Λογοτεχνία, Ε.Φ. και αυτοεκπληρούμενες προφητείες

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης


Ενα θεμα που με εχει κανει να απορησω ειναι το κατα ποσο η ΕΦ εχει προετοιμασει το εδαφος για πράγματα που βλέπουμε σήμερα ή θα δούμε στο μέλλον.

Ας πώ εδώ ένα ιστορικό προηγούμενο: Τα παλιά χρόνια υπήρχε στους χάρτες το μυθικό νησί Αντιλία. Όταν ανακαλύφθηκαν οι Αντίλλες στην Αμερική, πήραν το όνομά τους απο το συγκεκριμένο νησί. Κατα μία έννοια όμως είναι σαν να επαληθεύθηκε ο μύθος: πιστεύαμε οτι υπάρχει η Αντιλία, την ανακαλύψαμε, της δώσαμε το όνομά της.

Ένα παράδειγμα αυτοεκπληρούμενης προφητείας ήταν ίσως η λέξη "κυβερνοχώρος". Είναι μια λέξη που πρωτοεμφανίστηκε στα έργα True Names, Web of Angels, Burning Chrome και Neuromancer. Στα 2 τελευταία έργα η λέξη ταυτίζεται με φουτουριστικά συνδεδεμένα δίκτυα υπολογιστών. Φυσικά τα δίκτυα υπολογιστών υπήρχαν ήδη δεκαετίες πριν, αλλά ο William Gibson έδινε τον όρο με τα συμφραζόμενα ενός σκοτεινού φουτουριστικού κόσμου (κυβερνοπανκ) και μιας πληροφορικής που πραγματοποιείται μέσω εικονικής πραγματικότητας. Σήμερα όμως έχουμε δανειστεί αυτή τη λέξη και τη χρησιμοποιούμε μεταφορικά για το σύγχρονο διαδίκτυο, πράγμα με το οποιο ο William Gibson δεν ειχε να κανει πολλά πράγματα. Κατα μία έννοια όμως "Ο William Gibson προέβλεψε τον κυβερνοχώρο και εμείς τον εφεύραμε".

Στο θέμα τώρα της επιστημονικής φαντασίας, υπάρχουν κάποιες έννοιες και ορισμοί που έχουν γινει κλασσικοί, όπως η λέξη "κυβερνοχώρος" που ανέφερα. Στα διαστημικά έργα κυριαρχεί η έννοια της τεχνολογίας που μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε ταχύτερα απο το φως, προκειμένου να μπορούμε να ταξιδέψουμε σε διαστημικές αποστάσεις. Αυτή την έννοια όμως κάποιος την σκέφτηκε πρώτος. Δεν ξέρω αν ήταν επιστήμονες ή φαντασιόπληκτος συγγραφέας. Διάφορα πράγματα όμως μπορούν να συμβαίνουν:
  • Συγγραφείς συλλαμβάνουν μια ιδέα και εφευρίσκουν νεολογισμό γι' αυτό (πχ. κυβερνοχώρος). Όταν μια παρόμοια ιδέα διαδοθεί και γίνει πραγματικότα, δανειζόμαστε το όνομα απο τη λογοτεχνία.
  • Οι επιστήμονες μελετούν μια θεωρία (πχ. αντιβαρύτητα), την παίρνουν οι συγγραφείς και την "τεντώνουν" στα έργα τους. Αν κάποτε η αντιβαρύτητα γίνει πραγματικότητα, τα έργα με αντιβαρύτητα θα γίνουν "προφητικά" (ενω δεν ειναι).
  • Φαντασιόπληκτοι συγγραφείς, για τις ανάγκες του έργου τους έχουν κάποιον να αιωρείται με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Η επιστήμονες ιντριγκάρονται απο την ιδέα και εξετάζουν αν θα μπορούσε να έχει κάποια ρεαλιστική βάση. Έτσι ξεκινούν οι έρευνες για την αντιβαρύτητα. Σε αυτή την περίπτωση όντως μιλάμε για προφητικό έργο.
    Σε αυτή την κατηγορία αδιαμφισβήτητα ανήκουν τα έργα του Ιουλίου Βερν, αλλά και η περίπτωση του κινητού τηλεφώνου: ο εφευρέτης δήλωσε πως άντλησε έμπνευση απο τους ασυρμάτους του Σταρ Τρεκ :)
Και εδώ να θιξω ενα ερωτημα που δεν μπορω να εξηγησω με τη λογική. Τί ειναι αυτό που λέμε "φουτουριστικό"; Εστω ενα αυτοκινητο βγαινει που λεγεται οτι εχει "φουτουριστικό ντιζάιν". Τί είναι αυτό που το κάνει φουτουριστικό και ποιός το ορίζει; Σάμπως πήγαμε στο μέλλον να δούμε πώς θα είναι τα αυτοκίνητα, και αυτό το αυτοκίνητο τους μοιάζει; :)))
Ή μήπως απλά αντλεί έμπνευση απο την εικόνα που έχουμε για το μέλλον μέσω των ταινιών ΕΦ; Σε αυτή την περιπτωση οι σχεδιαστές των ταινιών ΕΦ είναι αυτοί που γράφουν ιστορια και οι υπολοιποι ντιζαινερς απλα τους ακολουθουν;
 
Last edited:

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Πολύ ενδιαφέρον το θέμα σου, Αντέρωτα.

Πιστεύω πως ο άνθρωπος έχει μια εικόνα για το μέλλον και ασυναίσθητα βαδίζει προς τα εκεί. Επίσης, πολλοί άνθρωποι που ανήκουν στον χώρο της έρευνας νέων τεχνολογιών επέλεξαν αυτό το πεδίο, ακριβώς επειδή κάποτε τους μάγεψε η Ε.Φ. της ποπ κουλτούρας, όπως ο Μάικλ Νάιτ και το αυτοκίνητό του ο Κιτ, με την τεχνητή νοημοσύνη ή την βιονική γυναίκα) και συνειδητά ή ασυνείδητα, προσπαθούν να εκπληρώσουν όλα αυτά που κάποτε μοιάζαν φανταστικά και τώρα ξαφνικά είναι εφικτό να γίνουν. Έβλεπα για παράδειγμα ένα ντοκιμαντέρ για την ρομποτική και ο αφηγητής έλεγε πως οι άνθρωποι της Honda που φτάχνουν το γνωστό ρομπότ, τον Άσιμο, μεγάλωσαν με ταινίες όπως το AstroBoy κτλ. και σήμερα βρίσκονται να εργάζονται σε αυτόν τον αγαπημένο τομέα.

Ομοίως και οι άνθρωποι που εργάζονται στην NASA. αγάπησαν το διάστημα κυρίως μέσα από την Ε.Φ. και σήμερα πραγματώνουν όλα εκείνα που ονειρεύτηκαν παιδιά, όπως είναι η επανδρωμένη πτήση στον Άρη που επιτέλους μοιάζει κοντινή όσο ποτέ κι ίσως προλάβουμε να την δούμε κι εμείς. (:γιέςμπέιμπι:)

Απόδειξη για όλα αυτά είναι, αν μη τί άλλο, η ονοματολογία. Στα σχέδια που μας παρουσιάζει η NASA για επανδρωμένη πτήση στον Άρη, το ένα σκάφος λέγεται Asimov και, όπως ανέφερα πιο πάνω, το ρομποτάκι της Honda ονομάζεται Άσιμο. Καί τα δύο προς τιμή, βέβαια, του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Ισαάκ Ασίμοφ.

Φαίνεται πως το αύριο ξεκινά από τους ονειρευτές. :)
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Προσωπικά βιντεοκλήση μέσω φορητης συσκευής είδα πρωτη φορα σε ένα βιντεοπαιχνίδι του 1996, το Ripper



Το παιχνίδι διαδραματίζεται (φυσικά) στο μέλλον και αυτή η συσκευή εξυπηρετεί ωστε να παίρνεις μηνύματα (e-mails ή βιντεοκλήσεις) απο άλλους χαρακτήρες του παιχνιδιού, σύμφωνα με το σενάριο.
Να σημειώσω οτι το παιχνιδι δεν ηταν φουτουριστικό, αλλα ηταν σχεδιασμενο με ενα ρετρο χαρακτήρα. Σιγουρα η συγκεκριμενη συσκευή είναι πολύ "μπαρόκ" για τα σημερινα μας γούστα :) Οι συσκευες εχουν απομακρυνθεί απο το σχήμα "ταμπακέρα" ενώ μαλλον είναι ανεπιθύμητα τα παρελκόμενα interface που βλέπουμε γύρω απο την οθόνη.

Δεν ξέρω αν τέτοιες συσκευες υπήρχαν, ή αν ειχαν αρχισει να κατασκευαζοναι απο το 1996, ουτε ξερω αν εχουν εμφανιστει πιο νωρις σε αλλο εργο ΕΦ.
 
Last edited:
Ωραίο θέμα!
Δεν ξέρω αν με το παρακάτω είμαι εκτός θέματος, ελπίζω πως όχι. Δεν ξέρω τι και πως, αν είναι τρολιά της εποχής, είναι όμως κουκλάρες.


[video=youtube;ILiLaRXHUr0]http://www.youtube.com/watch?v=ILiLaRXHUr0&utm_source=buffer&utm_campaign=Buffer&utm_content=bufferae800&utm_medium=google[/video]
 
Προσφάτως διάβασα ένα βιβλίο που ταιριάζει γάντι σ' αυτό το νήμα. Είναι το Daemon του Daniel Suarez και αφηγείται την ιστορία ενός σχεδιαστή ηλεκτρονικών παιχνιδιών που πέθανε από καρκίνο, αφήνοντας ως κληρονομιά του έναν κυβερνο-ιό. Δεδομένου ότι σήμερα σχεδόν τα πάντα στον κόσμο μας ελέγχονται από υπολογιστές και συνδέονται σε ένα δίκτυο, ο εν λόγω ιος αργά αλλά σταθερά κατακτά ολόκληρο τον κόσμο, προβλέποντας όλες τις πιθανές εξελίξεις και αποτρέποντας κάθε ενδεχόμενη αντίσταση, από ανθρώπους ή λογισμικό. Η πλοκή ήταν αρκούντως περίπλοκη για να την εξηγήσω ξεκάθαρα εδώ εν συντομία, αλλά ήθελα να καταλήξω στο ότι όπως οι σειρά ταινιών Μάτριξ σε βάζει σε σκέψεις τύπου "Λες;", έτσι και αυτό το βιβλίο σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως ο κόσμος ήδη κυριαρχείται από μια τεχνητή νοημοσύνη η οποία είναι τόσο εξελιγμένη που καταφέρνει να μένει κρυφή για τα μάτια μας, ενώ ελέγχει κάθε πτυχή της ζωής μας χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Είναι ένα σενάριο διόλου απίθανο, και για μέρες αφότου τελείωσα το βιβλίο πλησίαζα τον υπολογιστή μου με τρεμάμενη καρδιά και άγχος.
Μετά η εξάρτησή μου από το ίντερνετ υπερνίκησε, και το ξεπέρασα. :χαχα:
Αν σας αρέσει η επιστημονική φαντασία (αν υποθέσουμε ότι είναι φαντασία, τώρα πια...), σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Ειναι κι αυτο διαδεδομενο σεναριο στην ΕΦ. Δεν ξερω ποτε γραφτηκε το βιβλιο που λες, αλλα πριν απο το Ματριξ την ειχαμε δει στον Εξολοθρευτη (1984)
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Νομίζω πως η Καστάλια αναφέρεται σε κάτι κάπως διαφορετικό: μιλάει περισσότερο για μια τεχνητή νοημοσύνη που κυβερνά υπόγεια. Στον (αγαπημένο) Εξολοθρευτή, απλά οι άνθρωποι έχουν νικηθεί από τα ρομπότ και τα δεύτερα είναι το κυρίαρχο είδος του πλανήτη.
 
Νομίζω πως μία καλή αρχή είναι επίσης από Ιούλιο Βερν μέχρι Matrix. Πολλές οι "κρυμμένες" πληροφορίες για το μετά που ήρθε.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Νομίζω πως η Καστάλια αναφέρεται σε κάτι κάπως διαφορετικό: μιλάει περισσότερο για μια τεχνητή νοημοσύνη που κυβερνά υπόγεια. Στον (αγαπημένο) Εξολοθρευτή, απλά οι άνθρωποι έχουν νικηθεί από τα ρομπότ και τα δεύτερα είναι το κυρίαρχο είδος του πλανήτη.
Ομως στο "πριν" του Εξολοθρευτή λεει για την Τ.Ν. (τεχνητή νοημοσύνη) Skynet που πηρε τον ελεγχο των αμυντικων εγκαταστασεων και των εργοστασιων, επιτεθηκε στους ανθρωπους και αρχισε να κατασκευζει υπεροπλα που τα ελεγχε η ιδια
(για να ειμαι ειλικρινης δεν θυμαμαι αν το Skynet αναφερεται απο την πρωτη ταινια, παντως σιγουρα αναφερεται στις επομενες)
 
Νομίζω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Λουκιανό τον πρωτο συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας,με το ταξίδι του ήρωα στη σελήνη και τον πόλεμο των κατοίκων της με αυτούς του ήλιου.
 
Καλημέρα σε όλους.
Αγαπητέ Αντέρωτα, σε διάβασα ξανά για να προσπαθήσω να μην γράψω κάτι λάθος, είδα πως γράφεις και για Ιούλιο Βερν, νομίζω πως είναι μία ιδανική αρχή.
Άλλες δυνατές πηγές που μου έρχονται στο μυαλό είναι: Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Επίσης, κάτι που με είχε βάλει σε μεγάλη σκέψη είναι η ταινία «I, Robot», (2004) με τον Γουίλ Σμιθ. Σαν ταινία δεν είναι κάτι το σπουδαίο (η εικόνα που είχα δει ήταν εκπληκτική / με τρελή ανάλυση), όμως έχει μικρά στοιχεία του κρυμμένου μέλλοντος (π.χ. σκηνές με μοντέλα της Audi που θα περπατήσουν σε λίγα χρόνια / βιονικά ανθρώπινα μέλη / και φυσικά η εξέλιξη της ρομποτικής).
Πάνω απ' όλα όμως η χρυσή πηγή της ταινίας: Ισαάκ Ασίμωφ.

Άλλα: Ο Τζορτζ Μίλερ (George Miller) με την τρομερή ιστορία του Mad Max και η τεχνολογική κατάσταση μετά από Γ' Παγκόσμιο πόλεμο (ίσως).

«Το Ξέσπασμα» (Outbreak), με τον Ντάστιν Χόφμαν (1995), για τα υπερ-όπλα και για την απειλή των βιολογικών όπλων / επιδημίες κ.λπ. Ιστορία από τον Laurence Dworet.
Ένα ακόμη: «Ο τελευταίος άνθρωπος» (The last man on Earth) – (1964) με τον Vincet Price.
Και το πιο πρόσφατο: «I am Legend» με τον Γουίλ Σμιθ (2008) από βιβλίο του Ρίτσαρντ Μάθεσον (Richard Matheson).

Σημ. Στίβεν Σπίλμπεργκ. Πολλοί ορκίζονται πως γνωρίζει πολλά...
 
Σχετικά με τις αυτοεκπληρούμενες προφητείες/πείτε το όπως θέλετε, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η σειρά καρτών από επιτραπέζιο παιχνίδι. Δεν ξέρω αν έχει γίνει λόγος σε κάποιο άλλο νήμα ή αν σχετίζεται απόλυτα με το θέμα του παρόντος νήματος, απλά το προσθέτω στα όσα έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα

*Δε μπορώ να εγγυηθώ για την εγκυρότητα του site, απλά το παραθέτω :)
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Σκεφτομαι το συγκεκριμενο θεμα οποτε ακουω "Μα είναι δυνατόν να υπαρχουν ακομα τετοια πραγματα εν έτει {συμπληρώστε με παρόν έτος}" :)

Για παράδειγμα, κάποιος που βλεπει αστεγους ή φτώχεια ή ρατσισμό, να θεωρει οτι ειναι φαινομενα που δεν θα επρεπε να υπαρχουν στο ετος που ζει, αλλα (για καποιο λογο) στο παρελθον, και θα επρεπε να ειχε ηδη εξαληφθει.

Και μονο αυτη η ιδεα μου φαινεται καπως αντικρουομενη. Γιατι δηλαδη το έτος 2013 να μην ειναι το ετος της φτωχειας, το έτος του ρατσισμου, ή το έτος της δεισιδαιμονιας; Ειχαμε κανει καμια σύμβαση με το μέλλονοτι αυτα θα ειχαν εξαληφθει απο το 2012 ή το 2010? Τι ηταν αυτο που μας ειχε πεισει οτι το 2013 δεν θα επρεπε να υπαρχουν αυτα τα πραγματα;

Οταν ακουω αυτη την εκφραση συνηθως απανταω "Ναι, αλλα ακομα ζουμε στο 2013, οχι στο 2113" :)))))
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Σύμφωνα με το Σταρ Τρεκ :)))) , δεν θα υπάρχουν τέτοια πράγματα, στον 24ο αιώνα. :μαναι:
 
Το φαινόμενο που περιγράφεις, Αντέρωτα, ίσως να οφείλεται εν πολλοίς στη σύγχυση που υπάρχει μεταξύ των εννοιών "πρόοδος" και "εξέλιξη"
Εξελισσόμαστε, αναμφισβήτητα. Αν ταυτόχρονα προοδεύουμε, είναι ίσως κάτι άσχετο και - πάνω απ' όλα - διαφορετικό απο το πρώτο
 
Εντάξει, αλλά εγώ στο σύντομο διάστημα της δικιάς μου ζωής έχω δει και εξέλιξη αλλά και πρόοδο. Για μένα είναι πρόοδος, για παράδειγμα, που μπορώ και μιλάω με την ξαδέρφη μου στην Αμερική, όποτε θέλω, χωρίς να πρέπει να ξοδέψω μια περιουσία στον ΟΤΕ. Δεν χρειάζεται να φέρω άλλα παραδείγματα, καταλαβαίνετε τι λέω. Οπότε ναι, η ερώτηση "πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άστεγοι το 2013;" έχει λογική για μένα και μπορεί να κάνω και τέτοιου τύπου ερωτήσεις συχνά. Και σημαίνει "Μα πώς γίνεται να έχουμε πάει τόσο μπροστά και τελικά να είμαστε ακόμα τόσο πίσω;" Γιατί μια κοινωνία με άστεγους, είναι μια κοινωνία που είναι ακόμα πίσω.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Μα Χρυσ, θελω να πω ολα σχετικα ειναι. Οταν λες "ειμαστε ακομα τοσο πισω", τι εννοείς "ακόμα" και τί εννοείς "τόσο πισω"; Σιγουρα ειμαστε "πισω" σε σχεση με μετα απο 100 χρονια, αλλα ποιος μας ειπε οτι καποια πραγματα δεν θα υπαρχουν και τοτε; Και απο τη στιγμη που δεν εχουμε σημειο συγκρισης καποιον αλλο μελλοντικο πολιτισμο, πώς ξερουμε οτι αυτα τα πραγματα θα εξαφανιστουν βασει χρονου; Πιθανον να υπαρχουν και σε 200 χρονια και για οσο υπαρχει η ανθρωποτητα.

Επομενως εχουμε ηδη θεσει ενα (αυθαιρετο?) χρονοδιαγραμμα στο μυαλο μας οτι σε καποιο σημειο της ιστοριας καποια πραγματα δεν θα υπαρχουν.
 
Καταλαβαίνω τι λες, παρόλα αυτά οι ερωτήσεις αυτού του τύπου έχουν νόημα για μένα... Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω... Κάπως σα να λέμε ότι εκεί που θέλουμε πάμε μπροστά κι εκεί που δε θέλουμε αφηνόμαστε πίσω.

Για το ότι όλα είναι σχετικά, επαυξάνω :)
 
Για μένα, αυτό που λέει η Χρύσα σχετικά με το "έχουμε πάει μπροστά" σχετίζεται περισσότερο με την αναμφισβήτητη αλματώδη τεχνολογική εξέλιξη που σαν φυσικό επακόλουθο έφερε πρόοδο σε θέματα "εργαλειακής λογικής", όπως οι επικοινωνίες, η πρόσβαση στην πληροφορία, η ιατρική και πλήθος άλλων. (αν και ορισμένα απ΄αυτά τα αγαθά είναι απαγορευτικά για το πλήθος. Τι να την κάνω π.χ. την εξέλιξη στην αντιμετώπιση του καρκίνου αν η τσέπη μου δε σηκώνει τα απαιτούμενα έξοδα; )

Αντίστοιχα, η πρόοδος σε κοινωνικά θέματα, εκεί που είναι και η ταμπακιέρα κατά τη γνώμη μου, υστερεί. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα έχουμε υποχώρηση. Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω, θα δούμε πλήρη κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων των εργαζομένων παγκοσμίως, δικαιώματα που αποκτήθηκαν με αίμα σε άλλες, σκοτεινές υποτίθεται εποχές. Ο λεγόμενος δε "Τρίτος Κόσμος" πεινάει περισσότερο απο ποτέ.

Πιστεύω ότι η τεχνολογική εξέλιξη είναι άσχετη με την κοινωνική ευαισθησία που για μένα αποτελεί δείγμα "ανθρωπιστικής" προόδου. Τελικά, ως συνήθως, έχουμε πρόβλημα με την ορολογία :) ή μάλλον διαφορετικές ερμηνείες
 
Ναι, αυτό που θέλω να πω είναι πολύ κοντά σε αυτό που λέει ο Λευτέρης και δεν νομίζω ότι έχουμε πρόβλημα με την ορολογία. Ας περιοριστούμε στη χώρα μας, στην Ελλάδα του σήμερα. Στην Ελλάδα του σήμερα, λοιπόν, η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού πάει σχολείο, έχει πρόσβαση στη γνώση, έχει τουλάχιστον τηλεόραση, έχει πρόσβαση σε τόσα πολλά πράγματα που δεν τα είχε σε άλλες εποχές, ίσως σε εκείνες τις εποχές που ονομάζεις Λευτέρη "σκοτεινές".

Και έρχομαι λοιπόν και λέω…

.... εκεί που θέλουμε πάμε μπροστά κι εκεί που δε θέλουμε αφηνόμαστε πίσω.
Κι εσύ, Λευτέρη λες…

Πιστεύω ότι η τεχνολογική εξέλιξη είναι άσχετη με την κοινωνική ευαισθησία που για μένα αποτελεί δείγμα "ανθρωπιστικής" προόδου.
Άσχετη αποδεικνύεται, σαφώς. Αλλά θα έπρεπε; Μήπως εδώ θα πρέπει να μιλάμε για τις ευθύνες μας; Τι φταίει η τεχνολογία αν εμείς δεν την χρησιμοποιούμε ορθά; Η τεχνολογική εξέλιξη είναι εδώ κι εμείς εκμεταλλευόμαστε μόνο εκείνες τις πτυχές της που μας κάνουν… φυτά. Πάντως σίγουρα όχι ανθρώπους.

Επιτρέπεται, εδώ, στην Ελλάδα, στη χώρα μας, να ποστάρουμε καθημερινά στους φεϊσμπουκικούς μας τοίχους συγκινητικές εικόνες με άστεγους, με φτωχά παιδιά, με δεν ξέρω κι εγώ τι, να δηλώνουμε από κάτω τη θλίψη μας, την αντίθεσή μας, την αγανάκτησή μας, την συμπόνια μας και τελικά να μην κάνουμε τίποτα; Να μην υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα τίποτα; Ούτε διανόηση, ούτε πολιτική, ούτε σύλλογοι, ούτε νεολαία, ούτε εκκλησία, τίποτα, τίποτα, τίποτα… Όλα ένα πράγμα χλιαρό, ένα πράγμα αδιάφορο, ενώ δίπλα μας ακριβώς τα προβλήματα γιγαντώνονται, και αφορούν εμάς τους ίδιους, τα παιδιά μας, όλους;

Υπάρχει δικαιολογία, όχι πείτε μου; Και γιατί να μην μπορώ να πω με όλη μου την αγανάκτηση: Μα είναι δυνατόν να υπάρχουν άστεγοι σήμερα; Δηλαδή αν όλη αυτή η γνώση που προσφέρεται απλόχερα σε όλους εμάς εδώ, σε όλους εκεί έξω δεν μπορεί να μας κάνει τουλάχιστον ανθρώπους, τότε κάτι πάει πάρα πολύ στραβά… Τη ρίζα αυτού του «κάτι» εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να την αποδώσω πουθενά αποκλειστικά, αν μπορώ να την αποδώσω κάπου τελικά.

(Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλούσατε στο παρόν νήμα. Σόρι αν ξέφυγα:ρ)
 
Top