλει να πεθάνει αλλά και ξαναβρισκει τον δρόμο για την ευτυχία, γιατι όπως θα πει πάντα ειχε σαν πρότυπο τον πατερα της που ήταν τίμιος και τον σέβονταν όλοι!!
Ποιος ειπε πως δεν υπάρχουν ιστορικές σταχτομπουτες κάπως έτσι μοιάζει η ιστορία της
' Μια αθάνατη, πραγματική ιστορία αγάπης και ψυχικής δύναμης που άνθισε μέσα στις φλόγες αμέτρητων πολέμων, στις βασιλικές και αυτοκρατορικές αυλές, σε στιγμές χαράς κι απέραντου πόνου, μέχρι να βρει την δικαιωσή της'
Επίσης να πω οτι το βιβλίο διατρέχει μια μεγάλη περίοδο από την γαλλική επανάσταση μεχρι τους ναπολεοντιους πολέμους και τελικά την εξορία και το βατερλώ του Ναπολέοντα! Ο τελευταιος υπέρμαχος της Δημοκρατίας στην αρχή θα προβιβαστεί σε στρατηγό και μετά θα ανακηρύξει εαυτόν αυτοκράτορα της Γαλλίας! ο Βοναπάρτης συμβολίζει την άπληστη πλευρά του ανθρωπου που τελικά κατασυντρίβεται κάτω από το βάρος του πρωτόγνωρου εγωισμού της ενω ο στρατηγός Βερναδότης καθε τι καλό και ιδανικό και όμορφο που επικρατεί στην ανθρώπινη φύση, ετσι αυτές οι δυο προσωπικότητες θα βρίσκονται πάντα κατ' αντιπαράσταση σ'ολη την διαρκεια του βιβλίου!
Το βιβλίο δεν κουράζει στιγμη γιατι όλα τα βλέπουμε, ακόμα και τα μεγάλα πολεμικά γεγονότα μέσα από τα μάτια μιας 14 χρονης κατα τους δημοκρατικους χρόνους πολίτισσας της Ντεζιρέ, μεσα απο την φρεσκάδα ενος καθημερινου κοριτσιού που απορρίπτεται, πονάει, θέλει να πεθάνει αλλά και ξαναβρισκει τον δρόμο για την ευτυχία, γιατι όπως θα πει πάντα ειχε σαν πρότυπο τον πατερα της που ήταν τίμιος και τον σέβονταν όλοι!!
Last edited by a moderator: