Search results

Σεβαστό Κόρτο,κι εγώ έχω κρατήσει ένα τρίχρωμο μάλλινο πουλόβερ που φορούσα στα '80s στα εξάρχεια:)Αλλά έχω την αίσθηση ότι οι μισοί Έλληνες μυθιστοριογράφοι συνεχίζουν να βάζουν τις ιστορίες τους με φόντο τον εμφύλιο, την καταστροφή της Σμύρνης και στο τσακίρ κέφι μια εσάνς παλιές καλες μερες...

Εμένα δεν μου άρεσε.Οχι ότι δεν διαβαζόταν,αλλά τελείως αναμενόμενο και προβλέψιμο και μυρίζει ναφθαλίνη.Ηρωες φολκλορ και ένας ντετέκτιβ μαιμου που δεν ήξερε τι του γινόταν.Αυτά.

Διάβασα το καλοκαίρι την "Βρώμικη τριλογία της Αβάνας" του Γκουτιέρες. Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι ο τρόπος που γράφει είναι καταπληκτικός ,δηλαδή η ταλεντάρα αυτού του τύπου στην γραφή δεν περιγράφεται και το προτείνω ανεπιφύλακτα.Δεν σου αφήνει και πολλές αμφιβολίες για την ζωή στην αβάνα...

Τον Kerr ήθελα να τον διαβάσω εδώ και καιρό.Ολοι μιλούσαν για την τριλογία του Βερολίνου και ήλπιζα αυτός εδώ να άξιζε τόσες προσδοκίες και να μην ήταν απογοητευτικός όπως πχ ο Νέσμπο. Και τελικά ζαβέρ (Ιαβέρη:) εγώ δεν φρικάρω τόσο με τα σπόιλερ ,δηλαδή κι αν ακόμα μου πεις το τέλος μιας...

Διαβάζω το Μοιραία Πράγα του Philip kerr .Ωραίο το βιβλίο και ο αστυνόμος Γκούντερ σίγουρα ο μεγαλύτερος παρλαπίπας στην ιστορία της αστυνομικής λογοτεχνίας,δεν σταματά να μιλάει ακόμα κι όταν κινδυνεύει η ζωή του.Το τραγικό όμως είναι ότι εκεί που διαβάζεις με αγωνία και στην κορύφωση της...

Διάβασε αν θες και "το ψωμί των πρώτων χρόνων" του Μπέλ,το τελειώνεις σε μια νύχτα. Ο Μπέλ είναι μοναδικός στο να κεντάει με λεπτό αλλά αιχμηρό τρόπο τα συναισθήματα των ανθρώπων συνήθως στην καθημερινότητά τους ενώ υποφέρουν: από την πείνα,από την ανέχεια,από την έλλειψη κατανόησης,από τα...

Μπράβο Νικόλα, αν έκανα ποτέ κάποια παρουσίαση πιθανότατα θα ήταν γιαυτό το βιβλίο, μιας και με ακολουθεί από κοντά πολλά χρόνια τώρα. Τόσο πυκνό και άψογο από την αρχή ως το τέλος. Κρίμα που ο Μπέλ δεν είναι πια της "μόδας" σίγουρα πάντως είναι μια απολαυστική εμπειρία να τον διαβάζεις ξανά και...

Ω ναι! Εξαιρετικό.

Το διαβάζω τώρα περιμένοντας την μεγάλη αποκάλυψη που δεν μπορεί ,θάρθει σε κάποια από τις επόμενες σελίδες. Γιατί ως τώρα αυτό που διαβάζω είναι κοινότυπο και φλάτ..Σαν να διαβάζω εφηβικό μυθιστόρημα αγάπης (και καθόλου πρωτότυπο κιόλας).

Τελειώνω το Παιχνίδι του Ριπλευ. Μου άρεσε πολύ αλλά λιγότερο από το "Αυτή η γλυκιά αρρώστια". Γενικά φοβερή η Πατρίτσια Χαισμιθ και εννοώ πρωτότυπη στην γραφή της ,γι' αυτό και είναι κλασσική. Πολλοί απ' τους Σκανδιναβούς πάλι δύσκολο να γίνουν. Κλασσικοί.

Όπως κι η μαμά σου, το ίδιο συμβαίνει και με μένα. Μικρή διάβαζα Τόμας Μαν και Ρίλκε (και έβλεπα Παζολίνι και λοιπούς) και τώρα αστυνομική λογοτεχνία. Νομίζω έχει να κάνει με το ότι μεγαλώνοντας γίνεται κανείς πιο κυνικός. Πάντως ευτυχώς βλέπω ακόμη ευρωπαικό σινεμά και δεν διαβάζω ρομαντικά...

Μπράβο Φαντινα για την παρουσίαση και που μου θύμισες την Ταρτ, μιας και "Η μυστική Ιστορία" είναι από τα γοητευτικότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Θα το διαβάσω σύντομα κι αυτό. Το καλοκαίρι μιλούσα με μια Αγγλίδα για την Ταρτ (διάβαζε τον Μικρό φίλο) και μου έλεγε πόσο σημαντική συγγραφέα την...

Τρομερή η ανάλυσή σου Φαντίνα. Το έχω διαβάσει εδώ και καιρό και μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ. Κάπως σκληρό η αλήθεια είναι.

Αριστούργημα είναι αυτό που εγώ βρίσκω αριστούργημα. Εγωιστικό; Φυσικά.Και βέβαια τα δραματικά έργα έχουν άλλη αξία. Εδώ τίθεται και το ερώτημα με το οποίο καταπιάνεται ο Κούντερα τι είναι πιο σημαντικό η "ελαφρότητα" 'ή η "βαρύτητα" του είναι, των πραγμάτων ,των συναισθημάτων...

Η συγκεκριμένη ταινία είναι ΑΨΟΓΗ. Και λίγα λέω.

θα πέσεις σε μετριότητες.

Αλίκη, χωρίς διάθεση για περαιτέρω ανάλυση (μιας και δεν είναι σχετικό με το νήμα), διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για την "απαγωγή" γυναικών από τον ιαπωνικό στρατό πρίν και κατά τον β 'παγκόσμιο πόλεμο με σκοπό να προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες στους στρατιώτες. Τι...

Εγώ άμα μπορούσα να γράφω και να πληρώνομαι θαγραφα ότι μου παραγγέλνανε οι μάνατζερ και οι εκδοτικοί οίκοι και δεν ξέρω και γω ποιος άλλος ,και παράλληλα με ψευδώνυμο τα δικά μου. Οπως ήθελε και ο συγγραφέας στο "Misery" του Κινγκ . Μήπως κι οι δουλειές που κάνουμε τώρα καταπίεση δεν είναι;

Διαβάζω το '"Οι αναμνήσεις μιας Γκέισας", έτσι για να περνάει η ώρα. Διαβάζεται σχεδόν ευχάριστα σαν περιοδικό και ως εκεί. Ασε που μου τη σπάει το γεγονός ότι περιγράφει αυτήν την δουλειά ως μέγιστη τέχνη και έκφραση της ιαπωνικής κουλτούρας κλπ....ενώ μιλάμε για υποβιβασμό και προσβολή του...

Με την ευκαιρία της συζήτησης, φέτος εργάζομαι στην Σάμο κι έχουμε πολλούς Σκανδιναβούς. Τους παρατηρώ στο χωριό όταν βλέπουν τις γάτες στους δρόμους και τα χωράφια πόσο ασχολούνται μαζί τους σαν να είναι εξωτικά παράξενα ζώα, τους βγάζουν φωτογραφίες, και καμιά φορά στις ταβέρνες τις διώχνουν...